Ojnone

W dzisiejszym świecie Ojnone reprezentuje temat o wielkim znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum populacji. Od momentu pojawienia się Ojnone przyciąga uwagę naukowców, ekspertów, specjalistów i ogółu społeczeństwa ze względu na jego wpływ na różne aspekty społeczeństwa. Dzięki zasięgowi przekraczającemu granice geograficzne i kulturowe Ojnone stał się punktem zbieżności wymiany opinii, wiedzy i punktów widzenia. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty związane z Ojnone, analizując jego znaczenie, ewolucję w czasie i jego wpływ w teraźniejszości. Jednocześnie zbadamy przyszłe implikacje Ojnone w stale zmieniającym się świecie.

Ten artykuł dotyczy postaci mitologicznej. Zobacz też: Oenone – planetoida o numerze katalogowym 215.
Ojnone
Οἰνώνη
nimfa
ilustracja
Występowanie

mitologia grecka

Rodzina
Ojciec

Kebren

Mąż

Parys

Ojnone (gr. Οἰνώνη, Oinṓnē, łac. Oenone; od gr. οἶνος, oînos – 'wino'[1]) – w mitologii greckiej frygijska nimfa, córka boga rzeki Kebren, pierwsza żona Parysa. Urażona zdradą odmówiła uleczenia śmiertelnie rannego męża, który przybył w góry Ida we Frygii szukać u niej pomocy. Dręczona wyrzutami sumienia wyruszyła za Parysem do Troi. Nie zastała go jednak przy życiu i z rozpaczy popełniła samobójstwo.

Ojnone była córką bóstwa rzeki Kebrenu. Pierwszym jej kochankiem został Apollo, który obiecał obdarzyć ją znajomością zielarstwa za możliwość odebrania jej dziewictwa[2].

Poznała później księcia trojańskiego Parysa, przebywającego w młodości z dala od rodzinnego Ilionu. Zakochali się w sobie i wzięli ślub. Z ich związku narodził się syn, któremu dano na imię Korytos. Małżeństwu nie dane było jednak szczęście. Parysa wezwano, aby został sędzią konkursu piękności, w którym brały udział trzy boginie[2], Hera, Atena i Afrodyta. Każda z nich złożyła mu propozycję łapówki, w tym Afrodyta miłość najpiękniejszej kobiety świata, Heleny[3]. Parys wzgardził wobec tego swoją żoną i zapragnął Heleny. Ojnone potrafiła jako nimfa przewidzieć przyszłość. Próbowała więc zmienić decyzję męża, który był jednak nieprzejednany. Wobec powyższego nimfa oznajmiła mu, że gdyby został kiedyś ranny, tylko ona jedna będzie mogła go uleczyć[2].

Parys porzucił żonę[2], związał się z porwaną przez siebie Heleną, wywołując wojnę trojańską[3]. W trakcie walk został ranny, trafiony zatrutą strzałą Filokteta. Nie potrafiono go uleczyć i wtedy książę przypomniał sobie, że kiedyś miał żonę i jej ostatnie skierowane doń słowa. Wyruszył na poszukiwanie nimfy (w innej wersji wysłał w tym celu innych ludzi). Ojnone jednak, pałając gniewem za porzucenie jej, odmówiła wyleczenia go. Po pewnym czasie gniew Ojnone zmalał i postanowiła jednak pomóc byłemu partnerowi. Kiedy się zjawiła, Parys już nie żył. Ojnone nie potrafiła poradzić sobie ze śmiercią dawnego ukochanego. Wpadła w rozpacz i popełniła samobójstwo. W jednej z wersji powiesiła się, w innej zaś rzuciła się na stos pogrzebowy, gdzie spaliła się w ogniu[4].

Przypisy

  1. ↑ Henry George Liddell, Robert Scott: A Greek-English Lexicon: οἶνος. perseus.tufts.edu. . (ang.).
  2. ↑ a b c d Grimal 2008 ↓, s. 261.
  3. ↑ a b Grimal 2008 ↓, s. 278.
  4. ↑ Grimal 2008 ↓, s. 261–262.

Bibliografia