Obrzęk
Obecnie Obrzęk stał się tematem cieszącym się dużym zainteresowaniem szerokiego grona ludzi na całym świecie. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ na codzienne życie ludzi, Obrzęk to temat, który wzbudził duże zainteresowanie w różnych obszarach. Zarówno eksperci w tej dziedzinie, jak i zwykli ludzie poświęcili czas i wysiłek na zrozumienie i analizę Obrzęk, starając się uzyskać lepsze zrozumienie jego znaczenia i wpływu na różne aspekty życia. W tym artykule zbadamy niektóre z najważniejszych aspektów związanych z Obrzęk, aby zaoferować kompleksowe spojrzenie na ten temat, który ma dziś ogromne znaczenie.
| Oedema | |
| |
| Klasyfikacje | |
| ICD-10 | |
|---|---|
Obrzęk (łac. oedema) – stwierdzane w badaniu fizykalnym gromadzenie się płynu w przestrzeni pozakomórkowej i w jamach ciała. Powstaje na skutek zaburzenia równowagi między czynnikami dążącymi do zatrzymania płynu w naczyniach oraz czynników prowadzących do przedostawania się płynu poza ich światło. Obrzęk może być spowodowany zgromadzeniem przesięku lub wysięku.
Podział obrzęków
- uogólnione:
- skóry i tkanki podskórnej – puchlina (łac. anasarca)
- obrzęk całego ciała i zgromadzenie płynu w jamach ciała (łac. hydrops universalis)
- zlokalizowane:
- w jamach ciała:
- otrzewnej – wodobrzusze (łac. ascites)
- osierdziu – (łac. hydropericardium)
- opłucnej – (łac. hydrothorax)
- czaszka
- układ komorowy mózgu – wodogłowie - (łac. hydrocephalus)
- w jamach ciała:
Przyczyny powstawania
Przyczyny powstawania obrzęków wiążą się z typem zgromadzonego płynu.
Wysięk powstaje w wyniku:
- wzrostu przepuszczalności kapilar - reakcja alergiczna, sepsa, oparzenia
Przesięk powstaje w wyniku:
- wzrostu ciśnienia hydrostatycznego w kapilarach
- utrudnieniem odpływu żylnego obrzęk płuc
- marskości wątroby
- zwiększeniem objętości osocza spowodowane zatrzymaniem sodu
- utrudnieniem odpływu limfy
- spadku ciśnienia onkotycznego białek osocza
- retencji tkankowej sodu i następowym zatrzymaniem wody
Zobacz też
Bibliografia
- Feliks Bolechowski: Podstawy ogólnej diagnostyki klinicznej. Warszawa: PZWL, 1982, s. 183-193. ISBN 83-200-0465-9.
