W tym artykule zbadamy wpływ Norbert Röttgen na różne aspekty dzisiejszego społeczeństwa. Norbert Röttgen był tematem o dużym znaczeniu w ostatnich latach, wywołując debatę i zainteresowanie w różnych sektorach. Poprzez tę analizę chcemy głębiej przyjrzeć się temu, jak Norbert Röttgen zmienił sposób, w jaki żyjemy, pracujemy i współpracujemy. Od wpływu na politykę i ekonomię po wpływ na kulturę i rozrywkę, Norbert Röttgen pozostawił znaczący ślad w naszym społeczeństwie. Dodatkowo zbadamy możliwe przyszłe implikacje Norbert Röttgen i to, jak może to ukształtować świat w nadchodzących latach.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
2 lipca 1965 |
---|---|
Minister środowiska Niemiec | |
Okres |
od 28 października 2009 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca |
Norbert Röttgen (ur. 2 lipca 1965 w Meckenheim[1]) – niemiecki polityk i prawnik, działacz Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej (CDU), deputowany do Bundestagu, w latach 2009–2012 minister środowiska, ochrony przyrody i bezpieczeństwa reaktorów.
W 1984 ukończył szkołę średnią, a w 1989 studia prawnicze na Uniwersytecie w Bonn. W 1989 i 1993 zdał państwowe egzaminy prawnicze I oraz II stopnia. W 1993 podjął praktykę w zawodzie adwokata w Kolonii. Doktoryzował się w zakresie prawa w 2001[1][2].
W 1982 przystąpił do Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej, w latach 1992–1996 był przewodniczącym jej organizacji młodzieżowej Junge Union w Nadrenii Północnej-Westfalii. Powoływany w skład władz regionalnych CDU, od 2001 do 2009 był przewodniczącym BACDJ, afiliowanej przy CDU organizacji zrzeszającej prawników[1][2].
W 1994 uzyskał po raz pierwszy mandat posła do Bundestagu (w okręgu Rhein-Sieg). Z powodzeniem ubiegał się o reelekcję w wyborach w 1998, 2002, 2005 i 2009[1]. Pełnił obowiązki rzecznika klubu poselskiego CDU/CSU ds. prawnych (2002–2005), następnie był sekretarzem tej frakcji[2].
W październiku 2009 objął obowiązki ministra środowiska, ochrony przyrody i bezpieczeństwa reaktorów w drugim rządzie Angeli Merkel[2]. W 2010 został przewodniczącym CDU w Nadrenii Północnej-Westfalii i wiceprzewodniczącym struktur federalnych partii[1]. Po porażce chadeków w wyborach do landtagu, w których był kandydatem CDU na premiera, w maju 2012 został odwołany z funkcji ministra[3]. W konsekwencji tej porażki ustąpił również z funkcji partyjnych[1].
W wyborach w 2013 po raz szósty z rzędu został wybrany do Bundestagu, w którym objął funkcję przewodniczącego komisji spraw zagranicznych[1]. Mandat w federalnym parlamencie utrzymywał również w 2017[4], 2021[5] i 2025[6].
W styczniu 2021 bez powodzenia ubiegał się o przywództwo w CDU[7]. W grudniu 2021 kolejny raz ubiegał się o funkcję przewodniczącego partii; w przeprowadzonym wówczas plebiscycie wśród członków chadeków przegrał jednak z Friedrichem Merzem[8].
Jest żonaty, ma dwóch synów i córkę[2].