W dzisiejszym świecie Non Stop (klub w Sopocie) stał się tematem zainteresowania i debaty w różnych obszarach. Niezależnie od tego, czy chodzi o politykę, naukę, kulturę, czy ogólnie o społeczeństwo, Non Stop (klub w Sopocie) zyskał znaczące znaczenie, którego nie można zignorować. Jego wpływ i skala wywołały sprzeczne opinie i zróżnicowane stanowiska, co pokazuje wagę i złożoność tego problemu. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Non Stop (klub w Sopocie), od jego początków po obecne implikacje, w celu przedstawienia panoramicznego obrazu, który pozwoli nam zrozumieć szerokość i głębokość tego zjawiska.
Non Stop – nieistniejący już klub muzyki młodzieżowej w Sopocie.
Działalność „Non Stopu” została zainaugurowana z inicjatywy Franciszka Walickiego latem 1961 przez zespół Czerwono-Czarni i przy współpracy z miejscowym przedsiębiorstwem gastronomicznym. W latach 1962–1963 jego gospodarzem był Krzysztof Klenczon. Występowały w nim praktycznie niemal wszystkie zespoły bigbeatowe lat 60. wraz z takimi solistami jak m.in.: Czesław Niemen, Michaj Burano, Helena Majdaniec, Ada Rusowicz, Katarzyna Sobczyk, Karin Stanek. Wielu fanom sopocki „Non Stop” kojarzy się z trójmiejskim zespołem Czerwone Gitary i mieszkającym ówcześnie w Sopocie Sewerynem Krajewskim. W pewnym okresie klub określano jako „salon” taneczny lub który prowadzi „podwieczorki taneczne”. De facto to była jedną z pierwszych dyskotek w Polsce. W 1967 organizację przejęło Polskie Stowarzyszenie Jazzowe.
Klub kilkakrotnie zmieniał swoją siedzibę, w okresie:
W pierwszych latach działalności funkcjonował też poza sezonem letnim w sopockim Grand Hotelu.