W dzisiejszym świecie Nikołaj Denkow przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na społeczeństwo, znaczenie na rynku czy wpływ na kulturę popularną, Nikołaj Denkow to temat, który nigdy nie przestaje zaskakiwać i wyznaczać trendów. Od swoich początków do chwili obecnej Nikołaj Denkow odgrywał fundamentalną rolę w różnych aspektach życia codziennego, generując sprzeczne opinie i wzbudzając ciągłe zainteresowanie opinii publicznej. W tym artykule będziemy dalej badać wpływ i znaczenie Nikołaj Denkow, analizując jego ewolucję w czasie i jego dzisiejsze znaczenie.
![]() | |
Pełne imię i nazwisko |
Nikołaj Denkow Denkow |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
3 września 1962 |
Premier Bułgarii | |
Okres |
od 6 czerwca 2023 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca |
Nikołaj Denkow Denkow, bułg. Николай Денков Денков (ur. 3 września 1962 w Starej Zagorze[1]) – bułgarski chemik i nauczyciel akademicki, profesor Uniwersytetu Sofijskiego, w latach 2014–2016 wiceminister, w 2017 i w latach 2021–2022 minister edukacji i nauki, w latach 2023–2024 premier Bułgarii.
W 1980 ukończył gimnazjum matematyczno-przyrodnicze w Sofii, a w 1987 studia chemiczne na Uniwersytecie Sofijskim im. św. Klemensa z Ochrydy. Związał się zawodowo z macierzystą uczelnią, uzyskiwał na niej kolejne stopnie doktorskie (1993, 2007). Od 1997 pracował jako docent, a w 2008 objął stanowisko profesora w zakresie chemii fizycznej. W latach 2008–2015 kierował katedrą inżynierii chemicznej. Pracował także naukowo na uczelniach zagranicznych m.in. w Japonii i Szwecji. Autor i współautor ponad 130 prac naukowych, publikowanych m.in. w „Nature”, a także współautor około 10 patentów[1][2]. Członek korespondent Bułgarskiej Akademii Nauk oraz członek Academia Europaea[3].
W latach 2014–2016 był wiceministrem edukacji i nauki odpowiedzialnym za szkolnictwo wyższe i fundusze europejskie[2]. W styczniu 2017 stanął na czele tego resortu w przejściowym gabinecie Ognjana Gerdżikowa[4]. Zakończył pełnienie tej funkcji wraz z całym rządem w maju 2017. Po raz drugi objął kierownictwo tego ministerstwa w maju 2021, wchodząc w skład technicznego rządu Stefana Janewa[5]. Pozostał na stanowisku ministra edukacji i nauki również w utworzonym we wrześniu 2021 drugim tymczasowym rządzie tego samego premiera[6] oraz w powołanym w grudniu 2021 gabinecie Kiriła Petkowa (z rekomendacji ugrupowania Kontynuujemy Zmianę)[7]. Urząd ten sprawował do sierpnia 2022.
W październiku tego samego roku z listy PP uzyskał mandat posła do Zgromadzenia Narodowego 48. kadencji[8]. Na początku stycznia 2023 desygnowany przez prezydenta Rumena Radewa z rekomendacji swojej partii do stworzenia nowego rządu. 9 stycznia parlament odrzucił jego dokument programowy[9], na skutek czego zrezygnował z powierzonej mu misji. W kwietniu 2023 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję[10].
Pod koniec maja 2023 ponownie powierzono mu misję utworzenia gabinetu[11]. Ostatecznie negocjacje nad powołaniem rządu toczyły się między koalicjami skupionymi wokół PP oraz partii GERB. 2 czerwca przedstawiono końcowe ustalenia i zaproponowany skład rządu (w znacznej mierze obejmującego osoby bezpartyjne). Porozumienie zawarto na okres półtora roku; kandydatem na premiera na pierwsze 9 miesięcy został przedstawiciel Nikołaja Denkowa; ustalono nadto, że po tym okresie zastąpi go przedstawicielka GERB Marija Gabriel[12]. 6 czerwca 2023 Zgromadzenie Narodowe udzieliło wotum zaufania rządowi (większością 132 głosów „za”), który rozpoczął urzędowanie tego samego dnia po zaprzysiężeniu[13].
Zgodnie z koalicyjnymi ustaleniami 5 marca 2024 ogłosił dymisję rządu[14], która następnego dnia została zatwierdzona przez parlament[15]. Koalicjanci nie doszli jednak do porozumienia odnośnie do powołania nowego gabinetu[16]. 9 kwietnia 2024 prezydent powołał gabinet przejściowy, na czele którego stanął Dimityr Gławczew[17].
W wyborach z czerwca 2024 i października 2024 ponownie uzyskiwał mandat deputowanego[18][19].