W dzisiejszym świecie Nikołaj Anikin stał się tematem dużego zainteresowania i debaty. Dzięki różnym aspektom i konsekwencjom Nikołaj Anikin zdołał przyciągnąć uwagę ekspertów i ogółu społeczeństwa. Od jego powstania po konsekwencje dla współczesnego społeczeństwa, Nikołaj Anikin zaznaczył się przed i po w różnych obszarach. W tym artykule zbadamy różne aspekty Nikołaj Anikin, zagłębiając się w jego przyczyny, skutki i możliwe rozwiązania. Bez wątpienia Nikołaj Anikin stanowi wyzwanie dla ludzkości, ale także okazję do refleksji i poszukiwania alternatyw, które przyczyniają się do jego zrozumienia i ostatecznego rozwiązania.
Data i miejsce urodzenia |
25 stycznia 1932 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
14 listopada 2009 |
Klub |
Dinamo Moskwa |
Dorobek medalowy | |
} | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() |
Nikołaj Piotrowicz Anikin (ros. Николай Петрович Аникин, ur. 25 stycznia 1932 w Iszymie, zm. 14 listopada 2009 w Duluth) – rosyjski biegacz narciarski reprezentujący Związek Radziecki, trzykrotny medalista olimpijski oraz srebrny medalista mistrzostwa świata.
Jego olimpijskim debiutem były igrzyska w Cortinie d’Ampezzo w 1956 roku. Wspólnie z Fiodorem Tierientjewem, Pawłem Kołczinem i Władimirem Kuzinem zdobył złoty medal w sztafecie 4 × 10 km. Zajął także siódme miejsce w biegu na 15 km stylem klasycznym. Cztery lata później, podczas igrzysk olimpijskich w Squaw Valley wraz z Anatolijem Szeluchinem, Giennadijem Waganowem i Aleksiejem Kuzniecowem wywalczył brązowy medal w sztafecie. Ponadto w biegu na dystansie 30 km zdobył kolejny brązowy medal, przegrywając jedynie z dwoma Szwedami: zwycięzcą Sixtenem Jernbergiem oraz drugim na mecie Rolfem Rämgårdem.
W 1958 roku wystartował na mistrzostwach świata w Lahti. Razem z Fiodorem Tierientjewem, Anatolijem Szeluchinem i Pawłem Kołczinem zdobył srebrny medal w sztafecie. Na tych samych mistrzostwach zajął także 9. miejsce w biegu na 15 km techniką klasyczną. Na kolejnych mistrzostwach już nie startował.
W 1957 roku, biegnąc w sztafecie, zdobył swój jedyny tytuł mistrza Związku radzieckiego. W tym samym roku otrzymał Order „Znak Honoru”. Po zakończeniu kariery został trenerem i przez wiele lat był trenerem w radzieckiej kadrze, pełnił m.in. funkcję głównego szkoleniowca. W 1994 roku razem z żoną zamieszkał w USA i tam zmarł 15 lat później[1].
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
7. | 30 stycznia | 1956 | ![]() |
15 km stylem klasycznym | 49:39 | +1:19 | ![]() |
1.![]() |
4 lutego | 1956 | ![]() |
Sztafeta 4 × 10 km[2] | 2:15:30 | - | - |
3.![]() |
19 lutego | 1960 | ![]() |
30 km stylem klasycznym | 1:51:03,9 | +1:24,3 | ![]() |
10. | 23 lutego | 1960 | ![]() |
15 km stylem klasycznym | 51:55,5 | +59,5 | ![]() |
3.![]() |
25 lutego | 1960 | ![]() |
Sztafeta 4 × 10 km[3] | 2:08:33,5 | +2:36,0 | ![]() |
13. | 27 lutego | 1960 | ![]() |
50 km stylem klasycznym | 2:59:06,3 | +11:07,6 | ![]() |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
9. | 4 marca | 1958 | ![]() |
15 km stylem klasycznym | 48:58,3 | +1:06,8 | ![]() |
2.![]() |
6 marca | 1958 | ![]() |
Sztafeta 4 × 10 km[4] | 2:18:15,0 | +29,4 | ![]() |