W tym artykule temat Nichimei Maru zostanie omówiony z różnych perspektyw i podejść. Nichimei Maru to temat o wielkim znaczeniu w dzisiejszym społeczeństwie, który wywołał wielką debatę i zainteresowanie w różnych obszarach nauki. Na tych stronach zostaną przeanalizowane jego implikacje, wpływ i możliwe rozwiązania, w celu zaoferowania kompleksowej i kompletnej wizji Nichimei Maru. Zbadane zostaną zarówno pozytywne aspekty, jak i wyzwania, jakie się z tym wiążą, dostarczając czytelnikowi szerokiego zakresu informacji, które pozwolą mu w pełni zrozumieć ten temat i wyrobić sobie na jego temat świadomą opinię.
Poprzednie nazwy |
„Alfred Nobel” (1912–1934) |
---|---|
Bandera | |
Port macierzysty |
Flekkefjord (1912–1934) |
Właściciel |
D/S A/S Concordia (1912–1934) |
Dane podstawowe | |
Typ |
statek pasażersko-towarowy |
Historia | |
Stocznia | |
Data budowy |
1911 |
Data wodowania |
14 sierpnia 1912 |
Data oddania do eksploatacji |
wrzesień 1912 |
Data zatonięcia |
15 stycznia 1943 |
Dane techniczne | |
Długość całkowita (L) |
121,92 m |
Szerokość (B) |
15,91 m |
Zanurzenie (D) |
7,58 m |
Pojemność |
4775 RT |
Napęd mechaniczny | |
Silnik | |
Moc silnika |
339 NHP |
Prędkość maks. |
9,5 w. |
SS „Nichimei Maru” (pierwotnie SS „Alfred Nobel”) – statek pasażersko-towarowy oddany do służby w 1912 roku, pływający najpierw pod banderą norweską, a następnie pod banderą japońską.
W latach 1912–1938 należał do kolejno dwóch norweskich linii żeglugowych. Początkowo nosił nazwę „Alfred Nobel”, zmienioną w 1934 roku na „Ortri”. W 1938 roku został sprzedany japońskiemu koncernowi Nissan Kisen Kabushiki Kaisha i przemianowany na „Nichimei Maru”. W październiku 1941 roku został zarekwirowany przez Cesarską Armię Japońską. W czasie wojny na Pacyfiku wykorzystywano go do transportu żołnierzy i materiałów wojennych. 15 stycznia 1943 roku został zatopiony przez amerykańskie lotnictwo w Zatoce Martaban. Statek przewoził wtedy 965 holenderskich jeńców wojennych i około 1,5 tys. japońskich żołnierzy. W wyniku ataku 102 Japończyków i około 40 Holendrów poniosło śmierć.
„Nichimei Maru” jest zaliczany do grona tzw. piekielnych statków.
Był statkiem pasażersko-towarowym o długości 121,92 metrów, szerokości 15,91 metrów i zanurzeniu 7,58 metrów. Jego pojemność wynosiła 4775 BRT[1].
Posiadał trzy kotły[2]. Napęd zapewniała maszyna parowa potrójnego rozprężania o mocy 339 NHP[1] (według innych źródeł – 387 NHP)[2]. Osiągał prędkość 9,5 węzłów[2].
Budowę statku rozpoczęto w 1911 roku w brytyjskiej stoczni Armstrong Whitworth & Co. w Newcastle upon Tyne[3] . Zamawiającym było przedsiębiorstwo żeglugowe D/S A/S Concordia z Flekkefjord, należące do norweskiego przedsiębiorcy i polityka Corneliusa Bernharda Hanssena[1][2]. Wodowanie miało miejsce 14 sierpnia 1912 roku; wtedy też jednostce nadano nazwę „Alfred Nobel”. Do służby weszła we wrześniu tegoż roku[3] .
W pierwszych latach służby statek obsługiwał trasę Bergen – Rotterdam – Nowy Jork[3] . W 1934 roku został sprzedany liniom żeglugowym Steamship Company Cosmopolite Ltd. A/S z Bergen, należącym do Johana Grana. Jego nazwę zmieniono wtedy na „Ortri”[2][3] .
W 1938 roku statek został sprzedany japońskiemu koncernowi Nissan Kisen Kabushiki Kaisha . Nowi właściciele nadali mu nazwę „Nichimei Maru”[2][3] .
W październiku 1941 roku, na krótko przed wybuchem wojny na Pacyfiku, został zarekwirowany przez Cesarską Armię Japońską. W grudniu tegoż roku wziął udział w bitwie o Guam. W kolejnych miesiącach pływał w konwojach, m.in. na Peskadory oraz do Singapuru[3] .
9 stycznia 1943 roku „Nichimei Maru” wypłynął z Singapuru. W jego ładowniach znajdowało się 965 holenderskich jeńców wojennych oraz 1562 japońskich żołnierzy. Po krótkim rejsie dotarł do Penangu na zachodnim wybrzeżu Malajów, skąd wypłynął 11 stycznia w towarzystwie statku „Moji Maru”, ścigacza okrętów podwodnych CH-8 oraz pomocniczego stawiacza sieci „Choko Maru”. Niewielki konwój, któremu nadano kryptonim S-28, zmierzał do Moulmein w Birmie. Alianccy jeńcy, którzy znajdowali się na obu statkach[a], mieli zostać skierowani do pracy przy budowie Kolei Birmańskiej[4]. Z tego powodu „Nichimei Maru” przewoził także parowóz, ładunek szyn kolejowych oraz setki kilofów i łopat[5].
15 stycznia około godziny 15:20, gdy konwój znajdował się w Zatoce Martaban – w odległości około 50 mil morskich od Moulmein, zaatakowały go amerykańskie bombowce B-24 „Liberator” należące do Tenth Air Force . Podczas pierwszego ataku bliskie wybuchy bomb uszkodziły antenę komunikacyjną na „Nichimei Maru”. Przy drugim podejściu amerykańskie samoloty zdołały uzyskać dwa trafienia: pierwsza bomba wybuchła między ładownią nr 2 a maszynownią, druga za mostkiem. „Nichimei Maru” doznał ponadto kolejnych uszkodzeń na skutek bliskich wybuchów bomb oraz został ostrzelany z broni maszynowej. Zatonął około godziny 15:50. W ciągu następnych trzech godzin „Moji Maru” podjął z morza wszystkich rozbitków[6].
Wraz ze statkiem zginęło pięciu członków załogi, 97 japońskich żołnierzy oraz około 40 holenderskich jeńców[5][b].
„Nichimei Maru” jest zaliczany do grona japońskich „piekielnych statków” (ang. Hellships)[7].
„Nichimei Maru” jest jednym z „piekielnych statków”, które upamiętniono w obrębie tzw. Japanese Prison Ships Memorial Garden znajdującego się na terenie National Memorial Arboretum w brytyjskim Alrewas[8].