Neurotrening to temat, który w ostatnich latach przyciągnął uwagę społeczeństwa. Dzięki swojemu znaczeniu w obszarach akademickich, społecznych, politycznych i technologicznych, Neurotrening stał się punktem ciągłej debaty i niewyczerpanym źródłem informacji i kontrowersji. Od swoich początków do obecnego wpływu, Neurotrening okazał się tematem wieloaspektowym obejmującym szeroki zakres rozważań i aspektów. W tym artykule przeanalizujemy niektóre z najbardziej odpowiednich podejść związanych z Neurotrening, analizując jego wpływ w różnych obszarach i badając jego znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie.
Neurotrening – trening neurologiczny prowadzony przy użyciu specjalistycznygo sprzętu komputerowego z bardzo czułą głowicą zakończoną elektrodami mierzącymi fale mózgowe (alfa, beta1, beta2, gamma, delta, theta i SMR). Neurotrening znany jest również jako: neurofeedback, eeg biofeedback, biofeedback eeg, mindfeedback, brainfeedback, cerebrofeedback, neurologiczne biologiczne sprzeżenie zwrotne, neuroterapia, rehabilitacja mózgu, trening mózgu.
Trening mózgu to wszelkie formy aktywności, które pobudzają określone grupy komórek nerwowych. Pojęcie to można traktować analogicznie do treningu fizycznego, podczas którego pobudzamy mięśnie do pracy w celu zwiększania ich sprawności lub zapobiegania utraty sprawności.
Na sprawność naszego umysłu wpływa wiele czynników. Można wyróżnić tu czynniki:
Trening szarych komórek może być skuteczną formą zapobiegania spadkowi sprawności poznawczej wraz z wiekiem. Zgodnie z licznymi koncepcjami mózg traci swoją efektywność, gdy nie jest pobudzany do aktywności. Już po ukończeniu 35. roku życia może nastąpić spowolnienie pracy mózgu, które często wywołane jest rutyną, w jaką wpadamy po osiągnięciu życiowej stabilizacji. Badania wskazują na to, że stagnacja umysłowa najczęściej spowodowana jest brakiem aktywności.
Nie wykryto dotąd żadnych skutków ubocznych neurotreningu. Terapia jest przeprowadzana w centrum terapii lub w gabinecie EEG biofeedback, gdzie pacjent za pomocą fal mózgowych kieruje grą komputerową. Jest w stanie to robić dzięki podłączonym do głowy elektrodom. Podczas terapii mózg uczy się prawidłowych odruchów i wzorców reagowania.
Określone ćwiczenia szarych komórek stanowią efektywne wsparcie rehabilitacji, np. po przebytych urazach mózgu. Zakres jednostek chorobowych, przy których stosuje się neurotrening jest bardzo szeroki, są to: ADHD, problemy szkolne, dysleksja, dyskalkulia, anoreksja, zaburzenia zachowania, zaburzenia koncentracji, zaburzenia snu, migrena, bóle chroniczne, afazja, zaburzenia pamięci, zaburzenia psychosomatyczne, lęki, trema, poważne choroby neurologiczne, uszkodzenia mózgu (udar, porażenie), lekkie upośledzenia czy epilepsja.
Metoda została wynaleziona przez wojskowych medyków w USA.