W dzisiejszym artykule chcemy zagłębić się w fascynujący świat Nemanja Starović. Niezależnie od tego, czy mówimy o życiu postaci historycznej, zjawisku społecznym, aktualnym temacie, czy jakimkolwiek innym temacie, który wzbudza zainteresowanie czytelnika, ten artykuł ma na celu zagłębienie się w najbardziej istotne i pouczające aspekty. W następnych kilku wierszach będziemy badać różne aspekty związane z Nemanja Starović, od jego pochodzenia po implikacje, jakie ma dla dzisiejszego społeczeństwa. Jest to szeroki i zróżnicowany temat, więc zwrócenie uwagi na każdy szczegół będzie niezbędne, aby w pełni zrozumieć znaczenie Nemanja Starović. Dołącz do nas w tej odkrywczej podróży!
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
9 maja 1982 |
---|---|
Zawód, zajęcie |
polityk, historyk, urzędnik |
Alma Mater | |
Stanowisko |
minister pracy, zatrudnienia, spraw społecznych i weteranów (od 2024) |
Partia |
Nemanja Starović (cyr. Немања Старовић; ur. 9 maja 1982 w Nowym Sadzie[1]) – serbski polityk, historyk, urzędnik i samorządowiec, sekretarz stanu w resortach spraw zagranicznych i obrony, od 2024 minister pracy, zatrudnienia, spraw społecznych i weteranów.
Uzyskał magisterium z historii na Uniwersytecie w Nowym Sadzie. Pracował w przedsiębiorstwie energetycznym oraz jako kierownik projektu w publicznym nadawcy RTV w Wojwodinie[1]. Działał w Serbskim Ruchu Odnowy, w 2015 dołączył do Serbskiej Partii Postępowej[2]. Opublikował zbiór esejów historycznych i dwie powieści. Został członkiem organizacji Matica srpska oraz serbskiego stowarzyszenia pisarzy[1].
Był też m.in. członkiem zarządu miasta Nowy Sad, odpowiadał za oświatę (2011–2012) oraz za planowanie przestrzenne i ochronę środowiska (2012–2013). Od 2014 pracował w biurze rządu ds. Kosowa i Metochii. Był następnie dyrektorem (2016–2018) i zastępcą dyrektora (2018–2021) agencji rozwoju regionalnego „Bačka”. W 2021 objął funkcję sekretarza stanu w ministerstwie spraw zagranicznych, a w 2022 tożsame stanowisko w resorcie obrony[1]. W maju 2024 powołany na urząd ministra pracy, zatrudnienia, spraw społecznych i weteranów w rządzie Miloša Vučevicia[3].