Neksus

Dziś temat Neksus ma ogromne znaczenie i interesuje wiele osób na całym świecie. Niezależnie od tego, czy jest to aspekt historyczny, istotna osobowość, postęp technologiczny czy jakikolwiek inny temat, Neksus przyciągnął uwagę szerokiego grona odbiorców. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty związane z Neksus, analizując jego wpływ, znaczenie i możliwe konsekwencje na przyszłość. Od początków do obecnego wpływu, Neksus jest tematem, który nie pozostawia nikogo obojętnym i zasługuje na dokładne zbadanie. Dołącz do nas w tej podróży polegającej na odkrywaniu i dociekaniu Neksus.

Połączenie szczelinowe

Neksus, połączenie szczelinowe (łac. macula communicans; połączenie komunikacyjne jonowo-metaboliczne) to rodzaj połączenia międzykomórkowego, który składa się z kanału hydrofilowego oraz wąskiej szczeliny międzykomórkowej o szerokości 2-4 nm. Kanał ten zbudowany jest z sześciu podjednostek białkowych – koneksyn, które tworzą heksagonalny układ o strukturze pierścieniowej (tzw. konekson). Jedno połączenie szczelinowe składa się z dwóch koneksonów (półkanałów), które pochodzą z dwóch sąsiadujących komórek.

Kanał w zależności od konformacji koneksyn może występować w stanie otwartym lub zamkniętym. Na konformację wpływa wiele czynników, m.in. różnica potencjałów między komórkami, potencjał błonowy każdej komórki, pH, stężenie wolnego Ca2+. Średnica kanału wynosi około 1,4 nm i pozwala na przemieszczanie się cząsteczek o masie do 1000 Da, jonów i drobnych cząsteczek rozpuszczalnych w wodzie (np.cukry i nukleotydy).

Neksus występuje w większości tkanek u niemal wszystkich zwierząt (nie spotyka się go u najbardziej prymitywnych jak gąbki[1]). U bezkręgowców zamiast koneksyn występują ineksyny[2]. Podobne funkcje w komórkach roślinnych pełnią plazmodesmy.

W komórkach nerwowych połączenia szczelinowe tworzą synapsy elektryczne.

Przypisy

  1. ↑ Emily D. Adams, Greg G. Goss, Sally P. Leys. Freshwater Sponges Have Functional, Sealing Epithelia with High Transepithelial Resistance and Negative Transepithelial Potential. „Plos One”. 5 (11), s. 1-7, 2010. DOI: 10.1371/journal.pone.0015040. 
  2. ↑ Bruce Alberts: Molecular Biology of the Cell. 2015, s. 1051. ISBN 978-0-8153-4432-2.

Bibliografia

  • G. Fuller, D. Shields, Podstawy molekularne biologii komórki. Aspekty medyczne, Warszawa, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, s. 203-204, 2005.
  • L. Kłyszejko-Stefanowicz, Cytobiochemia. Biochemia niektórych struktur komórkowych, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 246-247, 1995.