W tym artykule zajmiemy się Nefrektomia, fascynującym tematem, który przykuł uwagę zarówno ekspertów, jak i hobbystów. Od wpływu na społeczeństwo po implikacje w dziedzinie nauki, Nefrektomia wzbudził w ostatnich latach bezprecedensowe zainteresowanie. Na kolejnych stronach zbadamy różne aspekty Nefrektomia, od jego początków po dzisiejszą ewolucję. Mamy nadzieję, że poprzez dogłębną analizę i konkretne przykłady zapewnimy wzbogacające i wnikliwe spojrzenie na Nefrektomia, aby nasi czytelnicy mogli lepiej zrozumieć jego znaczenie i wpływ we współczesnym świecie.
Nefrektomia – chirurgiczne usunięcie nerki. Wskazaniami do tego zabiegu mogą być m.in. nowotwór złośliwy nerki, zaburzenie funkcji nerki w wyniku upośledzenia ukrwienia – niedokrwienie lub zawał nerki, ciężkie nadciśnienie naczyniowonerkowe[1][2], ciężkie wodonercze (np. w przebiegu uropatii zaporowej w kamicy nerkowej) oraz roponercze, a także, rzadziej w ostatnich latach, gruźlica nerki. Wykonywana również w celu pobrania narządu do transplantacji. Jeśli druga nerka jest zdrowa, nefrektomia nie powoduje zaburzeń w produkcji moczu i nie upośledza sprawności fizycznej chorego. Operacja może być wykonywana z dostępu przezotrzewnowego jak i lędźwiowego (pozaotrzewnowego).
Polega na usunięciu guza nerki i pozostawieniu zdrowej części nerki. Ten rodzaj zabiegu wykonywany jest w przypadkach niewielkich guzów nerki (poniżej 4 cm) zlokalizowanych w górnym lub dolnym biegunie nerki, lub jeśli istnieją wskazania do zachowania części nerki, takie jak agenezja lub aplazja drugiej nerki, obustronny guz nerki, upośledzenie czynności drugiej nerki.
To standardowa procedura w przypadku operacji onkologicznych, polegająca na usunięciu nerki wraz z torebką tłuszczową, powięzią nerki, nadnerczem i okolicznymi (zwanymi także regionalnymi) węzłami chłonnymi i moczowodem. Przeprowadzana również u dawców nerek (zmarłych oraz żywych).
Jest wykonywana najczęściej w zabiegach nefrektomii odbywających się ze wskazań innych niż onkologiczne.