Dziś Nawal as-Sadawi jest tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu ogółem społeczeństwa. Wraz z postępem technologii i globalizacją Nawal as-Sadawi staje się coraz ważniejszym tematem w różnych obszarach, od polityki po naukę. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty związane z Nawal as-Sadawi, od jego pochodzenia i ewolucji po dzisiejszy wpływ. Ponadto przeanalizujemy różne perspektywy i opinie na temat Nawal as-Sadawi, aby zaoferować pełną i obiektywną wizję tego tematu, który jest dziś tak aktualny.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
27 października 1931 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
21 marca 2021 |
Zawód, zajęcie |
psychiatra, pisarka, działaczka praw człowieka |
Narodowość | |
Alma Mater | |
Małżeństwo |
Ahmed Helmi, Rashad Bey, Sherif Hatata |
Nawal as-Sadawi (arab. نوال السعداوي Nawāl al-Saʿdāwī, ur. 27 października 1931 w Kafr Tahla (obecnie w muhafazie Al-Kaljubijja), zm. 21 marca 2021 w Kairze[1]) – egipska psychiatra i pisarka feministyczna tworząca w języku arabskim, obrończyni praw człowieka, w szczególności kobiet w Egipcie i na Bliskim Wschodzie.
Ukończyła studia medyczne na Uniwersytecie Kairskim w 1955. W 1972 skandal wywołała jej książka pt. Al-Mara wa-al-dżins (Kobieta i seks), w której zajmowała się socjalizacją płciową i jej wpływem na kobiety, w wyniku czego autorkę zwolniono z kierowniczego stanowiska w egipskim ministerstwie zdrowia. Inne jej prace oparte na jej doświadczeniu lekarskim jako psychologa i psychiatry, dotyczące problematyki płci to An al-mara (O kobiecie) z 1988 i Maraka dżadida fi kadijjat al-mara (Nowy bój o sprawę kobiet) z 1992[2].
W 1982 założyła Stowarzyszenie Solidarność Kobiet Arabskich (Dżamijjat Tadamun an-Nisa al-Arabijjat), które zostało rozwiązane przez władze egipskie w 1991[2].
Dzieła literackie Nawal as-Sadawi, na które składają się opowiadania i powieści, są ściśle związane z jej walką o poprawę sytuacji kobiet w Egipcie i na Bliskim Wschodzie.
Do jej wczesnych dzieł, powstałych przed 1960, należą zbiory opowiadań Ta’allamt al-hubb (Nauczyłam się miłości) i Lahzat sidk (Chwila prawdy) oraz powieść Muzakkirat tabiba (Wspomnienia lekarki).
W powieściach Maut ar-radżul al-wahid ala al-ard (Śmierć jedynego mężczyzny na świecie) z 1976 i Imra’a inda nuktat as-sifr (Kobieta w punkcie zero) z 1975 w sposób realistyczny i alegoryczny zarazem przedstawia i analizuje problemy nierówności płciowej i ucisku kobiet w społeczeństwie, w którym się wychowała[2].
W wydanej w 1987 powieści pt. Sukut al-imam (Upadek Imama) as-Sadawi krytycznie rozprawia się z fundamentalistyczną muzułmańską wizją pozycji kobiety w społeczeństwie, a w powieści Dżannat wa-Iblis (Dżannat i diabeł) z 1992 r. zajmuje się zagadnieniem kontroli społecznej sprawowanej przez reprezentantów ideologii religijnych[2].
Z kolei powieść Al-Hubb fi zaman an-nift (Miłość w czasach ropy naftowej) dotyczy relacji między realiami gospodarki światowej a problematyką płci. Ponadto as-Sadawi jest autorką wspomnień z więzienia zatytułowanych Muzakkirat fi sidżn an-nisa (Wspomnienia z więzienia dla kobiet), opublikowanych w 1983[2].
Po polsku z twórczości Nawal as-Sadawi ukazały się:
Fragmenty powieści:
Opowiadanie: