Nadobnik włoski

W tym artykule poznamy fascynujący świat Nadobnik włoski i wszystko, co ten motyw ma do zaoferowania. Od jego początków po dzisiejsze znaczenie – zanurzymy się w wyczerpującej analizie, która pozwoli nam dokładnie zrozumieć jego znaczenie i wpływ w różnych obszarach. Nadobnik włoski jest przedmiotem zainteresowania i badań od dziesięcioleci i z biegiem czasu wykazał swoją zdolność wpływania na nasze życie w zaskakujący sposób. Dzięki multidyscyplinarnemu podejściu zajmiemy się różnymi perspektywami i zastanowimy się nad znaczeniem Nadobnik włoski we współczesnym społeczeństwie. Przygotuj się na ekscytującą podróż przez historię, kulturę i aktualne wydarzenia Nadobnik włoski.

Nadobnik włoski
Calliptamus italicus
(Linnaeus, 1758)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Podgromada

uskrzydlone

Rząd

prostoskrzydłe

Rodzina

szarańczowate

Rodzaj

Calliptamus

Gatunek

nadobnik włoski

Synonimy
  • Gryllus italicus Linnaeus, 1758

Nadobnik włoski (Calliptamus italicus) – gatunek owada z rzędu prostoskrzydłych. Samce nadobnika włoskiego osiągają długość 20 mm, samice 30 mm. Ubarwienie zmienne, od czerwonego do szarobrązowego.

Nadobnik włoski jest owadem ciepłolubnym. Larwy wylęgają się z jaj w maju, Osobniki dorosłe pojawiają się w lipcu. Samice składają do ziemi do sześciu ootek, zawierających do 50 jaj. Nadobniki żywią się roślinami, preferowanym pokarmem są bylice.

Nadobnik włoski występuje w południowej i południowo-wschodniej Europie, Azji Mniejszej i Środkowej oraz północnej Afryce. W Europie Środkowej spotykany na terenach suchych i ciepłych. W niektórych rejonach (głównie Azji Środkowej) występuje także forma stadna tego owada wyrządzająca szkody w rolnictwie. Pierwsze informacje o występowaniu nadobnika włoskiego pochodzą z XIX wieku. Dawniej owad ten występował na terenie całej Polski, obecnie zachował się na niewielkich stanowiskach na północy Puszczy Sandomierskiej.

W Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt zaliczony został do kategorii EN (gatunki silnie zagrożone)[1].

Zobacz też

Przypisy

Bibliografia

  • Henryk Sandner: Owady. Państwowe Wydawnictwa Naukowe, 1989. ISBN 83-01-08369-7.