Modlitewnik synajski

Dzisiaj porozmawiamy o Modlitewnik synajski, temacie, który w ostatnim czasie zyskał ogromne znaczenie. Modlitewnik synajski to problem, który dotyczy każdego, ponieważ ma wpływ na różne aspekty codziennego życia, od zdrowia po gospodarkę. W tym artykule szczegółowo zbadamy, czym jest Modlitewnik synajski i dlaczego jest dziś istotny. Przeanalizujemy jego wpływ w różnych obszarach i przekażemy przydatne informacje, aby lepiej zrozumieć ten temat. Dodatkowo przeanalizujemy różne opinie i perspektywy na temat Modlitewnik synajski, aby zapewnić pełny i zrównoważony pogląd. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o Modlitewnik synajski i jego znaczeniu w dzisiejszym społeczeństwie!

Karta z Modlitewnika synajskiego

Modlitewnik synajski (łac. Euchologium Sinaiticum) – liczący 109 kart manuskrypt pisany głagolicą, zawierający zbiór modlitw liturgicznych w języku staro-cerkiewno-słowiańskim[1]. Sporządzony został w XI wieku, prawdopodobnie na terenie Bułgarii. Do czasów współczesnych zachował się w stanie niekompletnym, brakuje początku i końca rękopisu oraz niektórych kart środkowych[2].

Modlitewnik zachował się w zbiorach klasztoru św. Katarzyny na Synaju, gdzie w 1850 roku został odnaleziony przez archimandrytę Porfiriusza (Uspienskiego). Uspienski zabrał ze sobą do Rosji 3 karty, z których dwie są obecnie przechowywane w Rosyjskiej Bibliotece Narodowej w Petersburgu, a jedna w bibliotece Rosyjskiej Akademii Nauk w Moskwie. Pozostałe 106 kart nadal jest własnością klasztoru[3].

Jako pierwszy tekst manuskryptu opublikował Lavoslav Geitler (Zagreb 1882), a następnie Jan Frček (Patrologia Orientalis XXIV 5 Paris 1933, XXV 3 Paris 1939)[4]. Najważniejszą edycją było przygotowane przez Rajko Nahtigala wydanie fototypiczne manuskryptu (Ljubljana 1941), połączone z jego transliteracją na cyrylicę (Ljubljana 1942)[1].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b Czesław Bartula: Podstawowe wiadomości z gramatyki staro-cerkiewno-słowiańskiej na tle porównawczym. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 15.
  2. ↑ Stanisław Słoński: Gramatyka języka starosłowiańskiego (starobułgarskiego). Warszawa: Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, 1950, s. 11.
  3. ↑ С.Г. Шулежкова: Хрестоматия по старославянскому языку. Москва: Флинта, 2012, s. 179.
  4. ↑ Tadeusz Lehr-Spławiński, Czesław Bartula: Zarys gramatyki języka staro-cerkiewno-słowiańskiego na tle porównawczym. Wrocław: Ossolineum, 1973, s. 9.