Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich 2004

W tym artykule zbadamy Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich 2004 z nowej i szczegółowej perspektywy, analizując jego różne aspekty i cechy, aby zaoferować kompletną i wzbogacającą wizję tego tematu. W następnych kilku linijkach zagłębimy się w jego pochodzenie, ewolucję historyczną i jego dzisiejsze znaczenie, a także zbadamy jego możliwe implikacje w różnych kontekstach. Poprzez wyczerpującą analizę staramy się rzucić światło na Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich 2004 i zapewnić nowe, fascynujące perspektywy, które zachęcają nas do refleksji i głębszego zagłębienia się w ten temat.

Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich 2004
2002 2006
Data

20–22 lutego 2004

Gospodarz

Planica

Dyscyplina

skoki narciarskie

Mężczyźni
konkurs indywidualny
na skoczni K-185

Norwegia Roar Ljøkelsøy

konkurs drużynowy
na skoczni K-185

 Norwegia

Klasyfikacja medalowa
Zwycięzca

 Norwegia

18. Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich odbyły się w dniach 20–22 lutego 2004 w Planicy na skoczni Letalnica K-185.

Były to pierwsze mistrzostwa, na których walczono o zdobycie tytułu zarówno w konkursie indywidualnym, jak i drużynowym[1].

Po raz piąty mistrzostwa świata w lotach narciarskich rozegrano w Planicy. Wcześniej miało to miejsce w 1972, 1979, 1985 i 1994 roku[2].

Początkowy program mistrzostw

Poniżej przedstawiony został program zawodów, opracowany przed rozpoczęciem mistrzostw świata w lotach. Z powodu niekorzystnych warunków atmosferycznych, godziny przeprowadzenia poszczególnych serii uległy zmianie.

Data Godzina[a] Wydarzenie[1]
18 lutego 2004 20:00 odprawa techniczna
19 lutego 2004 9:00 dwie oficjalne serie treningowe przed kwalifikacjami do zawodów indywidualnych
11:30 seria kwalifikacyjna przed zawodami indywidualnymi
20 lutego 2004 9:00 seria próbna przed zawodami indywidualnymi
10:15 początek pierwszej serii konkursowej zawodów indywidualnych
11:30 początek drugiej serii konkursowej zawodów indywidualnych
21 lutego 2004 9:00 seria próbna przed finałowymi seriami zawodów indywidualnych
10:15 początek trzeciej serii konkursowej zawodów indywidualnych
11:30 początek czwartej serii konkursowej zawodów indywidualnych
22 lutego 2004 9:00 seria próbna przed zawodami drużynowymi
10:15 początek pierwszej serii konkursowej zawodów drużynowych
11:30 początek drugiej serii konkursowej zawodów drużynowych

Skocznia

Punkt konstrukcyjny skoczni Letalnica, na której rozegrane zostały konkursy mistrzostw świata, wynosił 185 metrów. Przed rozpoczęciem mistrzostw rekord skoczni w Planicy, a zarazem nieoficjalny rekord świata w długości skoku wynosił 231 metrów. Odległość tę uzyskał Matti Hautamäki w 2003 roku. Rekord ten nie został poprawiony w trakcie trwania Mistrzostw Świata w Lotach Narciarskich 2004[3].

Nazwa skoczni Miasto Punkt konstrukcyjny Punkt sędziowski Rekord skoczni[b]
Letalnica Słowenia Planica K-185 215 m[4] 231 m, Finlandia Matti Hautamäki (2003)[3]

Jury

Funkcję dyrektora konkursów w skokach narciarskich na mistrzostwach świata w lotach w Planicy sprawował Marko Mlakar. Z ramienia Międzynarodowej Federacji Narciarskiej nad przebiegiem zawodów opiekę sprawował dyrektor Pucharu Świata, Walter Hofer. Jego asystentem był, podobnie jak w innych oficjalnych zawodach organizowanych przez FIS, Miran Tepeš. Stanowisko sędziego technicznego powierzono Bertilowi Palsrudowi, a jego asystentem został Franck Salvi.

Skład sędziowski poszczególnych serii konkursowych przedstawia poniższa tabela:

Sędzia Kraj Stanowisko na
wieży sędziowskiej
konk. ind.
serie 1 i 2[5] 		Stanowisko na
wieży sędziowskiej
konk. ind.
serie 1 i 2[5] 		Stanowisko na
wieży sędziowskiej
konk. drużyn[6].
Knut A. Bakken  Norwegia E E D
Ernst Egloff  Szwajcaria D B C
Janez Gros  Słowenia – A E
Ryszard Guńka  Polska C C –
Wolfgang Patzina  Niemcy A D A
Gary Sparpana  Stany Zjednoczone B – B

Wyniki zawodów

Konkurs indywidualny (20-21.02.2004)

Według pierwotnego planu, dzień przed rozpoczęciem konkursu indywidualnego, miały zostać rozegrane dwie serie treningowe i seria kwalifikacyjna. Z powodu niekorzystnych warunków atmosferycznych zostały one jednak odwołane, a do konkursu zostali dopuszczeni wszyscy zgłoszeni zawodnicy. Wszystkie reprezentacje mogły wystawić maksymalnie po czterech zawodników, z wyjątkiem drużyny Niemiec, w skład której wchodził obrońca tytułu – Sven Hannawald, dzięki czemu Niemcy mogli wystawić pięciu skoczków[7]. Złoty medal w zawodach indywidualnych zdobył zawodnik norweski, Roar Ljøkelsøy, który o 18 punktów wyprzedził drugiego w klasyfikacji – Janne Ahonena i o 19,1 punktu – trzeciego Tamiego Kiuru.

Miejsce Zawodnik Państwo Seria 1 Seria 2 Seria 3 Seria 4
Odległość Nota Odległość Nota Odległość Nota Odległość Nota
1 Roar Ljøkelsøy  Norwegia 191,5 183,8 221,5 403,6 222,0 623,5 210,5 832,1
2 Janne Ahonen  Finlandia 190,0 180,0 225,0 404,0 216,5 618,3 201,5 814,1
3 Tami Kiuru  Finlandia 197,5 191,0 218,5 408,7 220,0 630,2 191,5 813,0
4 Georg Späth  Niemcy 203,5 197,2 225,0 423,2 202,5 620,7 195,5 808,8
5 Tommy Ingebrigtsen  Norwegia 204,5 198,4 225,0[c] 395,4 219,0 612,7 200,0 807,2
6 Bjørn Einar Romøren  Norwegia 177,5 165,0 215,5 379,6 207,0 582,0 218,5 798,7
7 Matti Hautamäki  Finlandia 185,0 173,0 217,5 388,5 214,0 599,3 200,5 794,9
8 Veli-Matti Lindström  Finlandia 183,5 172,2 219,0 384,0 206,5 584,8 204,5 783,7
9 Sigurd Pettersen  Norwegia 185,5 169,6 216,0 378,3 213,5 588,0 200,0 781,5
10 Michael Uhrmann  Niemcy 178,5 162,2 214,5 374,6 204,5 573,5 209,5 778,9
11 Adam Małysz  Polska 187,5 177,0 215,5 390,6 203,5 587,3 196,5 777,1
12 Robert Kranjec  Słowenia 186,5 175,8 214,0 386,6 216,0 602,3 182,0 773,7
13 Thomas Morgenstern  Austria 170,0 153,5 205,5 351,6 209,5 559,0 204,0 757,8
14 Simon Ammann  Szwajcaria 180,0 168,5 211,0 377,7 191,5 560,0 192,5 744,0
15 Wolfgang Loitzl  Austria 180,5 166,6 203,5 365,8 186,0 542,0 182,5 713,0
16 Andreas Widhölzl  Austria 177,5 163,5 210,0 371,5 182,5 542,5 180,5 709,1
17 Sven Hannawald  Niemcy 176,0 163,2 197,5 353,7 191,0 530,9 182,5 701,9
18 Emmanuel Chedal  Francja 182,5 168,5 199,0 354,3 194,5 539,2 169,5 690,6
19 Martin Höllwarth  Austria 151,5 124,8 179,5 292,7 200,0 487,2 161,5 624,5
20 Daiki Itō  Japonia 182,0 170,4 191,5 353,2 208,0 555,8 100,0 614,3
21 Rok Benkovič  Słowenia 174,5 159,9 193,5 344,1 189,5 517,5 127,0 609,9
22 Clint Jones  Stany Zjednoczone 171,0 153,7 169,5 306,1 181,0 473,8 155,0 607,3
23 Andreas Küttel  Szwajcaria 173,0 160,1 197,0 350,5 193,0 536,1 101,5 594,8
24 Noriaki Kasai  Japonia 170,5 153,6 199,5 346,5 200,0 541,0 88,0 583,6
25 Jens Salumäe  Estonia 172,5 156,5 182,0 325,4 179,5 491,3 120,5 575,4
26 Hideharu Miyahira  Japonia 172,0 154,4 193,5 338,6 179,0 503,9 99,0 560,7
27 Dienis Korniłow  Rosja 177,5 163,0 194,5 349,4 181,5 518,7 84,0 556,5
28 Mateusz Rutkowski  Polska 151,5 128,3 176,0 289,5 175,5 449,6 95,0 501,6
29 Martin Mesík  Słowacja 171,0 151,7 180,0 317,2 159,5 450,6 92,0 498,0
30 Maximilian Mechler  Niemcy 148,5 120,7 188,0 297,3 189,0 471,6 471,6
31 Primož Peterka  Słowenia 144,5 120,4 120,4 120,4 120,4
32 Dmitrij Wasiljew  Rosja 147,0 119,4 119,4 119,4 119,4
33 Martin Schmitt  Niemcy 147,5 119,0 119,0 119,0 119,0
34 Aleksiej Siłajew  Rosja 143,5 112,7 112,7 112,7 112,7
35 Jakub Janda  Czechy 137,5 110,5 110,5 110,5 110,5
36 Jan Mazoch  Czechy 130,0 100,5 100,5 100,5 100,5
37 Jan Matura  Czechy 126,0 97,2 97,2 97,2 97,2
38 Johan Erikson  Szwecja 130,5 97,1 97,1 97,1 97,1
39 Dmitrij Ipatow  Rosja 124,0 88,8 88,8 88,8 88,8
40 Stefano Chiapolino  Włochy 122,0 85,4 85,4 85,4 85,4
41 Akira Higashi  Japonia 118,0 81,1 81,1 81,1 81,1
42 Maksim Anisimau  Białoruś 116,0 79,2 79,2 79,2 79,2
43 Wojciech Skupień  Polska 117,5 78,5 78,5 78,5 78,5
44 Piotr Czaadajew  Białoruś 112,0 72,9 72,9 72,9 72,9
45 Thomas Schwall  Stany Zjednoczone 104,0 64,8 64,8 64,8 64,8
46 Peter Žonta  Słowenia 104,0 61,8 61,8 61,8 61,8
47 Lukáš Hlava  Czechy 102,0 60,9 60,9 60,9 60,9
48 Jaan Jüris  Estonia 98,0 55,6 55,6 55,6 55,6
49 Kang Chil-ku  Korea Południowa 94,0 49,8 49,8 49,8 49,8
50 Choi Heung-chul  Korea Południowa 92,0 47,4 47,4 47,4 47,4
51 Nicolas Dessum  Francja 91,0 45,2 45,2 45,2 45,2
52 Robert Mateja  Polska 85,0 39,0 39,0 39,0 39,0
53 Giancarlo Adami  Włochy 83,0 36,6 36,6 36,6 36,6
54 Aleksandr Swietłow  Białoruś 78,0 30,6 30,6 30,6 30,6
– Dzmitryj Afanasienka  Białoruś – – – – DNS[d]

Konkurs drużynowy (22.02.2004)

Po raz pierwszy w historii mistrzostw świata w lotach narciarskich, poza konkursem indywidualnym, rozegrano zawody drużynowe[1]. Tytuł drużynowych mistrzów świata w lotach narciarskich wywalczyli reprezentanci Norwegii, którzy o 7,7 punktu wyprzedzili srebrnych medalistów – Finów oraz o 91 punktów – trzecich w klasyfikacji, Austriaków.

Miejsce Państwo Zawodnik Seria 1 Seria 2
Odległość Nota Odległość Nota
1  Norwegia
Bjørn Einar Romøren
Sigurd Pettersen
Tommy Ingebrigtsen
Roar Ljøkelsøy
210,5
211,5
216,5
223,5 		852,9
207,6
207,3
215,3
222,7
227,0
216,5
208,5
225,0 		1711,8
430,0
417,1
416,0
448,7
2  Finlandia
Tami Kiuru
Veli-Matti Lindström
Matti Hautamäki
Janne Ahonen
215,5
209,0
217,0
211,5 		841,6
216,6
204,8
212,4
207,8
221,5
215,0
213,5
217,5 		1704,1
440,4
417,8
423,6
422,3
3  Austria
Andreas Widhölzl
Andreas Goldberger
Wolfgang Loitzl
Thomas Morgenstern
205,0
197,0
210,5
214,0 		811,3
201,0
190,9
207,6
211,8
217,0
197,5
202,0
206,0 		1620,8
417,9
383,4
406,0
413,5
4  Niemcy
Michael Uhrmann
Martin Schmitt
Georg Späth
Sven Hannawald
214,0
193,0
222,5
204,5 		812,3
210,3
183,6
221,0
197,4
214,5
194,5
206,0
200,5 		1606,4
422,7
369,5
423,2
391,0
5  Japonia
Akira Higashi
Daiki Itō
Hideharu Miyahira
Noriaki Kasai
212,5
203,0
202,0
203,5 		798,1
205,0
198,1
196,4
198,6
191,5
196,5
201,0
213,0 		1574,5
384,3
387,9
392,6
409,7
6  Słowenia
Primož Peterka
Bine Zupan
Rok Benkovič
Robert Kranjec
191,0
191,5
206,0
200,5 		754,2
179,7
179,8
200,2
194,5
184,0
182,5
215,0
209,5 		1503,4
352,5
348,3
414,2
388,4
7  Rosja
Dmitrij Ipatow
Aleksiej Siłajew
Dienis Korniłow
Dmitrij Wasiljew
178,0
183,0
207,5
195,0 		712,7
164,1
168,6
198,5
181,5
179,5
185,5
192,5
191,5 		1404,5
324,0
337,2
381,0
362,3
8  Polska
Mateusz Rutkowski
Robert Mateja
Wojciech Skupień
Adam Małysz
201,5
153,5
176,0
207,5 		689,7
195,3
130,7
161,2
202,5
190,5
173,0
181,5
200,5 		1386,8
375,9
285,8
328,5
396,6
9  Czechy
Lukáš Hlava
Jan Mazoch
Jan Matura
Jakub Janda
158,5
181,5
193,5
193,5 		674,9
138,7
168,3
184,7
183,2 		674,9
138,7
168,3
184,7
183,2
10  Białoruś
Dzmitryj Afanasienka
Aleksandr Swietłow
Piotr Czaadajew
Maksim Anisimau
102,0
89,0
172,0
141,5 		372,4
59,9
43,8
152,9
115,8 		372,4
59,9
43,8
152,9
115,8

Klasyfikacja medalowa

W konkursach Mistrzostw Świata w Lotach Narciarskich 2004 medale wywalczyli reprezentanci trzech krajów – Norwegii, Finlandii i Austrii. Poniższa tabela jest klasyfikacją medalową MŚ 2004 po uwzględnieniu zawodów indywidualnych i drużynowych.

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1  Norwegia 2 – – 2
2  Finlandia – 2 1 3
3  Austria – – 1 1

Uwagi

  1. ↑ Godziny podane zgodnie z czasem lokalnym.
  2. ↑ W tabeli podano oficjalny rekord skoczni obowiązujący przed rozpoczęciem mistrzostw świata.
  3. ↑ Skok zakończony upadkiem.
  4. ↑ Zawodnik był zgłoszony do konkursu, ale nie wystartował.

Przypisy

  1. ↑ a b c Andrzej Mysiak: Skoki Narciarskie – Przed MŚ w lotach w Planicy. skokinarciarskie.pl, 2004-02-17. .
  2. ↑ Planica 1934-2011: All international competitions, all podium winners and competitors with the longest ski jumps and flights. osc-planica.si. . (ang.).
  3. ↑ a b ETAPE SLOVENSKEGA IN PLANIŠKEGA REKORDA V SMUČARSKIH SKOKIH/POLETIH. osc-planica.si. . (słoweń.).
  4. ↑ Skoki Narciarskie – Planica, Letalnica (opis skoczni). skokinarciarskie.pl. . (pol.).
  5. ↑ a b FIS Ski Flying World Championships 2004, Planica, FH Individual, Official Results. fis-ski.com, 21 lutego 2004. . (ang.).
  6. ↑ FIS Ski Flying World Championships 2004, Planica, Ski-Flying Team K185, Official Results. fis-ski.com, 22 lutego 2004. . (ang.).
  7. ↑ Trening i kwalifikacje w Planicy odwołane (aktualizacja). skijumping.pl, 19 lutego 2004. . (pol.).

Bibliografia

Mistrzostwa świata w lotach narciarskich