Mistrzostwa Świata w Biegach Przełajowych 2013

We współczesnym świecie Mistrzostwa Świata w Biegach Przełajowych 2013 odgrywa fundamentalną rolę w dzisiejszym społeczeństwie. Niezależnie od tego, czy na poziomie osobistym, społecznym, politycznym czy ekonomicznym, Mistrzostwa Świata w Biegach Przełajowych 2013 nabrał niezaprzeczalnego znaczenia w naszym życiu. Od swoich początków do chwili obecnej Mistrzostwa Świata w Biegach Przełajowych 2013 był przedmiotem debaty, analiz i refleksji w różnych obszarach, generując opinie i kontrowersje. W tym artykule zagłębimy się w wpływ i znaczenie Mistrzostwa Świata w Biegach Przełajowych 2013 w obecnym kontekście, badając jego implikacje i otwierając debatę na temat jego znaczenia we współczesnym społeczeństwie.

40. Mistrzostwa Świata w Biegach Przełajowych
2011 2015
Ilustracja
Data

24 marca 2013

Gospodarz

Bydgoszcz

Organizator

IAAF

Liczba konkurencji

8

Liczba zawodników

400[1]

Liczba reprezentacji

41[1]

40. Mistrzostwa Świata w Biegach Przełajowych – zawody lekkoatletyczne, które odbyły się w niedzielę 24 marca 2013 roku w Bydgoszczy[2][3]. Areną zmagań biegaczy był Leśny Park Kultury i Wypoczynku w Myślęcinku.

Bydgoszcz została wybrana na organizatora zawodów w maju 2011, niespełna rok po rozegraniu w tym mieście przełajowych mistrzostw świata[4]. Polska kandydatura pokonała rywali z Portugalii (miasto Faro) oraz z Afryki[5]. Bydgoszcz jest pierwszym w historii miastem, które dwukrotnie przeprowadziło przełajowe mistrzostwa świata[6]. Polska w sumie po raz trzeci gościła imprezę tej rangi – wcześniej zawody te odbyły się także w 1987 roku na torze wyścigów konnych „Służewiec” w Warszawie[4].

16 kwietnia 2012 oficjalnie zaprezentowano logotyp mistrzostw[7][8].

Rezultaty

Mężczyźni

1. miejsce Rezultat 2. miejsce Rezultat 3. miejsce Rezultat Źródło
Seniorzy – 12 km
(szczegóły)
Kenia Japhet Kipyegon Korir 32:45 Etiopia Imane Merga 32:51 Erytrea Teklemariam Medhin 32:51 [9]
Seniorzy – Drużynowo
(szczegóły)
 Etiopia
Imane Merga
Feyisa Lilesa
Abera Chane
Tesfaye Abera
38 pkt.  Stany Zjednoczone
Ben True
Chris Derrick
Ryan Vail
Robert Mack
52 pkt.  Kenia
Japhet Kipyegon Korir
Hosea Macharinyang
Geoffrey Kirui
Timothy Kiptoo
54 pkt. [10]
Juniorzy – 8 km
(szczegóły)
Etiopia Hagos Gebrhiwet 21:04 Kenia Leonard Barsoton 21:08 Etiopia Muktar Edris 21:13 [11]
Juniorzy – Drużynowo
(szczegóły)
 Etiopia
Hagos Gebrhiwet
Muktar Edris
Birhan Nebebew
Yihunilign Adane
23 pkt.  Kenia
Leonard Barsoton
Conseslus Kipruto
Ronald Kwemoi
Michael Bett
26 pkt.  Maroko
Mohammed Abid
Zouhair Talbi
Omar Ait Chitachen
Hassan Ghachoui
65 pkt. [12]

Kobiety

1. miejsce Rezultat 2. miejsce Rezultat 3. miejsce Rezultat Źródło
Seniorki – 8 km
(szczegóły)
Kenia Emily Chebet 24:24 Etiopia Hiwot Ayalew 24:27 Etiopia Beleynesh Oljira 24:33 [13]
Seniorki – Drużynowo
(szczegóły)
 Kenia
Emily Chebet
Margaret Wangari Muriuki
Janet Kisa
Viola Kibiwot
19 pkt.  Etiopia
Hiwot Ayalew
Beleynesh Oljira
Genet Yalew
Sule Utura
48 pkt.  Bahrajn
Shitaye Eshete
Tejitu Daba
Kareema Jasim
Genzebe Shami
73 pkt. [14]
Juniorki – 6 km
(szczegóły)
Kenia Faith Chepngetich Kipyegon 17:51 Kenia Agnes Tirop Chebet 17:51 Etiopia Alemitu Heroye 17:57 [15]
Juniorki – Drużynowo
(szczegóły)
 Kenia
Faith Chepngetich Kipyegon
Agnes Tirop Chebet
Caroline Chepkoech
Rosefline Chepngetich
14 pkt.  Etiopia
Alemitu Heroye
Ruti Aga
Sofiya Shemsu
Buze Diriba
23 pkt.  Wielka Brytania
Emelia Gorecka
Georgia Taylor-Brown
Amy-Eloise Neale
Bobby Clay
81 pkt. [16]

Tabela medalowa

Medalistki biegu seniorek na podium

Podczas bydgoskich mistrzostw medale zdobyli reprezentanci 7 krajów z 4 kontynentów[1]. Najwięcej medali przypadło zawodnikom Etiopii – 10. W tabeli medalowej z pięcioma złotymi medalami pierwsze miejsce zajęła Kenia. Pierwszy w historii swoich startów na mistrzostwach świata w biegach przełajowych w gronie seniorek zdobył Bahrajn[1].

Miejsce Kraj Złoto
Złoto
Srebro
Srebro
Brąz
Brąz
Suma
Razem
1.  Kenia 5 3 1 9
2.  Etiopia 3 4 3 10
3.  Stany Zjednoczone 0 1 0 1
4.  Bahrajn 0 0 1 1
 Erytrea 0 0 1 1
 Maroko 0 0 1 1
 Wielka Brytania 0 0 1 1

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne