Minho (kraina)
W tym artykule szczegółowo omówimy Minho (kraina), omawiając jego wiele aspektów i możliwych konsekwencji. Minho (kraina) to dziś temat niezwykle aktualny, który przykuł uwagę naukowców, ekspertów i ogółu społeczeństwa. Poprzez wyczerpującą analizę zbadane zostaną różne perspektywy i podejścia związane z Minho (kraina), w celu zapewnienia pełnej i wzbogacającej wizji na ten temat. Od jego początków po wpływ na współczesne społeczeństwo, ten artykuł będzie starał się rzucić światło na Minho (kraina) i zachęcić do świadomej i przemyślanej debaty.
| kraina historyczna | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Powierzchnia |
4926,54 km |
| Populacja (2011) • liczba ludności |
|
| • gęstość |
221,86 |
| Strefa czasowa | |
| Języki urzędowe | |
Położenie na mapie Położenie prowincji Minho na mapie Portugalii
| |
| 41°33′03,6653″N 8°25′42,1612″W/41,551018 -8,428378 | |
Minho – kraina historyczna w północnej Portugalii, a w latach 1936–1976 – jedna z dwunastu portugalskich prowincji. Nazwa jest nadal używana w języku potocznym i w znaczeniu historycznym.
Prowincja obejmowała teren dystryktów Braga i Viana do Castelo, a stolicą była Braga. Od zachodu kraina jest ograniczona Oceanem Atlantyckim, a od północy graniczy z hiszpańską Galicją.
Nazwa prowincji i krainy pochodzi od rzeki Minho (hiszp. Miño). Region często określa się mianem Zielone Minho, ze względu na wysokie opady i bujną roślinność. Minho jest traktowane jako kolebka Portugalii: leży tu pierwsza stolica kraju Guimarães, ośrodek kultu religijnego Braga i żywo kultywowane są tradycje (tańce ludowe, stroje, muzyka ludowa, dania). Wysoka gęstość zaludnienia i niewielkie powierzchnie gospodarstw sprzyjały emigracji ludności, przede wszystkim do Brazylii od XVIII wieku i innych krajów europejskich, głównie Francji od połowy XX wieku[1][2].
Region słynie z nietypowo produkowanych win vinho verde[3].
Przypisy
- ↑ Lydia Hohenberger, Jürgen Strohmaier: Portugal. Wyd. 2. Ostfildern: Dumont Reiseverlag, 2009, s. 262. ISBN 978-3-7701-7658-8. (niem.).
- ↑ Hans-Peter Burmeister: Portugal. Wyd. 3. Ostfildern: Dumont Kunstreiseführer, 2008, s. 237. ISBN 978-3-7701-4416-7. (niem.).
- ↑ Joachim Krieger: Portugalia. W: André Dominé: Wino. Wyd. 2. Ożarów Mazowiecki: Wydawnictwo Olesiejuk, 2009, s. 654–658. ISBN 978-83-7626-712-8. (pol.).
