Ludzie zawsze byli ciekawi Mikołaj Wodka z Kwidzyna. Od czasów starożytnych do współczesności Mikołaj Wodka z Kwidzyna był przedmiotem zainteresowania, debaty i eksploracji. Niezależnie od tego, czy chodzi o naukę, literaturę, sztukę czy historię, Mikołaj Wodka z Kwidzyna odcisnął piętno na ludzkości i był inspiracją dla niezliczonych odkryć i dzieł. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Mikołaj Wodka z Kwidzyna i spróbujemy rzucić światło na jego znaczenie w naszym społeczeństwie i kulturze.
Mikołaj Wodka z Kwidzyna (in. Abstemius, Nicolai de Insula Mariae; ur. ok. 1442 w Kwidzynie, zm. 1494) – polski astronom i lekarz, prawdopodobnie nauczyciel Mikołaja Kopernika.
Urodził się w 1442 roku w niezamożnej rodzinie, jako syn mieszczanina Grzegorza[1]. Najprawdopodobniej uczęszczał do kwidzyńskiej szkoły katedralnej, a następnie do włocławskiej szkoły katedralnej[1]. W latach 1462–1467 studiował matematykę oraz astronomię na Uniwersytecie Krakowskim, gdzie nie uzyskał tytułu naukowego[2]. W latach 1467–1475 najprawdopodobniej studiował na Universitas Istropolitana w Preszburgu, gdzie zdobył tytuł magistra[3]. W 1479–1481 był lektorem astronomii na Uniwersytecie Bolońskim, gdzie w 1480 lub 1481 roku uzyskał tytuł doktora medycyny[3]. W latach 1482–1488 praktykował jako lekarz i astrolog w Poznaniu[4]. Następnie przeniósł się do Włocławka, jako lekarz nadworny biskupa Piotra z Bnina Moszyńskiego, a następnie od 1490 lub 1491 jako kanonik katedry włocławskiej[4]. W tym okresie Mikołaj Wodka był nauczycielem Mikołaja Kopernika, wraz z którym sporządził zegar słoneczny na południowej ścianie katedry[5]. W kolejnych latach przebywał wraz z biskupem Piotrem z Bnina Moszyńskim[6]. Zmarł w drugiej połowie listopada lub w grudniu 1494 roku[6].