Mezangium zewnętrzne
W dzisiejszym świecie Mezangium zewnętrzne to temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Od czasu swojego pojawienia się Mezangium zewnętrzne wywołał wiele debat i wywarł wpływ na różne branże, zmieniając sposób, w jaki ludzie wchodzą w interakcje, konsumują informacje i wykonują codzienne czynności. W miarę ewolucji Mezangium zewnętrzne jego skutki stają się coraz bardziej widoczne w społeczeństwie, gospodarce i kulturze w ogóle. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty Mezangium zewnętrzne i przeanalizujemy jego wpływ na dzisiejszy świat.
Mezangium zewnętrzne, inaczej mezangium zewnątrzkłębuszkowe[1] lub pozakłębuszkowe[2][3] – tkanka łączna należąca do mezangium, leżąca pomiędzy tętniczką doprowadzającą a odprowadzającą. Jest elementem aparatu przykłębuszkowego.
Komórki mezangium zewnętrznego są płaskie i wydłużone[1]. Charakteryzują się wydłużonymi, skierowanymi w stronę plamki gęstej jądrami komórkowymi[3]. Mezangiocyty posiadają liczne poprzeplatane ze sobą wypustki otoczone siatką (fr. lacis) utworzoną z materiału mezangialnego[1][3].
Funkcje
Funkcja komórek mezangium zewnętrznego nie jest do końca znana. Uważa się, że odpowiadają one za transdukcję informacji z plamki gęstej do mezangium wewnętrznego. Działanie to opisywane jest jako mechanizm sprzężenia zwrotnego kanalikowo-kłębuszkowego, w którym zmiana stężenia jonów sodu w kanaliku dystalnym wywołuje bezpośrednią regulację przepływu krwi w kłębuszku nerkowym[1]. Inną przypisywaną im funkcją jest przekaźnictwo informacji między komórkami plamki gęstej a komórkami przykłębuszkowymi[4]. Komórki te wykazują ponadto zdolność do fagocytozy[5]. Innym niewyjaśnionym zagadnieniem jest występowanie w komórkach mezangium zewnętrznego reniny[6].
Nazewnictwo
Mezangiocyty zewnętrzne zwane są również:
- komórkami Goormaghtigha[5] – na cześć belgijskiego patologia Norberta Goormaghtigha,
- komórkami siatki[3][7] lub komórkami lacis (ang. lacis cells)[1],
- komórkami polkissen (ang. polkissen cells)[3].
Przypisy
- ↑ a b c d e Barbara Young : Wheater histologia : podręcznik i atlas. Jacek Malejczyk (red.). Wrocław: Elsevier Urban & Partner, 2010. ISBN 978-83-7609-186-0.
- ↑ Patofizjologia : podręcznik dla studentów medycyny. Sławomir Maśliński, Jan Ryżewski (red.). Wyd. IV. T. 2. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2009. ISBN 978-83-200-3998-6.
- ↑ a b c d e Histologia. Kazimierz Ostrowski (red.). Wyd. II. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1995. ISBN 83-200-1869-2.
- ↑ Wojciech. Sawicki: Histologia. Wyd. V. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2008, s. 530. ISBN 978-83-200-3710-4..
- ↑ a b Section VII, The Kidney. W: Robert M. Berne, Matthew N. Levy, Bruce M. Koeppen, Bruce A. Stanton: Physiology. Wyd. 5. St. Louis: Mosby, 2004. ISBN 0-323-02225-1.
- ↑ William F. Ganong: Fizjologia. red. nauk. tł. Joanna Lewin-Kowalik. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2007, s. 441. ISBN 978-83-200-3326-7.
- ↑ Układ Moczowy. W: Andrzej Myśliwski: Podstawy cytofizjologii i histologii. Wyd. 8. Gdańsk: Akademia Medyczna w Gdańsku, 2007. ISBN 978-8360253-33-5.
| Jama brzuszna |
| ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miednica |
| ||||||||||||||||
| Inne |
