Mary Wigman

W artykule zatytułowanym Mary Wigman w pełni zbadamy ten fascynujący temat/osobę/datę, który przez lata przykuwał uwagę wielu osób. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ na kulturę popularną, Mary Wigman pozostawił niezatarty ślad w historii. Poprzez wyczerpującą analizę zbadamy najbardziej istotne i kontrowersyjne aspekty Mary Wigman, oferując unikalne i wzbogacające spojrzenie na to zjawisko/osobę/datę. Dołącz do nas w tej podróży pełnej odkryć i uczenia się, która niewątpliwie doprowadzi nas do lepszego zrozumienia i docenienia znaczenia Mary Wigman w dzisiejszym świecie.

Karoline Sofie Marie Wiegmann
Mary Wigman
Ilustracja
Mary Wigman, 1922
Data i miejsce urodzenia

13 listopada 1886
Hanower

Data i miejsce śmierci

19 września 1973
Berlin

Zawód, zajęcie

tancerka, choreografka, pedagog tańca

Multimedia w Wikimedia Commons
Mary Wigman, 1959 (po lewej)
z uczennicą Nahami Abbell

Mary Wigman (ur. 13 listopada 1886 w Hanowerze, zm. 19 września 1973 w Berlinie) (właściwie Karoline Sofie Marie Wiegmann) – niemiecka tancerka, choreografka, pedagog tańca. Wraz z Rudolfem Labanem i Kurtem Joossem stworzyła w latach dwudziestych XX wieku taniec wyrazisty (niem. Ausdruckstanz). Jako pseudonim sceniczny przybrała zanglicyzowane brzmienie swojego imienia i nazwiska.

Życiorys

Młodość spędziła w Hanowerze, Anglii, Holandii i Szwajcarii. Studiowała gimnastykę rytmiczną 1910–1911 w Hellerau u Émile Jaques-Dalcroze. Za radą malarza Emila Noldego rozpoczęła 1913 studia w „Szkole Sztuki” Rudolfa Labana w szwajcarskim osiedlu artystów Monte Verità.

Podczas I wojny światowej pozostała w Lipsku jako asystentka Labana[1]. 1917 wystąpiła w Zurychu z trzema własnymi programami tanecznymi.

Występy w Hamburgu i Dreźnie w 1919 przyniosły jej rozgłos. W 1920 otworzyła własną szkołę tańca w Dreźnie. 1921 rozpoczęła występy z własną grupą taneczną.

Prowadziła szkołę tańca w Berlinie. Katia Bakalinskaja, pod wrażeniem występów zespołu Wigman 14 lutego 1926 w Stadt-Theater na Targu Węglowym w Gdańsku, zaczęła naukę pod okiem mistrzyni. Z czasem stała się jedną z głównych tancerek w zespole Wigman[2][3].

W roku 1928 wystąpiła po raz pierwszy w Londynie, a w roku 1930 w USA. Tańczyła do skomponowanej dla niej muzyki, czasami tylko z towarzyszeniem gongów i bębnów, czasami bez towarzyszenia muzyki. W połowie maja 1935 gościła wraz ze swym zespołem w Łodzi[4].

Na początku lat trzydziestych XX wieku Mary Wigmann miała w Dreźnie 360 uczniów, w szkołach filialnych m.in. w Nowym Jorku dalszych 1500 uczniów. Do jej uczniów należeli m.in. Harald Kreutzberg, Gret Palucca, Yvonne Georgi, Hanna Berger, Pola Nireńska (żona Jana Karskiego, „kuriera z Warszawy”).

Utrzymywała relacje miłosne z niektórymi uczennicami, w niepublikowanym wierszu, mianem kochanki określiła Polę Nireńską[5].

W okresie nazistowskim działała dalej, w roku 1936 uczestniczyła w programie artystycznym letniej Olimpiady 1936 w Berlinie.

W 1942 była zmuszona do sprzedaży szkoły w Dreźnie. Prowadziła wykłady gościnne w Szkole Wyższej Muzyki i Teatru w Lipsku.

Po wojnie 1945 nadal uczyła w Lipsku. 1949 zamieszkała w Berlinie Zachodnim i założyła tam studio taneczne „Mary Wigmann Studio”.

Ze swoim zespołem występowała do roku 1961. W 1967 zakończyła działalność edukacyjną likwidując „Studio” i ograniczyła się do wygłaszania wykładów.

Dzieła

  • Die sieben Tänze des Lebens. Tanzdichtung. (Siedem tańców życia. Poemat taneczny) Diederichs, Jena 1921.
  • Komposition. (Kompozycja) Seebote, Überlingen o.J. (1925).
  • Deutsche Tanzkunst.(Niemiecka sztuka tańca) Reißner, Dresden 1935.
  • Die Sprache des Tanzes. (Mowa tańca) Battenberg, Stuttgart 1963; wznowienie: Battenberg, München 1986, ISBN 3-87045-219-6.

Bibliografia

Przypisy

  1. ↑ Lincoln Kirstein, Dance; a short history of classic theatrical dancing., : , 1969, ISBN 0-87127-019-6, OCLC 13702 .
  2. ↑ Mary Wigman and her Group, circa 1932 | Archives @ DU Catalog , duarchives.coalliance.org .
  3. ↑ Mieczysław Abramowicz, Katia Bakalinskaja , Metropolitanka (pol.).
  4. ↑ "Łódź w Ilustracji", 12 V 1935, nr 19, s. 5 (na zdj. zespół Wigman w tańcu p.t. "Skarga żałobna", z cyklu "Tańce kobiece").
  5. ↑ "Była tam miłość i jednocześnie jakiś rodzaj piekła. Dla obojga" , gazetapl (pol.).