Marthe Keller

W dzisiejszym świecie Marthe Keller stał się tematem ciągłego zainteresowania i debaty. Wraz z postępem technologii i globalizacją Marthe Keller odegrał znaczącą rolę we współczesnym społeczeństwie. Od wpływu na gospodarkę po wpływ na kulturę i politykę, Marthe Keller wywołał sprzeczne opinie i był przedmiotem licznych badań i badań. W tym artykule zbadamy różne aspekty i wymiary Marthe Keller, analizując jego implikacje w różnych obszarach i jego ewolucję w czasie.

Marthe Keller
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 stycznia 1945
Bazylea, Szwajcaria

Zawód

aktorka, reżyserka

Lata aktywności

od 1964

Marthe Keller (ur. 28 stycznia 1945 w Bazylei) – szwajcarska aktorka i reżyserka operowa. Nominowana do Złotego Globu dla najlepszej aktorki drugoplanowej za występ w filmie Maratończyk (1976)[1].

Życiorys

Urodziła się w Bazylei[2]. Jej ojciec był hodowcą koni[3]. W dzieciństwie uczyła się baletu, jednak w wieku szesnastu lat, po wypadku narciarskim, musiała przestać tańczyć[4]. Po ukończeniu studiów filozoficznych i socjologicznych na uniwersytecie we Frankfurcie, kształciła się na scenie w szkole Stanisławskiego w Monachium i szkole teatralnej Brechta w Berlinie[5]. Swoje rzemiosło doskonaliła w kilku niemieckich produkcjach telewizyjnych oraz na scenie z Heidelberg Repertory Company i Schiller Theater w Berlinie[6].

Po raz pierwszy wystąpiła na ekranie w telewizyjnej adaptacji sztuki Jeana Giraudoux Wojny trojańskiej nie będzie (Der trojanische Krieg findet nicht statt, 1964). Wkrótce Guy Hamilton zaangażował ją do roli Brigit w dreszczowcu szpiegowskim Pogrzeb w Berlinie (Funeral in Berlin, 1966) u boku Michaela Caine’a. W 1968 przeniosła się do Paryża, gdzie wystąpiła na scenie w przedstawieniu Dzień w śmierci Joe Egg (1969) i jako Masza w Trzy siostry (1979) w reż. Luciana Pintilie. Pojawiła się też w trzech odcinkach serialu Arsène Lupin (1971) jako hrabina Natasza. Jej przełomową rolą była postać Sarah i Rachel Stern w melodramacie Claude’a Leloucha Całe nasze życie (1974)[7]. Kreacja Elsy Opel w dreszczowcu Johna Schlesingera Maratończyk (1976) przyniósł jej nagrodę Bambi i nominację do Złotego Globu dla najlepszej aktorki drugoplanowej[8]. Z kolei za rolę Elisabeth w dreszczowcu Charlesa Jarrotta Amator (The Amateur, 1981) otrzymała nominację do Nagrody Genie. Jako Tina, kochanka Romano (Marcello Mastroianni) w melodramacie Nikity Michałkowa Oczy czarne (1987) była nominowana do David di Donatello dla najlepszej aktorki drugoplanowej.

W 2001 zdobyła nominację do Tony Award i Drama Desk za rolę pani Bertholt w sztuce Abby’ego Manna Wyrok w Norymberdze (Judgment at Nuremberg) wystawionej na Broadwayu[9].

Przewodniczyła jury Złotej Kamery na 47. MFF w Cannes (1994) oraz jury sekcji "Un Certain Regard" na 69. MFF w Cannes (2016). Zasiadała w jury konkursu głównego na 30. MFF w Cannes (1977) oraz w jury Złotej Kamery na 55. MFF w Cannes (2002).

Życie prywatne

W latach 1970–1975 była związana z Philippe de Brocą, z którym ma syna Alexandre (ur. 1971)[10]. Od listopada 1976 do listopada 1978 spotykała się z Alem Pacino[10].

Przypisy

  1. ↑ Marthe Keller. MYmovies.it. . (wł.).
  2. ↑ Marthe Keller Pictures. FanPix.Net. . (ang.).
  3. ↑ Marthe Keller Biography (1945-). Film Reference. . (ang.).
  4. ↑ Marthe Keller Biography. Yahoo!. . . (ang.).
  5. ↑ Marthe Keller. Rotten Tomatoes. . (ang.).
  6. ↑ Cori Ellison: Reaching the Top of the Opera World by Accident. „The New York Times”, 29 lutego 2004. . (ang.).
  7. ↑ Sandra Brennan: Marthe Keller Biography. AllMovie. . (ang.).
  8. ↑ Marthe Keller Awards. AllMovie. . (ang.).
  9. ↑ Marthe Keller. Internet Broadway Database. . (ang.).
  10. ↑ a b Marthe Keller Relationships. FamousFix. . (ang.).

Linki zewnętrzne