W tym artykule zagłębimy się w temat Mark Langston i jego wpływ na różne obszary społeczeństwa. Od momentu pojawienia się Mark Langston przyciąga uwagę zarówno ekspertów, jak i fanów, wywołując debaty i kontrowersje wokół jego konsekwencji. Przez lata Mark Langston ewoluował i dostosował się do zmian współczesnego świata, wpływając na wszystko, od polityki i ekonomii po kulturę popularną i rozrywkę. Dzięki tej analizie zbadamy różne aspekty związane z Mark Langston, aby zrozumieć jego znaczenie i znaczenie dzisiaj.
![]() | |||||||||||||
miotacz | |||||||||||||
Pełne imię i nazwisko |
Mark Edward Langston | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
20 sierpnia 1960 | ||||||||||||
Odbijał |
prawą | ||||||||||||
Rzucał |
lewą | ||||||||||||
Debiut |
7 kwietnia 1984 | ||||||||||||
Ostatni występ |
24 września 1999 | ||||||||||||
Statystyki | |||||||||||||
Win–loss record |
179–158 | ||||||||||||
ERA |
3,97 | ||||||||||||
Strikeouty |
2464 | ||||||||||||
Kariera klubowa | |||||||||||||
|
Mark Edward Langston (ur. 20 sierpnia 1960) – amerykański baseballista, który występował na pozycji miotacza.
Langston studiował na San Jose State University, gdzie w latach 1979–1981 grał w drużynie uniwersyteckiej San Jose State Spartans[1]. W czerwcu 1981 został wybrany w drugiej rundzie draftu przez Seattle Mariners i początkowo występował w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Chattanooga Lookouts, reprezentującym poziom Double-A[2][3]. W Major League Baseball zadebiutował 7 kwietnia 1984 w meczu przeciwko Milwaukee Brewers, w którym rozegrał 7 inningów, zaliczył 5 strikeoutów, oddał 4 uderzenia, dwa runy i zanotował zwycięstwo[2][4]. W sezonie 1984 zaliczył najwięcej strikeoutów w American League (204), a w głosowaniu do nagrody AL Rookie of the Year Award zajął 2. miejsce za kolegą z zespołu Alvinem Davisem[2][5]. Jako zawodnik Mariners raz wystąpił w Meczu Gwiazd i dwa razy zdobył Złotą Rękawicę[2].
W maju 1989 w ramach wymiany zawodników przeszedł do Montreal Expos, zaś w grudniu 1989 podpisał kontrakt jako wolny agent z California Angels[2]. 11 kwietnia 1990 w meczu przeciwko Seattle Mariners wraz z Mikiem Wittem zaliczył ósmego w historii klubu no-hittera[6]. Ponadto jako zawodnik Angels trzykrotnie był powoływany do AL All-Star Team i pięć razy zdobył Złotą Rękawicę[2]. Grał jeszcze w San Diego Padres i Cleveland Indians[2]. W momencie zakończenia zawodniczej kariery miał na koncie 91 pickoffów, co było wówczas rekordem MLB; statystykę oficjalnie wprowadzono w 1974 roku[7].
Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
4× All-Star | 1987, 1991, 1992, 1993 | [2] |
7× Gold Glove Award | 1987, 1988, 1991–1995 | [2] |