Mario Sammarco

W tym artykule zbadamy fascynujący świat Mario Sammarco, temat, który przykuł uwagę ludzi w każdym wieku i na każdym poziomie życia. Dzięki bogatej i różnorodnej historii Mario Sammarco odegrał kluczową rolę w kształtowaniu naszych społeczeństw i kultur. Od swoich starożytnych korzeni po dzisiejsze znaczenie, Mario Sammarco okazał się tematem wartym przestudiowania i refleksji. Na tych stronach zbadamy jego wiele aspektów i wpływ w różnych obszarach, zapewniając w ten sposób pełny i wzbogacający przegląd Mario Sammarco.

Mario Sammarco
Ilustracja
Mario Sammarco w roli Scarpii w Tosce Pucciniego
Imię i nazwisko

Giuseppe Mario Sammarco

Data i miejsce urodzenia

13 grudnia 1868
Palermo

Pochodzenie

włoskie

Data i miejsce śmierci

24 stycznia 1930
Mediolan

Typ głosu

baryton

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

śpiewak

Multimedia w Wikimedia Commons

Giuseppe Mario Sammarco[1][2][3] (ur. 13 grudnia 1868 w Palermo, zm. 24 stycznia 1930 w Mediolanie[1][2][3]) – włoski śpiewak operowy, baryton.

Życiorys

Studiował w Mediolanie u Antonia Cantellego i Franza Emmericha[1], na scenie zadebiutował w 1888 roku w Palermo rolą Walentego w Fauście Charles’a Gounoda[1][2][3]. Od 1895 roku występował w mediolańskiej La Scali[1], w latach 1904–1914 występował na deskach Covent Garden Theatre w Londynie[1][2]. Odbył liczne podróże koncertowe, gościł m.in. w Brescii, Lizbonie, Madrycie, Brukseli, Moskwie, Warszawie, Berlinie i Wiedniu[2]. W 1908 roku jako Tonio w Pajacach Ruggera Leoncavalla w nowojorskiej Manhattan Opera debiutował w Stanach Zjednoczonych[1][2]. Od 1910 do 1913 roku występował w operze w Chicago[1][2]. W 1919 roku wycofał się ze sceny i poświęcił się pracy pedagogicznej[2][3].

Uważany za jednego z czołowych śpiewaków okresu weryzmu w operze[2], dysponował głosem o rozległej skali[1]. Był pierwszym wykonawcą partii Gérarda w Andrea Chénier Umberta Giordana (1896), Caserty w Zazà Ruggera Leoncavalla (1900) i Wormsa w Germanii Alberta Franchettiego (1902)[1][3]. Zachowały się nagrania płytowe jego głosu z lat 1902–1915[3].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 9. Część biograficzna s–sł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2007, s. 27. ISBN 978-83-224-0865-0.
  2. ↑ a b c d e f g h i Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3130. ISBN 0-02-865530-3.
  3. ↑ a b c d e f The Grove Book of Opera Singers. Oxford: Oxford University Press, 2008, s. 423–424. ISBN 978-0-19-533765-5.