Marian Rose
W tym artykule poznamy fascynujący świat Marian Rose. Od swoich początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, Marian Rose odegrał kluczową rolę w życiu ludzi. W całej historii Marian Rose był przedmiotem debaty, badań i podziwu, stając się tematem zainteresowania zarówno naukowców, entuzjastów, jak i ciekawskich. Dowiemy się o różnych aspektach, które sprawiają, że Marian Rose jest tak istotnym i ekscytującym tematem, analizując jego wpływ w różnych obszarach i jego ewolucję w czasie. Przygotuj się na zanurzenie się w świecie Marian Rose i odkryj wszystko, co ma do zaoferowania ten ekscytujący motyw.
| Data i miejsce urodzenia |
15 sierpnia 1933 | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
19 kwietnia 1970 | |||||||||
| Kariera seniorska | ||||||||||
| ||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
Marian Stefan Rose (ur. 15 sierpnia 1933 w Toruniu[1], zm. 19 kwietnia 1970 w Rzeszowie) – polski żużlowiec. Drużynowy mistrz świata (1966)
Życiorys
Kariera sportowa
Jego pierwszym klubem był LPŻ (Liga Przyjaciół Żołnierza) Toruń. Licencję żużlową otrzymał w 1958, jeszcze w tym samym roku startował w pierwszych zawodach, m.in. zajął 3. miejsce w mistrzostwach Torunia[2]. W barwach tego zespołu debiutował 19 kwietnia 1959 w rozgrywkach III ligi[3], w 1960 jeździł w rozgrywkach grupy zachodniej II ligi[4]. W 1961 był zawodnikiem II-ligowego Miejskiego Klubu Żużlowego (MKŻ) w Toruniu[5]. W tym samym roku uzyskał także uprawnienia instruktora sportu żużlowego[6]. Od 1962 jeździł w barwach Stali Toruń (późniejszego Apatora), występującego wówczas w II lidze[7].
W 1964 zajął z reprezentacją Polski czwarte miejsce na mistrzostwach świata, w 1966 zdobył z nią drużynowe mistrzostwa świata[8]. W zawodach o indywidualne mistrzostwo świata pięciokrotnie wystąpił w finale kontynentalnym. W 1963 10. miejsce, w 1964 - 10. miejsce, w 1965 - 8. miejsce, następnie był 11. miejsce w finale europejskim, co dało mu status rezerwowego w finale światowym. W 1966 zajął 10. miejsce w finale kontynentalnym, w 1967 10. miejsce w ćwierćfinale kontynentalnym[9]. Cztery razy startował w finale indywidualnych mistrzostw Polski, zajmując 2. miejsce w 1966, 13. miejsce w 1961, 8. miejsce w 1964 i 7. miejsce w 1965[10].
19 kwietnia 1970 doznał obrażeń w wyniku wypadku podczas zawodów ligowych na torze żużlowym w Rzeszowie i jeszcze tego samego dnia zmarł w tamtejszym szpitalu[11].
Życie prywatne i zawodowe
Jego rodzicami byli Helena Rose, z d. Zaklikowskiej (1912-1990) i Stefan Rose (1905-1966), który zginął w wypadku komunikacyjnym[12]. Miał dwie młodsze siostry - Halinę i Krystynę[13]. Z wykształcenia był technikiem-ślusarzem, po ukończeniu szkoły średniej pracował jako cywilny pracownik w wojsku[14] i jako instruktor nauki jazdy w toruńskiej Lidze Przyjaciół Żołnierza[15]. W latach 60. został taksówkarzem[16]. Był dwukrotnie żonaty (w 1960 i w 1969)[17].
Został pochowany na cmentarzu NMP przy ul. Wybickiego w Toruniu.
Upamiętnienie
Od 1974 organizowano zawody sportowe jego imienia[2]. Jego imię nadano też w 1994 ówczesnemu stadionowi Apatora w Toruniu, został także patronem Motoareny Toruń. Zawodnik został także uhonorowany tablicą w Toruńskiej Alei Sportu Żużlowego[18]. Jego imieniem nazwano również jeden z toruńskich tramwajów[19].
Starty w lidze
Starty w lidze polskiej[20]
- LPŻ Toruń: 1959 - III liga (7. miejsce), 1960 - II liga - (6. miejsce)
- MKŻ Toruń: 1961 - II liga (7. miejsce)
- Stal Toruń – II liga (1962 - 3. miejsce i druga średnia wyników, 1963 - 6. miejsce i trzecia średnia wyników, 1964 - 7. miejsce i pierwsza średnia wyników (2,67), 1965 - 4. miejsce i druga średnia wyników, 1966 - 5. miejsce i pierwsza średnia wyników (oficjalnie 2,96, faktycznie 2,75), 1967 - 6. miejsce i pierwsza średnia wyników (oficjalnie 2,97, faktycznie 2,83), 1968 - 7. miejsce i jedenasta średnia wyników, 1969 - 8. miejsce i trzecia średnia wyników, 1970 - wystąpił w dwóch pierwszych kolejkach ligi, zginął po wypadku w trzeciej kolejce)
Osiągnięcia
Indywidualne Mistrzostwa Świata
Indywidualne Mistrzostwa Polski
- 1961 – Rzeszów – 13. miejsce – 2 pkt
- 1964 – Rybnik – 8. miejsce – 8 pkt
- 1965 – Rybnik – 7. miejsce – 7 pkt
- 1966 – Rybnik – 2. miejsce – 13 pkt
- 1962 – 7 turniejów – 12. miejsce – 37 pkt
Inne ważniejsze turnieje
| Osiągnięcia: | 8. miejsce (1962) | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Sezon | Miasto | Msc | Pkt | Biegi | Kluby |
| 1962 | Leszno | 8 | 5 | (2,0,3,0) | Toruń |
Przypisy
- ↑ Ludwiński 2023 ↓, s. 10.
- ↑ a b Rose Marian (Maryś)
- ↑ Ludwiński 2023 ↓, s. 149.
- ↑ Ludwiński 2023 ↓, s. 150.
- ↑ Ludwiński 2023 ↓, s. 151-152.
- ↑ Ludwiński 2023 ↓, s. 76.
- ↑ Ludwiński 2023 ↓, s. 152.
- ↑ Ludwiński 2023 ↓, s. 165.
- ↑ Ludwiński 2023 ↓, s. 163-164.
- ↑ Ludwiński 2023 ↓, s. 162-163.
- ↑ Ludwiński 2023 ↓, s. 138-139.
- ↑ Ludwiński 2023 ↓, s. 10, 109, 118.
- ↑ Ludwiński 2023 ↓, s. 12.
- ↑ Ludwiński 2023 ↓, s. 14.
- ↑ Ludwiński 2023 ↓, s. 16-17.
- ↑ Ludwiński 2023 ↓, s. 30.
- ↑ Ludwiński 2023 ↓, s. 121.
- ↑ Ludwiński 2023 ↓, s. 147.
- ↑ Ludwiński 2023 ↓, s. 48.
- ↑ Ludwiński 2023 ↓, s. 149-161.
Bibliografia
- Toruńskie Anioły: Marian Rose
- Henryk Grzonka, Speedway. Mała encyklopedia, Wydawnictwo „G-Kwadrat”, Katowice 1996
- Daniel Ludwiński: Rose. Legenda żużla. Toruń: Wyd. Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2023. ISBN 978-83-231-5216-3.