W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Marek z Viterbo. Niezależnie od tego, czy jesteś ekspertem w danej dziedzinie, czy po prostu chcesz dowiedzieć się więcej na ten temat, tutaj znajdziesz cenne informacje, które pomogą Ci lepiej zrozumieć ten temat. Od jego powstania po dzisiejszą ewolucję, w tym jego główne cechy i zastosowania, zaoferujemy Ci pełny przegląd Marek z Viterbo. Przygotuj się na podróż pełną odkryć i wiedzy, która z pewnością pozwoli Ci spojrzeć na ten temat z nowej perspektywy. Czytaj dalej i zanurz się w ekscytującym wszechświecie Marek z Viterbo!
Kardynał prezpiter | |
![]() | |
Kraj działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
ok. 1304 |
Data i miejsce śmierci |
4 września 1369 |
Generał franciszkanów | |
Okres sprawowania |
1359–1366 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Inkardynacja |
franciszkanie |
Kreacja kardynalska |
18 września 1366 |
Kościół tytularny |
Marco Parentezzi, także Marcus Viterbiensis (ur. ok. 1304 w Viterbo, zm. 4 września 1369 tamże) – włoski franciszkanin, teolog, generał zakonu w latach 1359–1366, legat papieski, kardynał prezbiter[1].
Jest autorem Summy o przypadkach sumienia.
Pochodził ze szlacheckiej rodziny Parentezzich z Viterbo. Był synem Pietro da Viterbo. Do franciszkanów wstąpił w rodzinnym Viterbo. Był członkiem prowincji rzymskiej pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła. Był wykładowcą teologii w studium w Paryżu w 1334. Został wybrany ministrem generalnym swojego zakonu na kapitule generalnej w Genui 9 czerwca 1359. Jako generał przewodniczył kapitule generalnej w Strasburgu. Kilkakrotnie był wysyłany jako legat papieski za pontyfikatu Urbana V. Rządził zakonem do 1366[2].
Został wyniesiony do godności kardynalskiej 18 września 1366. Został kardynałem prezbiterem św. Praksedy. Jako kardynał pośredniczył m.in. w zawieraniu pokoju między Stolicą Świętą a królową Joanną I z Neapolu, która wspierała piratów[2].
Zmarł w czasie zarazy w Viterbo 4 września 1369. Został pochowany w kościele franciszkanów konwentualnych. Nas miejscem jego pochówku ustawiono marmurowy pomnik po części zachowany do dnia dzisiejszego[3].