Marek Krawczyk (wydawca)

Obecnie Marek Krawczyk (wydawca) stał się tematem cieszącym się dużym zainteresowaniem szerokiego grona ludzi na całym świecie. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ na codzienne życie ludzi, Marek Krawczyk (wydawca) to temat, który wzbudził duże zainteresowanie w różnych obszarach. Zarówno eksperci w tej dziedzinie, jak i zwykli ludzie poświęcili czas i wysiłek na zrozumienie i analizę Marek Krawczyk (wydawca), starając się uzyskać lepsze zrozumienie jego znaczenia i wpływu na różne aspekty życia. W tym artykule zbadamy niektóre z najważniejszych aspektów związanych z Marek Krawczyk (wydawca), aby zaoferować kompleksowe spojrzenie na ten temat, który ma dziś ogromne znaczenie.

Marek Krawczyk
Data i miejsce urodzenia

25 kwietnia 1956
Warszawa

Data i miejsce śmierci

25 kwietnia 2012
Warszawa

Miejsce spoczynku

Cmentarz Wojskowy na Powązkach

Zawód, zajęcie

wydawca

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Grób Marka Krawczyka na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach
Dąb „Marek” przed Archiwum Akt Nowych

Marek Krawczyk (ur. 25 kwietnia 1956 w Warszawie, zm. 25 kwietnia 2012[1] tamże) – polski wydawca, działacz opozycji w okresie PRL.

Życiorys

W 1975 został absolwentem stołecznego Liceum Ogólnokształcącego im. Hugona Kołłątaja. Do 1980 pracował m.in. w Ośrodku Rozpowszechniania Wydawnictw Naukowych Polskiej Akademii Nauk[2]. Od 1979 związany z opozycją antykomunistyczną, w 1981 pracował w „Tygodniku Solidarność”[3]. Po wprowadzeniu stanu wojennego współpracował z pismem drugiego obiegu „Wiadomości”, w styczniu 1982 tymczasowo aresztowany, w lutym tego samego roku skazany na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Ponownie pozbawiony wolności z przyczyn politycznych od marca do lipca 1983[2]. W latach 80. związany z podziemnymi wydawnictwami, m.in. jako jeden z organizatorów firmy Mysia 5 rozprowadzającej na terenie kraju kilkanaście tysięcy egzemplarzy „Tygodnika Mazowsze”[4]. W maju 1984 został ciężko pobity przez nieustalonych sprawców[2]. Od połowy lat 80. blisko współpracował z Jerzym Giedroyciem[3].

W 1990 był wśród założycieli Polskiej Izby Książki oraz Porozumienia Wydawców Książki Historycznej. Pełnił funkcję wiceprezesa zarządu Fundacji Pomocy Bibliotekom Polskim (1990–1992), kierował wydawnictwem, zainicjował powołanie Towarzystwa Opieki nad Archiwum Instytutu Literackiego w Paryżu[3], którego był przewodniczącym[5]. Doradzał ministrowi kultury i dziedzictwa narodowego Andrzejowi Zakrzewskiemu. Współtworzył Stowarzyszenie Wolnego Słowa[6].

W 2010 z rekomendacji klubu parlamentarnego PO zgłoszony do rady programowej Telewizji Polskiej, następnie wybrany na jej przewodniczącego[7].

Został pochowany w Alei Zasłużonych na Powązkach Wojskowych w Warszawie (kwatera D31-tuje-8)[8].

Odznaczenia, wyróżnienia i upamiętnienie

W 2011 prezydent Bronisław Komorowski odznaczył go Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[9]. W 2009 otrzymał nagrodę Ikar[5].

Po jego śmierci jego zbiory archiwalne zostały przekazane przez rodzinę do Archiwum Akt Nowych. W ramach uhonorowania przed budynkiem archiwum posadzono dąb pamiątkowy nazwany „Marek”[10].

Przypisy

  1. ↑ Marek Krawczyk nie żyje. wyborcza.pl, 26 kwietnia 2012. .
  2. ↑ a b c Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. .
  3. ↑ a b c Marek Krawczyk – Przewodniczący. tvp.pl, 20 grudnia 2010. .
  4. ↑ Krawczyk, Marek. wyborcza.pl, 28 listopada 2006. .
  5. ↑ a b Ikar 2009 dla Marka Krawczyka. wydawca.com.pl, 11 października 2009. .
  6. ↑ Lista członków SWS. sws.org.pl. .
  7. ↑ Marek Krawczyk przewodniczącym rady programowej TVP. press.pl, 19 grudnia 2010. .
  8. ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. .
  9. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 17 marca 2011 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2011 r. nr 64, poz. 624)
  10. ↑ Archiwum Marka Krawczyka w Archiwum Akt Nowych. Archiwum Akt Nowych, 2013. .