Marek Bojarski

W dzisiejszym świecie Marek Bojarski odegrał fundamentalną rolę w życiu ludzi. Jego wpływ był tak znaczący, że nie ma obszaru, którego nie dotknął Marek Bojarski. Niezależnie od tego, czy chodzi o sferę osobistą, zawodową, społeczną, naukową czy technologiczną, Marek Bojarski stał się kluczowym elementem kształtującym nasz sposób życia. Przez lata Marek Bojarski wzbudził zainteresowanie i ciekawość osób ze wszystkich środowisk, generując niekończące się badania, debaty i dyskusje na temat jego znaczenia, znaczenia i zakresu. W tym artykule będziemy dogłębnie badać świat Marek Bojarski, analizując jego wpływ w różnych kontekstach i odkrywając jego znaczenie w rozwoju człowieka.

Marek Bojarski
Ilustracja
Marek Bojarski (2011)
Data i miejsce urodzenia

13 marca 1946
Przemyśl

Profesor nauk prawnych
Specjalność: prawo karne, prawo karne skarbowe, prawo o wykroczeniach
Alma Mater

Uniwersytet Wrocławski

Doktorat

1976

Habilitacja

1985

Profesura

20 października 1992

Doktor honoris causa
Lwowski Uniwersytet Narodowy im. Iwana Franki – 2011
Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Wrocławski

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Marek Bojarski (ur. 13 marca 1946 w Przemyślu) – polski prawnik specjalizujący się w prawie karnym, prawie karnym skarbowym i prawie o wykroczeniach, profesor nauk prawnych, profesor zwyczajny Uniwersytetu Wrocławskiego i rektor tej uczelni w kadencjach 2008–2012 oraz 2012–2016.

Życiorys

W 1963 zdał maturę w II Liceum Ogólnokształcącym w Przemyślu. Studia prawnicze ukończył w 1969 na Uniwersytecie Wrocławskim. Na macierzystej uczelni w 1976 uzyskał stopień doktora (na podstawie pracy Ryzyko gospodarcze w polskim prawie karnym napisanej pod kierunkiem Tomasza Kaczmarka[1]), a w 1985 stopień doktora habilitowanego. 20 października 1992 otrzymał tytuł profesora nauk prawnych[2].

Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę w Instytucie Kryminologicznym UWr. Na Uniwersytecie Wrocławskim przeszedł kolejne szczeble kariery naukowej, dochodząc do stanowiska profesora zwyczajnego. W latach 1984–1991 był zastępcą, a od 1991 dyrektorem Instytutu Prawa Karnego i Kryminologii. W 1989 został kierownikiem jednego z zakładów, a następnie kierownikiem Katedry Prawa o Wykroczeniach i Karnego Skarbowego. W latach 1993–1995 i 1999–2002 pełnił funkcję prorektora UWr, a w latach 2002–2008 był dziekanem Wydziału Prawa, Administracji i Ekonomii tej uczelni. 6 maja 2008 został wybrany na rektora Uniwersytetu Wrocławskiego[3]. 14 marca 2012 uzyskał reelekcję na kolejną czteroletnią kadencję[4].

Był profesorem wizytującym w Bostonie, Des Moines, Detroit, Waszyngtonie, Leuven. Od 1977 członek Międzynarodowego Stowarzyszenia Prawa Karnego (od 1977)[5]. Powoływany na przewodniczącego Kolegium Rektorów Uczelni Wrocławia, Opola, Częstochowy i Zielonej Góry[5], a także na przewodniczącego Komisji Dyscyplinarnej przy Radzie Głównej Szkolnictwa Wyższego oraz przewodniczącego komisji rewizyjnej Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich.

Odznaczenia i wyróżnienia

W 2019 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[6]. Otrzymał tytuły doktora honoris causa Tomskiego Państwowego Uniwersytetu Pedagogicznego (2010) oraz Lwowskiego Uniwersytetu Narodowego im. Iwana Franki (2011)[7][8]. W 2012 został honorowym obywatelem Przemyśla[9].

Wybrane publikacje

Jest autorem ponad 170 prac naukowych z zakresu prawa. Do jego publikacji należą:

  • Dozwolone ryzyko gospodarcze w polskim prawie karnym, Wydawnictwo UWr, Wrocław 1977,
  • Prawo o wykroczeniach, Wydawnictwo UWr, Wrocław 1980,
  • Przestępstwo niegospodarności jako problem polityki kryminalnej, Wydawnictwo UWr, Wrocław 1985,
  • Poza-kodeksowe prawo karne z komentarzem, Wydawnictwo UWr, Wrocław 1988,
  • Oceny prawne obszarów stycznych wykroczeń i przestępstw, Wydawnictwo UWr, Wrocław 1989,
  • Tendencje zmian prawa karnego i prawa o wykroczeniach w Polsce i Czecho-Słowacji, Wydawnictwo UWr, Wrocław 1992,.
  • Współczesne problemy nauk penalnych: zagadnienia wybrane, Wydawnictwo UWr, Wrocław 1994,
  • Zarys polskiego prawa o wykroczeniach, Wydawnictwo UWr, Wrocław 1995,
  • Kompendium dla policjanta. Naruszenia porządku, zagrożenia w ruchu drogowym, niszczenie mienia, zagrożenia środowiska. Interpretacja przepisów, reakcja na przestępstwa i wykroczenia, Wydawnictwo UWr, Wrocław 1996,
  • Kompendium dla samorządu terytorialnego. Ochrona prawna drzew i krzewów: stosowanie środków administracyjnych, inicjowanie ścigania karnego, Wydawnictwo UWr, Wrocław 1997,
  • Kompendium dla straży gminnych (miejskich): wykroczenia: interpretacja przepisów, postępowanie mandatowe, czynności sprawdzające, wnioski o ukaranie, oskarżanie przed kolegium, Wydawnictwo UWr, Wrocław 1997,
  • Kodeks wykroczeń. Komentarz, C.H. Beck, Warszawa 1998.

Przypisy

  1. ↑ Uniwersytet Wrocławski. Wydział Prawa i Administracji; Wydział Prawa, Administracji i Ekonomii. Wykaz doktoratów z lat 1945–2010. uni.wroc.pl. .
  2. ↑ Prof. dr hab. Marek Bojarski, baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) .
  3. ↑ Marek Bojarski został rektorem uniwersytetu. wyborcza.pl, 6 maja 2008. .
  4. ↑ Prof. Marek Bojarski ponownie rektorem Uniwersytetu Wrocławskiego. naukawpolsce.pap.pl, 14 marca 2012. .
  5. ↑ a b „Przegląd Uniwersytecki Uniwersytetu Wrocławskiego”, R. 16, nr 9 (170), wrzesień 2010, s. 5.
  6. ↑ M.P. z 2020 r. poz. 130
  7. ↑ Rektor Bojarski honorowym profesorem w Tomsku. dlastudenta.pl, 2 lipca 2010. .
  8. ↑ Profesor Marek Bojarski doktorem honoris causa Uniwersytetu we Lwowie. uni.wroc.pl, 25 sierpnia 2011. .
  9. ↑ Honorowi Obywatele: prof. dr hab. Marek Bojarski. przemysl.pl, 22 maja 2012. .

Bibliografia

  • „Przegląd Uniwersytecki Uniwersytetu Wrocławskiego”, R. 14, nr 9a (150), wrzesień 2008, s. 5.
  • „Przegląd Uniwersytecki Uniwersytetu Wrocławskiego”, R. 16, nr 9 (170), wrzesień 2010, s. 5.
Rektorzy Uniwersytetu Wrocławskiego (od 1945)