W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Malcolm Nokes, analizując jego pochodzenie, konsekwencje dla dzisiejszego społeczeństwa i jego znaczenie we współczesnym świecie. Na przestrzeni dziejów Malcolm Nokes odegrał fundamentalną rolę w kulturowej, politycznej i społecznej ewolucji ludzkości. Od swoich początków do chwili obecnej Malcolm Nokes był przedmiotem debaty, kontrowersji i badań ekspertów z różnych dziedzin. Poprzez szczegółową analizę Malcolm Nokes będziemy starali się zagłębić w jego znaczenie, wpływ i znaczenie w obecnym kontekście, zapewniając wyczerpującą i wzbogacającą wizję tego tematu o znaczeniu globalnym.
![]() | ||||||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia |
20 maja 1897 | |||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
22 listopada 1986 | |||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
Odznaczenia | ||||||||||||||||||||||
![]() |
Malcolm Cuthbert Nokes (ur. 20 maja 1897 w Edmonton w Londynie, zm. 22 listopada 1986 w Alton[1]) – brytyjski lekkoatleta (młociarz), medalista olimpijski z 1924.
Zdobył brązowy medal w rzucie młotem na igrzyskach olimpijskich w 1924 w Paryżu, za Amerykanami Fredem Tootellem i Mattem McGrathem. Na kolejnych igrzyskach olimpijskich w 1928 w Amsterdamie nie zakwalifikował się do finału[1].
Zwyciężył w tej konkurencji na pierwszych Igrzyskach Imperium Brytyjskiego w 1930 w Hamilton, a w rzucie dyskiem zajął 5. miejsce. Ponownie zwyciężył w rzucie młotem na Igrzyskach Imperium Brytyjskiego w 1934 w Londynie[2][3].
Był mistrzem Wielkiej Brytanii (AAA) w rzucie młotem w latach 1923–1926, wicemistrzem w 1921, 1922, 1927 i 1928 oraz brązowym medalistą w 1930[4][5].
Dwukrotnie ustanawiał rekord Wielkiej Brytanii w rzucie młotem do wyniku 52,76 m, uzyskanego 29 lipca 1923 w Paryżu[6]. Był to również nieoficjalny rekord Europy[7].
Podczas I wojny światowej służył w Artylerii Królewskiej i otrzymał Military Cross. Ukończył Magdalen College na Uniwersytecie Oksfordzkim uzyskując dyplom z chemii. Wykładał ten przedmiot w Malvern College i w Harrow School, a następnie był pracownikiem badawczym w Instytucie Badań Energii Jądrowej w Harwell[8].