Magnetorecepcja
Dziś chcemy zagłębić się w fascynujący świat Magnetorecepcja. Temat ten jest niewątpliwie jednym z najważniejszych i aktualnych dzisiaj, ponieważ Magnetorecepcja ma znaczący wpływ na różne obszary naszego życia. Od wpływu na społeczeństwo, kulturę, politykę i gospodarkę po znaczenie w naszym życiu osobistym i zawodowym, Magnetorecepcja odgrywa kluczową rolę w sposobie, w jaki rozumiemy otaczający nas świat i konfrontujemy się z nim. W tym artykule zbadamy różne aspekty i wymiary Magnetorecepcja, badając jego wpływ i znaczenie w różnych kontekstach. Mamy nadzieję, że ta eksploracja umożliwi nam głębsze i pełniejsze zrozumienie Magnetorecepcja, a także większe uznanie dla jego znaczenia w naszym życiu.
Magnetorecepcja – zdolność organizmu do wykrywania kierunku linii ziemskiego pola magnetycznego umożliwiająca orientację w przestrzeni. Zdolność tę ma wiele zwierząt, w tym człowiek[1], przy czym jej aktywne wykorzystanie – nazywane nawigacją geomagnetyczną – zaobserwowano tylko u niektórych, np. u zwierząt wędrownych (m.in. ptaki, pszczoły, ryby, walenie i żółwie).
Postawioną przez von Middendorffa w 1859 r.[2] hipotezę o wykorzystywaniu przez ptaki wędrowne magnetorecepcji potwierdziły badania Wiltschko i Merkela przeprowadzone w 1966 r. oraz Wiltschko i Wiltschko w 1996 r. na rudzikach i kilkunastu innych gatunkach ptaków[3][4].
Zjawisko magnetorecepcji pozostaje słabo rozpoznane. W 1981 r. Joseph Kirschvink wysunął hipotezę, iż receptorem magnetyzmu są odkryte w organizmach wielu gatunków kryształy magnetytu, które występują w pobliżu komórek nerwowych. W 2012 r. zespół Davida Anthony'ego Keysa obalił hipotezę magnetytu udowadniając, że kryształy to produkt metabolizmu komórek układu odpornościowego. Od tego czasu za receptory magnetyzmu najczęściej uważa się grupę białek (tzw. kryptochromów), która występuje w siatkówce oka wielu gatunków czułych na magnetyzm (w tym ludzi). Hipoteza kryptochromów nie jest powszechnie uznawana i ma wielu przeciwnków, którzy wskazują, że ziemskie pole magnetyczne jest za słabe by kryptochromy je wykrywały. Badania Xie Can przyczyniły się natomiast do odkrycia białka nazwanego MagR, które wiąże się z żelazem oraz kryptochromem i reaguje na występowanie pola magnetycznego[5].
Przypisy
- ↑ Evidence of a nonlinear human magnetic sense
- ↑ von Middendorff, A. 1859. Die Isepiptesen Russlands. Mem. Acad. Sci. St. Petersbourg VI, Ser. Tome. 8:1-143
- ↑ Wiltschko, W., R. Wiltschko. 1996. Magnetic orientation in birds. J. Exp. Biol. 199:29-38 (abstrakt)
- ↑ Wiltschko, W., F. Merkel. 1966. Orientierung zugunruhiger Rotkehlchen im statischen Magnetfeld. Verh. dt. zool. Ges. 59:362-367.
- ↑ Wojciech Mikołuszko, Szósty zmysł? Magnetyczny! , wyborcza.pl, 5 lipca 2016 .
