Maciej Zenon Bordowicz

W tym artykule zbadamy ekscytujący świat Maciej Zenon Bordowicz, od jego początków po dzisiejsze znaczenie. Maciej Zenon Bordowicz był tematem zainteresowania wielu ludzi na przestrzeni dziejów, a jego wpływ rozciąga się na różne obszary codziennego życia. Od samego początku Maciej Zenon Bordowicz wywołał debaty i refleksje, generując różnorodne opinie i punkty widzenia. Na tych stronach zagłębimy się w najważniejsze aspekty Maciej Zenon Bordowicz, analizując jego wpływ, implikacje i możliwy przyszły rozwój. Przygotuj się na fascynującą podróż po świecie Maciej Zenon Bordowicz!

Maciej Zenon Bordowicz
Data i miejsce urodzenia

16 września 1941
Mińsk Mazowiecki

Data i miejsce śmierci

6 października 2009
Warszawa

Zawód

pisarz, aktor, reżyser teatralny

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal 40-lecia Polski Ludowej Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”

Maciej Zenon Bordowicz (ur. 16 września 1941 w Mińsku Mazowieckim, zm. 6 października 2009 w Warszawie) – polski aktor, reżyser teatralny, poeta, dramatopisarz, prozaik.

Życiorys

Grób Macieja Z. Bordowicza na cmentarzu Bródnowskim

Urodził się w rodzinie Władysława, górnika, i Marii z domu Sowa. W latach 1946–1950 mieszkał w Kłopotnicy k. Jeleniej Góry, następnie w Rembertowie, gdzie uczęszczał do szkoły średniej, w 1959 r. zdał maturę. Ukończył studia na Wydziale Aktorskim (1963) i Reżyserskim (1967, dyplom 1970) PWST w Warszawie. Pracował jako aktor w warszawskich teatrach: Narodowym (1963–1967), a następnie w Polskim (1967–1970, również jako reżyser). W Teatrze Narodowym grał takie role jak Doktor w Kordianie czy Tadzio w Kurce Wodnej. W 1971 r. wycofał się z aktorstwa. W latach 1971–1974 reżyserował w Teatrze Powszechnym w Łodzi, w 1974–1977 w Teatrze Studio w Warszawie, a następnie ponownie w Teatrze Polskim w Warszawie, w latach 1986–1990 był reżyserem w Teatrze Narodowym[1].

W 1958 r. debiutował jako poeta wierszem Kobiety z drzewem opublikowanym na łamach 20 numeru „Współczesności”. Był związany z grupą poetycką „Orientacja Hybrydy”. Jako dramatopisarz debiutował sztuką Próba wejścia na parapet wystawioną w 1963. Publikował wiersze, utwory prozą i recenzje m.in. w czasopismach: „Współczesność”, „Kierunki” (1958), „Zwierciadło” (1958), „Żołnierz Polski” (1958), „Nowa Wieś” (1959–1960), „Tygodnik Powszechny” (1959–1961), „Orka” (1960–1961), „Więź” (1961–1963), „Literatura” (1975–1976, 1979, 1981), „Poezja” (1976–1977, 1980, 1984), „Szpilki” (1976–1980). W 1965 został członkiem Związku Literatów Polskich[1].

Był także autorem sztuk teatralnych, telewizyjnych i słuchowisk. Reżyserował spektakle Teatru Telewizji (1970–1986) oraz współpracował z Teatrem Polskiego Radia jako aktor i reżyser (1965–2001). W czasach PRL należał do PZPR[2].

Zmarł w Warszawie, pochowany 21 października 2009 r. w grobie rodzinnym na cmentarzu Bródnowskim (kwatera 16A-2-4)[3].

Twórczość

Poezja

  • Galaad (1962)
  • Wstęp do święta (1965)
  • Wielki Tydzień (1967)
  • Sezon po mnie (1979)

Proza

  • Orkiestranty (1974)
  • Longplay (1977)
  • Kaskaderka (1980)
  • Święto na zapas (1982)
  • Duchota (1988)
  • Knockdown (1988)

Dramat

  • Projekt wejścia na parapet (1962)
  • Idący o poranku (1964)
  • Krematorium (1964)
  • Krzyżówka (1964)
  • Jam session (1965)
  • Psalmy (1966)
  • Akty (1967)
  • Non stop (1969)
  • Mieszkańcy pomników (1970)
  • Znajdź kilka szczegółów, którymi różnią się te dwa obrazki (1971)
  • Coraz większy spokój (1975)
  • Specjalność zakładu (1976)
  • Łamanie kołem (1979)
  • Bezbronne pomniki (1981)
  • Twórcze życie (1985)
  • Scenarzyści (1987)
  • Wersal (1995)
  • Parking społecznie strzeżony (1997)
  • Słodkie popołudnia narodu (1999)
  • Era Hamletów (2001)

Scenariusze filmowe

Reżyseria

Ordery i odznaczenia

Źródło:[4].

Nagrody

  • II nagroda III Łódzkiej Wiosny Poetów za poemat Palmowa niedziela (1961)
  • nagroda Poetycka Młodych Klubu „Hybrydy” i Warszawskiego Klubu Twórczego Młodych za cykl Testament zanim przyjdę (1961)
  • nagroda Poetycka Młodych Klubu „Hybrydy” i Warszawskiego Klubu Twórczego Młodych za poemat Tren (1963)
  • nagroda na Konkursie Debiutu Dramaturgicznego zorganizowanym przez Teatr Ateneum, „Trybunę Ludu”, „Życie Warszawy” i „Sztandar Młodych” za sztukę Idący o poranku (1964)
  • nagroda Forum Poetów „Hybrydy” wraz ze statuetką „Nike” za cykl Zapisy z prób „Kordiana” (1967)
  • wyróżnienie w konkursie Polskiego Radia za słuchowisko Plantacja (1967)
  • II nagroda w Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim o Laur Czerwonej Róży za poemat Autobiografia (1967)
  • II nagroda w konkursie Naczelnej Redakcji Programów Artystycznych TV z okazji 25-lecia PRL za widowisko Orkiestranci (1969)
  • III nagroda w Konkursie na tv widowisko sensacyjne za tekst Będą was grzebać w zapachu jabłek (1970)

Źródło:[1][4].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Julia Pitera, Maria Kotowska-Kachel, Bordowicz Maciej Zenon – Słownik Pisarzy i Badaczy XX i XXI w. , pisarzeibadacze.ibl.edu.pl .
  2. ↑ a b Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 79. ISBN 83-223-2073-6.
  3. ↑ Cmentarze Bródzieńskie , brodnowski.grobonet.com .
  4. ↑ a b Maciej Zenon Bordowicz, Encyklopedia teatru polskiego (osoby) .

Bibliografia

  • Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, s. 113–114.
  • Literatura polska XX wieku. Przewodnik encyklopedyczny. Tom 1, wyd. PWN, Warszawa 2000.

Linki zewnętrzne