W tym artykule szczegółowo omówimy Luis Russell, temat dziś bardzo istotny i interesujący. Luis Russell to koncepcja, która wywołała wielkie kontrowersje i debaty w różnych sferach, od pola akademickiego po politykę i społeczeństwo w ogóle. Przez lata Luis Russell odegrał fundamentalną rolę w sposobie, w jaki postrzegamy i rozumiemy otaczający nas świat, jego konsekwencje były głębokie i dały początek szerokiemu zakresowi rozbieżnych opinii i perspektyw. Poprzez wszechstronną analizę artykuł ten będzie starał się rzucić światło na złożoność i znaczenie Luis Russell, badając jego historyczne korzenie, jego obecne skutki i jego projekcję na przyszłość.
![]() Luis Russell (ok. 1929) | |
Imię i nazwisko |
Luis Carl Russell |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
5 sierpnia 1902 |
Data i miejsce śmierci |
11 grudnia 1963 |
Instrumenty | |
Gatunki | |
Zawód |
muzyk |
Powiązania | |
Zespoły | |
Luis Russell and His Orchestra |
Luis Carl Russell (ur. 5 sierpnia 1902 w Careening Cay k. Bocas del Toro, zm. 11 grudnia 1963 w Nowym Jorku)[1] – panamski, osiadły w Stanach Zednoczonych, pianista, bandlider, aranżer i kompozytor jazzowy. Pionier swingu orkiestrowego.
Urodził się w Panamie w rodzinie pochodzenia afrokaraibskiego. Jego ojciec był nauczycielem muzyki. Luis już we wczesnym dzieciństwie zaczął uczyć się gry na gitarze, fortepianinie i skrzypcach. W 1917 zaczął grać zawodowo w niemym kinie jako taper, a następne w kasynie w Colón.
W 1919 wygrał na loterii trzy tysiące dolarów, dzięki którym przeniósł się wraz z matką i siostrą do Stanów Zjednoczonych[1]. Osiedlili się w Nowym Orleanie, gdzie podjął pracę pianisty[2]. W 1925 przeprowadził się do Chicago, żeby dołączyć do orkiestry Doca Cooka. Następnie zasiadł przy fortepianie w zespole „Kinga” Olivera, z którym w 1927 wyjechał do Nowego Jorku[2]. W tym samym roku założył W klubie The Nest własną orkiestrę z kilkoma muzykami Olivera w składzie[1]. W 1929 stała się jedną z wiodących formacji jazzowych w Nowym Jorku, konkurując z big-bandami Jimmiego Lunceforda i Duke’a Ellingtona. Grali w niej m.in. tak znani muzycy jak trębacz Red Allen, puzonista J.C. Higginbotham, klarnecista Albert Nicholas, gitarzysta i bandżysta Will Johnson, kontrabasista Pops Foster i perkusista Paul Barbarin.
W następnych latach nagrał z zespołem kilkadziesiąt utworów, w których dzięki swoim aranżacjom połączył ekspresję instrumentalnych solówek jazzu nowoorleańskiego z orkiestrowymi riffami swingowymi. Niektóre z nich są obecnie uważane za klasyczne[1]. Orkiestra towarzyszyła także trębaczowi Louisowi Armstrongowi w kilku jego wczesnych nagraniach z większym składem. W 1935 Armstrong przejął zespół. Przez następne osiem lat orkiestra funkcjonowała głównie jako tło dla wybitnego trębacza i wokalisty, stając się w ten sposób formacją pozbawioną oryginalności i znaczenia[1]. Sam Russell pełnił w tym czasie funkcję kierownika muzycznego grupy. W 1943 założył nowy big-band, z którym występował w Savoy Ballroom oraz Apollo Theater. Dokonał też kilku nagrań. Jednym z nich był ówczesny przebój muzyki rozrywkowej The Very Thought of You[2]. Z braku zainteresowania jego poczynaniami w 1948 rozwiązał zespół i zrezygnował z kariery muzyka. W ostatnich piętnastu latach życia zajmował się drobnym handlem, prowadząc sklep ze słodyczami, a następnie zabawkami[1]. Pracował także jako szofer[2].
W 1956 ożenił się z Carline Ray – wokalistką i gitarzystką (również basową), która występowała m.in. z grupą Sweethearts of Rhythm, pianistką Mary Lou Williams oraz bandliderem Syem Oliverem[3][4]. Miał z nią córkę – Catherine (ur. 1956), która została wokalistką jazzową[4].
Zmarł wskutek choroby nowotworowej. Miał 61 lat.