W dzisiejszym świecie Ludwig Ernst z Brunszwiku-Lüneburga-Bevern stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu coraz szerszego grona odbiorców. Znaczenie Ludwig Ernst z Brunszwiku-Lüneburga-Bevern polega na jego wpływie na różne aspekty społeczeństwa, od gospodarki po kulturę, politykę i środowisko. Ludwig Ernst z Brunszwiku-Lüneburga-Bevern wywołał debatę i kontrowersje, a nawet był przedmiotem badań i studiów, które miały na celu zrozumienie go w całości. W tym artykule zbadamy różne aspekty Ludwig Ernst z Brunszwiku-Lüneburga-Bevern, analizując jego znaczenie, ewolucję w czasie i jego wpływ na dzisiejszy świat. Ponadto przeanalizujemy możliwe rozwiązania i alternatywy dla wyzwań, jakie stwarza Ludwig Ernst z Brunszwiku-Lüneburga-Bevern, w celu zaoferowania kompleksowej i aktualnej wizji na ten temat o znaczeniu globalnym.
![]() Ludwig Ernst z Brunszwiku-Lüneburga-Bevern | |
![]() | |
Książę Kurlandii i Semigalii | |
Okres |
od 1741 |
---|---|
Poprzednik | |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Ojciec | |
Matka | |
Ludwig Ernst z Brunszwiku-Lüneburga-Bevern (ur. 25 września 1718 w Wolfenbüttel, zm. 12 maja 1788 w Eisenach) – niemiecki arystokrata oraz austriacki, holenderski i niemiecki marszałek polny.
Urodził się w rodzinie Ferdynanda Albrechta II, książę Brunszwiku. Od 1737 roku w służbie austriackiej. Walczył w wojnie przeciw Turkom do pokoju belgradzkiego (1739). Dzięki wpływom brata, Antoniego Ulryka na dworze rosyjskim został wybrany w 1741 roku księciem Kurlandii, gdy stracił tam władzę Ernest Jan Biron. Cesarzowa Rosji Elżbieta Romanowa nie uznała jednak tego wyboru. W 1742 roku powrócił do Niemiec. Walczył w drugiej wojnie śląskiej, po jej zakończeniu pokojem w Akwizgranie w 1748 roku Wilhelm IV Orański zaprosił go do Holandii.
19 marca 1750 roku został mianowany na stopień marszałka polnego[1].
Mimo dowodzenia oddziałami holenderskimi książę zachował swe stanowiska jako feldmarszałka austriackiego i cesarskiego. Po śmierci Wilhelma IV w 1751 roku został kapitanem generalnym wojsk w Holandii i pełnił tę funkcję do 1766 roku. Od 1779 roku książę stał się celem pamfletów, pisanych przez tzw. frakcję patriotów, w tym[2]:
W 1784 roku książę musiał opuścić sprawowany urząd. W 1787 roku wojska pruskie wkroczyły do Holandii i obaliły wielkiego pensjonariusza Pietera van Bleiswijka, największego wroga księcia brunszwickiego.