Lucile Wheeler
W dzisiejszym świecie Lucile Wheeler stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na społeczeństwo, znaczenie w historii, wpływ na kulturę popularną czy jakikolwiek inny aspekt, który go wyróżnia, Lucile Wheeler to temat, który zasługuje na dogłębne zbadanie. W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Lucile Wheeler, analizując jego różne aspekty i odkrywając jego znaczenie w obecnym kontekście. Od samego początku po dzisiejsze znaczenie Lucile Wheeler to temat, który nigdy nie przestaje intrygować zarówno ekspertów, jak i fanów. Dołącz do nas w tej podróży polegającej na odkrywaniu i poznawaniu Lucile Wheeler.
| Data i miejsce urodzenia |
14 stycznia 1935 | ||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||
}
}
}
| |||||||||||||||||||||||||
Lucile Wheeler, po mężu Vaughan (ur. 14 stycznia 1935 w Saint-Jovite) – kanadyjska narciarka alpejska, brązowa medalistka olimpijska oraz czterokrotna medalistka mistrzostw świata.
Kariera
Lucile Wheeler trenowała narciarstwo od wczesnego dzieciństwa. Pierwszy sukces osiągnęła już w 1947 roku, kiedy zdobyła mistrzostwo Kanady w kategorii juniorów. W wieku 15 lat zaproponowano jej miejsce w reprezentacji kraju na mistrzostwa świata w Aspen, jednak na wyjazd nie zgodzili się jej rodzice. Wzięła za to udział w rozgrywanych w 1952 roku igrzyskach olimpijskich w Oslo, gdzie zajęła 27. miejsce w zjeździe i gigancie, a w slalomie uplasowała się jedną pozycję wyżej. Z mistrzostw świata w Åre w 1954 roku także wróciła bez medalu, jej najlepszym wynikiem było siódme miejsce w biegu zjazdowym. W 1956 roku wystartowała na igrzyskach olimpijskich w Cortina d’Ampezzo, zdobywając brązowy medal w tej samej konkurencji. Została tym samym pierwszą w historii narciarką z Ameryki Północnej, która zdobyła medal olimpijski w zjeździe. W zawodach tych wyprzedziły ją jedynie dwie reprezentantki Szwajcarii: Madeleine Berthod oraz Frieda Dänzer. Na tej samej imprezie była też szósta w gigancie, a rywalizacji w slalomie nie ukończyła.
Największe sukcesy osiągnęła jednak podczas mistrzostw świata w Badgastein w 1958 roku, gdzie w czterech startach zdobyła trzy medale. Najpierw zwyciężyła w zjeździe, wyprzedzając o 0,3 sekundy Friedę Dänzer oraz o 0,4 sekundy Włoszkę Carlę Marchelli. Następnie zwyciężyła także gigancie, w którym wyprzedziła bezpośrednio Sally Deaver z USA oraz Friedę Dänzer. Na zakończenie tej imprezy wywalczyła srebrny medal w kombinacji, rozdzielając na podium Dänzer oraz Austriaczkę Josefę Frandl. W 1959 roku zakończyła karierę.
W 1958 roku została wpisana do Kanadyjskiej Galerii Sław. W 1976 roku została odznaczona Orderem Kanady.
Osiągnięcia
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 27. | 14 lutego | 1952 |  Oslo
|
Gigant | 2:06,8 | +15,4 |  Andrea Mead-Lawrence
|
| 27. | 17 lutego | 1952 | Oslo
|
Zjazd | 1:47,1 | +12,4 |  Trude Jochum-Beiser
|
| 26. | 20 lutego | 1952 | Oslo
|
Slalom | 2:10,6 | +17,8 | Andrea Mead-Lawrence
|
| 6. | 27 stycznia | 1956 |  Cortina d’Ampezzo
|
Gigant | 1:56,5 | +2,1 |  Rosa Reichert
|
| DSQ | 30 stycznia | 1956 | Cortina d’Ampezzo
|
Slalom | 1:52,3 | - |  Renée Colliard
|
3.
|
1 lutego | 1956 | Cortina d’Ampezzo
|
Zjazd | 1:40,7 | +5,2 | Madeleine Berthod
|
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 27. | 14 lutego | 1952 | Oslo
|
Gigant | 2:06,8 | +15,4 | Andrea Mead-Lawrence
|
| 27. | 17 lutego | 1952 | Oslo
|
Zjazd | 1:47,1 | +12,4 | Trude Jochum-Beiser
|
| 26. | 20 lutego | 1952 | Oslo
|
Slalom | 2:10,6 | +17,8 | Andrea Mead-Lawrence
|
| 7.[1] | 2 marca | 1954 |  Åre
|
Zjazd | 1:29,2 | +3,4 | Ida Schöpfer
|
| 18.[2] | 4 marca | 1954 | Åre
|
Gigant | 1:38,9 | +8,6 |  Lucienne Schmith
|
| DSQ[3] | 6 marca | 1954 | Åre
|
Slalom | 2:01,93 | - | Trude Klecker
|
| 6. | 27 stycznia | 1956 | Cortina d’Ampezzo
|
Gigant | 1:56,5 | +2,1 | Rosa Reichert
|
| DSQ | 30 stycznia | 1956 | Cortina d’Ampezzo
|
Slalom | 1:52,3 | - | Renée Colliard
|
3.
|
1 lutego | 1956 | Cortina d’Ampezzo
|
Zjazd | 1:40,7 | +5,2 | Madeleine Berthod
|
| 14.[4] | 3 lutego | 1958 | Badgastein
|
Slalom | 1:45,6 | +7,5 | Inger Bjørnbakken
|
1.
|
6 lutego | 1958 | Badgastein
|
Zjazd | 2:12,1 | - | - |
| 1.
|
8 lutego | 1958 | Badgastein
|
Gigant | 1:54,6 | - | - |
2.
|
8 lutego | 1958 | Badgastein
|
Kombinacja | 3,80 pkt | +1,53 pkt | Frieda Dänzer
|
Bibliografia
- Profil na stronie FIS (ang.)
- Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. . (ang.).