Luc Alphand

W dzisiejszym świecie Luc Alphand zyskał niespotykane dotąd znaczenie. Niezależnie od tego, czy jest to bohater sceny politycznej, główny temat debat akademickich, czy zjawisko kulturowe, Luc Alphand zdołał przyciągnąć uwagę szerokiego spektrum społeczeństwa. Jego wpływ rozciąga się na różne obszary, od gospodarki po codzienne życie ludzi. W tym artykule zbadamy różne aspekty Luc Alphand, analizując jego wpływ na różne aspekty współczesnego życia i badając przyczyny jego rosnącego znaczenia.

Luc Alphand
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 sierpnia 1965
Briançon

Klub

Les Douane Alpes Provence

Wzrost

180 cm

Debiut w PŚ

7.12 1987, Val d’Isère
(11. miejsce – zjazd)

Pierwsze punkty w PŚ

7.12 1987, Val d’Isère (11. miejsce – zjazd)

Pierwsze podium w PŚ

15.12 1990, Val Gardena
(3. miejsce – zjazd)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Francja
Mistrzostwa świata
brąz Sierra Nevada 1996 zjazd
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Sestriere 1983 zjazd
srebro Sestriere 1983 kombinacja
Puchar Świata
Kryształowa Kula
1996/1997
Puchar Świata (Zjazd)
Mała Kryształowa Kula
1994/1995
Mała Kryształowa Kula
1995/1996
Mała Kryształowa Kula
1996/1997
Puchar Świata (Supergigant)
Mała Kryształowa Kula
1996/1997
Zakończenie kariery: 1998 r.
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Luc Alphand (ur. 6 sierpnia 1965 w Briançon) – francuski narciarz alpejski, brązowy medalista mistrzostw świata oraz zdobywca Pucharu Świata.

Kariera

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawił się w 1982 roku, startując na mistrzostwach świata juniorów w Auron, gdzie zajął dziewiąte miejsce w zjeździe. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Sestriere wywalczył złoty medal w tej samej konkurencji, a w kombinacji był trzeci.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 7 grudnia 1987 roku w Val d’Isère, zajmując trzecie 11. w zjeździe. Tym samym już w swoim debiucie zdobył pierwsze pucharowe punkty. Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy stanął 15 grudnia 1990 roku w Val Gardena, kończąc rywalizację w zjeździe na trzeciej pozycji. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie Atle Skårdal z Norwegii i Kanadyjczyk Rob Boyd. Łącznie 23 razy stawał na podium, odnosząc przy tym dwanaście zwycięstw: 13 i 14 stycznia 1995 roku w Kitzbühel, 15 marca 1995 roku w Bormio, 1 grudnia 1995 roku w Vail, 9 grudnia 1995 roku w Val d’Isère, 2 lutego 1996 roku w Garmisch-Partenkirchen, 20 grudnia 1996 roku w Val Gardena, 29 grudnia 1996 roku w Bormio, 24 stycznia 1997 roku w Kitzbühel i 22 lutego 1997 roku w Garmisch-Partenkirchen był najlepszy w zjazdach, a 29 stycznia 1997 roku w Laax i 21 lutego 1997 roku w Ga-Pa triumfował w supergigancie. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1996/1997, kiedy to triumfował w klasyfikacji generalnej oraz klasyfikacjach zjazdu i supergiganta. Ponadto Małe Kryształowe Kule w klasyfikacji zjazdu zdobywał też w sezonach sezonie 1994/1995 i 1995/1996.

Na mistrzostwach świata w Bormio w 1985 roku wystąpił w kombinacji, którą ukończył na jedenastej pozycji. Jeszcze trzykrotnie startował na imprezach tego cyklu, najlepszy wynik osiągając podczas mistrzostw świata w Sierra Nevada w 1996 roku, gdzie wywalczył brązowy medal w zjeździe. Uległ tam tylko Austriakowi Patrickowi Ortliebowi i Włochowi Kristianowi Ghedinie. Był też między innymi czwarty w tej konkurencji na mistrzostwach świata w Morioce w 1993 roku, gdzie walkę o podium przegrał z AJ Kittem z USA o 0,01 sekundy.

W 1988 roku wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Calgary, zajmując czwarte miejsce w kombinacji i siódme w supergigancie. W pierwszej z tych konkurencji w walce o brązowy medal lepszy o ponad 8 punktów okazał się Paul Accola ze Szwajcarii. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach w Albertville Alphand był dwunasty w zjeździe i szesnasty w supergigancie. Brał też udział w igrzyskach olimpijskich w Lillehammer w 1994 roku, gdzie w obu tych konkurencjach rywalizację kończył na ósmej pozycji.

Był też wielokrotnym medalistą mistrzostw Francji, w tym mistrzem w zjeździe w latach 1985, 1987, 1989, 1990, 1994, 1995, 1996 i 1997, w supergigancie w 1988 roku i kombinacji rok wcześniej. W 1998 roku zakończył karierę narciarską.

Po zakończeniu kariery narciarskiej był kierowcą wyścigowym i rajdowym specjalizującym się w rajdach terenowych i wyścigu Le Mans 24 godziny. Występował w rajdach terenowych, między innymi Rajdzie Dakaru, którego został zwycięzcą w 2006 roku jadąc samochodem Mitsubishi. Podczas wyścigu 24h Le Mans 2006 w swojej klasie, GT 1, zajął trzecie miejsce, a w klasyfikacji ogólnej był siódmy. Pod koniec 2010 roku, po wypadku motocyklowym i urazie kręgosłupa ogłosił przejście na sportową emeryturę.

Jego dzieci także uprawiają narciarstwo alpejskie. Córka Estelle reprezentuje Szwecję, a syn Nils reprezentuje Francję[1].

Osiągnięcia w narciarstwie alpejskim

Igrzyska olimpijskie

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
DNF 15 lutego 1988 Kanada Calgary Zjazd 1:59,63 - Szwajcaria Pirmin Zurbriggen
4. 17 lutego 1988 Kanada Calgary Kombinacja 36,55 pkt +21,18 pkt Austria Hubert Strolz
DNF 21 lutego 1988 Kanada Calgary Supergigant 1:39,66 +2,61 Francja Franck Piccard
12. 9 lutego 1992 Francja Albertville Zjazd 1:50,37 +1,97 Austria Patrick Ortlieb
16. 16 lutego 1992 Francja Albertville Supergigant 1:13,04 +2,35 Norwegia Kjetil André Aamodt
8. 13 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Zjazd 1:45,75 +0,50 Stany Zjednoczone Tommy Moe
8. 17 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Supergigant 1:32,53 +0,86 Niemcy Markus Wasmeier

Mistrzostwa świata

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
27.[2] 3 lutego 1985 Włochy Bormio Zjazd 2:06,68 +3,04 Szwajcaria Pirmin Zurbriggen
8. 5 lutego 1985 Włochy Bormio Kombinacja 7,67 pkt +90,50 pkt Szwajcaria Pirmin Zurbriggen
22.[3] 7 lutego 1985 Włochy Bormio Gigant 2:28,90 +9,00 Markus Wasmeier
DNF1[4] 3 lutego 1989 Stany Zjednoczone Vail Kombinacja 4,72 pkt - Luksemburg Marc Girardelli
36.[5] 6 lutego 1989 Stany Zjednoczone Vail Zjazd 2:10,39 +4,96 Hansjörg Tauscher
19.[6] 8 lutego 1989 Stany Zjednoczone Vail Supergigant 1:38,81 +1,82 Szwajcaria Martin Hangl
DNF[7] 23 stycznia 1991 Austria Saalbach Supergigant 1:26,73 - Austria Stephan Eberharter
DNF[8] 27 stycznia 1991 Austria Saalbach Zjazd 1:54,91 +1,55 Szwajcaria Franz Heinzer
6. 8 lutego 1993 Japonia Morioka Kombinacja 34,22 pkt +36,59 pkt Norwegia Lasse Kjus
13. 11 lutego 1993 Japonia Morioka Zjazd 1:32,06 +0,93 Szwajcaria Urs Lehmann
9. 13 lutego 1996 Hiszpania Sierra Nevada Supergigant 1:21,80 +0,83 Norwegia Atle Skårdal
3. 17 lutego 1996 Hiszpania Sierra Nevada Zjazd 2:00,17 +0,28 Austria Patrick Ortlieb
12. 3 lutego 1997 Włochy Sestriere Supergigant 1:29,68 +1,16 Norwegia Atle Skårdal
DNF 8 lutego 1997 Włochy Sestriere Zjazd 1:51,11 - Szwajcaria Bruno Kernen

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
9. 4 marca 1982 Francja Auron Zjazd 1:36,11 +1,89 Francja Franck Piccard
1. 3 lutego 1983 Włochy Sestriere Zjazd 1:24,24 - -
13. 4 lutego 1983 Włochy Sestriere Slalom 1:36,81 +4,10 Rok Petrovič
15. 5 lutego 1983 Włochy Sestriere Gigant 2:15,25 +4,94 Szwecja Johan Wallner
2. 5 lutego 1983 Włochy Sestriere Kombinacja ? ? Leonid Mielnikow

Puchar Świata

Klasyfikacje końcowe sezonu

Miejsca na podium w zawodach Pucharu Świata
  1. Włochy Val Gardena – 15 grudnia 1990 (zjazd) – 3. miejsce
  2. Francja Val d’Isère – 11 grudnia 1994 (supergigant) – 3. miejsce
  3. Francja Val d’Isère – 16 grudnia 1994 (zjazd) – 2. miejsce
  4. Austria Kitzbühel – 13 stycznia 1995 (zjazd) – 1. miejsce
  5. Austria Kitzbühel – 14 stycznia 1995 (zjazd) – 1. miejsce
  6. Włochy Bormio – 15 marca 1995 (zjazd) – 1. miejsce
  7. Stany Zjednoczone Vail – 1 grudnia 1995 (zjazd) – 1. miejsce
  8. Francja Val d’Isère – 9 grudnia 1995 (zjazd) – 1. miejsce
  9. Włochy Val Gardena – 16 grudnia 1995 (zjazd) – 3. miejsce
  10. Austria Kitzbühel – 13 stycznia 1996 (zjazd) – 2. miejsce
  11. Szwajcaria Veysonnaz – 20 stycznia 1996 (zjazd) – 2. miejsce
  12. Niemcy Garmisch-Partenkirchen – 2 lutego 1996 (zjazd) – 1. miejsce
  13. Niemcy Garmisch-Partenkirchen – 5 lutego 1996 (supergigant) – 2. miejsce
  14. Norwegia Kvitfjell – 7 marca 1996 (supergigant) – 2. miejsce
  15. Włochy Val Gardena – 20 grudnia 1996 (zjazd) – 1. miejsce
  16. Włochy Val Gardena – 21 grudnia 1996 (zjazd) – 2. miejsce
  17. Włochy Bormio – 29 grudnia 1996 (zjazd) – 1. miejsce
  18. Szwajcaria Wengen – 18 stycznia 1997 (zjazd) – 2. miejsce
  19. Austria Kitzbühel – 24 stycznia 1997 (zjazd) – 1. miejsce
  20. Austria Kitzbühel – 25 stycznia 1997 (zjazd) – 3. miejsce
  21. Szwajcaria Laax – 29 stycznia 1997 (supergigant) – 1. miejsce
  22. Niemcy Garmisch-Partenkirchen – 21 lutego 1997 (supergigant) – 1. miejsce
  23. Niemcy Garmisch-Partenkirchen – 22 lutego 1997 (zjazd) – 1. miejsce

Osiągnięcia w sportach motorowych

Rajd Dakar

Rok Kategoria Pojazd Wynik Uwagi
1998 samochody Mitsubishi NU
1999 samochody Mitsubishi Pajero 16
2000 samochody Schlesser Renault Kangoo NU
2001 samochody Schlesser Renault Kangoo NU odpadł na 9. etapie
2002 samochody Mitsubishi Pajero 7
2003 samochody BMW X5 9 wygrał 1 etap
2004 samochody BMW X5 4 wygrał 2 etapy
2005 samochody Mitsubishi Pajero 2 wygrał 1 etap
2006 samochody Mitsubishi Pajero 1 wygrał 2 etapy
2007 samochody Mitsubishi Pajero 2
2009 samochody Mitsubishi Racing Lancer NU wycofał się na 6. etapie

Le Mans 24

Rok Klasa Zespół Pojazd Wynik
(ogólnie) 		Wynik
(w klasie) 		Uwagi
2001 GT Francja Warm-Up Luc Alphand Aventures
FrancjaJMB Racing 		Porsche 911 GT3-RS 17 8
2002 GT Francja Luc Alphand Aventures Porsche 911 GT3-RS 24 5
2003 GTS Francja Luc Alphand Aventures Ferrari 550-GTS Maranello 21 5
2004 GT Francja Luc Alphand Aventures Porsche 911 GT3-RS 16 5
2005 GT2 Francja Luc Alphand Aventures Porsche 911 GT3-RS 18 5
2006 GT1 Francja Luc Alphand Aventures Chevrolet Corvette C5-R 7 3
2007 GT1 Francja Luc Alphand Aventures Chevrolet Corvette C6.R 12 6
2008 GT1 Francja Luc Alphand Aventures Chevrolet Corvette C6.R 51 5 nie ukończył

Linki zewnętrzne

Przypisy

  1. ↑ Nils Alphand champion du monde juniors du Super-G (fr.)
  2. ↑ alpineskiworld.net: 04.02.1985. Bormio Downhill, men (ang.)
  3. ↑ alpineskiworld.net: 07.02.1985. Bormio Giant Slalom, men (ang.)
  4. ↑ alpineskiworld.net: 30.01-03.02.1989. Beaver Creek/Vail Alpine Combined, men (ang.)
  5. ↑ alpineskiworld.net: 06.02.1989. Vail Downhill, men (ang.)
  6. ↑ alpineskiworld.net: 08.02.1989. Vail Super-G, men (ang.)
  7. ↑ alpineskiworld.net: 23.01.1991. Saalbach Super-G, men (ang.)
  8. ↑ alpineskiworld.net: 27.01.1991. Saalbach Downhill, men (ang.)
Zdobywcy Pucharu Świata w narciarstwie alpejskim
Zwycięzcy Rajdu Dakar (samochody)