Lubuskie Lato Filmowe
W tym artykule zajmiemy się kwestią Lubuskie Lato Filmowe, która ma dziś ogromne znaczenie. Lubuskie Lato Filmowe to temat, który wywołał wielką dyskusję i debatę w różnych obszarach, od pola akademickiego po pole społeczne. Jego znaczenie polega na wpływie, jaki wywiera na życie ludzi i społeczeństwo w ogóle. W tym artykule zagłębimy się w kluczowe aspekty Lubuskie Lato Filmowe, badając jego pochodzenie, ewolucję w czasie i jego wpływ w różnych obszarach. Ponadto przeanalizujemy możliwe przyszłe implikacje, jakie Lubuskie Lato Filmowe może mieć na nasze codzienne życie, a także możliwe rozwiązania i alternatywy, które mogą się pojawić, aby skutecznie rozwiązać ten problem.
 Amfiteatr w Łagowie – miejsce rozpoczęcia festiwalu i filmowych nocnych pokazów | |
| Lata aktywności |
od 1969 |
|---|---|
| Państwo | |
| Miejscowość | |
| Tematyka | |
| Wręczane nagrody |
Złote Grono |
| Strona internetowa | |
Lubuskie Lato Filmowe – festiwal filmowy odbywający się co roku w Łagowie w województwie lubuskim. Główną nagrodą tego festiwalu jest Złote Grono.
Od 1990 roku Lubuskie Lato Filmowe jest festiwalem międzynarodowym. Do Łagowa zjeżdżają na ten czas autorzy filmów, aktorzy i krytycy filmowi, którzy uczestniczą w seminariach oraz w dyskusjach z publicznością.
Zdobywcy Złotego Grona
- I LLF 1969: Andrzej Wajda – Wszystko na sprzedaż
- II LLF 1970: Kazimierz Kutz – Sól ziemi czarnej
- III LLF 1971: Andrzej Wajda – Brzezina, Krajobraz po bitwie
- IV LLF 1972: Kazimierz Kutz – Perła w koronie
- V LLF 1973: Andrzej Wajda – Wesele
- VI LLF 1974: Krzysztof Zanussi – Iluminacja
- VII LLF 1975: Andrzej Wajda – Ziemia obiecana
- VIII LLF 1976
- IX LLF 1977
- X LLF 1978: Krzysztof Zanussi – Spirala, Feliks Falk – Wodzirej
- XI LLF 1979: Wanda Jakubowska – Ostatni etap
- XII LLF 1980: Jerzy Stuhr – za rolę w filmie Wodzirej
- XIII LLF 1981:
- Rafał Marszałek, Krzysztof Mętrak i Andrzej Werner za „ich pisarstwo krytyczne, a zwłaszcza za odwagę sądów, nonkonformistyczną postawę oraz obronę autentycznych wartości polskiej sztuki filmowej”.
- 1982: festiwal nie odbył się
- 1983: festiwal nie odbył się
- XIV LLF 1984:
- Zygmunt Samosiuk za „twórczy wkład w rozwój polskiej sztuki operatorskiej”.
- Wit Dąbal – Kartka z podróży,
- Studio im. Karola Irzykowskiego za „zestaw filmów zrealizowanych przez młodych twórców oraz za wypracowanie nowych metod produkcji"
- XV LLF 1985:
- Stanisław Różewicz „za całokształt dorobku, którego szczególną wartością są walory poznawcze w sferze penetracji psychologicznej współczesnego człowieka”.
- Henryk Kluba – Słońce wschodzi raz na dzień
- Jan Kidawa-Błoński – Trzy stopy nad ziemią
- XVI LLF 1986: Witold Leszczyński – Siekierezada, Grzegorz Kędzierski za zdjęcia do filmu Osobisty pamiętnik grzesznika przez niego samego spisany (w reż. Wojciecha J. Hasa), Andrzej J. Jaroszewicz za zdjęcia do filmu Gra w ślepca (w reż. Dominika Wieczorkowskiego-Rettingera)
- XVII LLF 1987:
- Feliks Falk za „całość twórczości scenopisarskiej i doniosły wkład w jej profesjonalny rozwój”.
- Jan Purzycki za scenariusz do filmu Wielki Szu (w reżyserii Sylwestra Chęcińskiego)
- Małgorzata Kopernik i Waldemar Krzystek za debiut scenopisarski w filmie „W zawieszeniu” (w reż. Waldemara Krzystka).
- XVIII 1988
- XIX LLF 1989: Ryszard Bugajski – Przesłuchanie, Andrzej Piekutowski – Górnicy '88
- XX LLF 1990: Marcel Łoziński – Las Katyński 1945–89
- XXI LLF 1991: Arpadow Sopsits – Strzelnica (Węgry)
- XXII LLF 1992: István Szabó – Kochana Emmo, droga Böbe (Węgry)
- XXIII LLF 1993: Martin Sulik – Wszystko, co lubię (Słowacja)
- XXIV LLF 1994: Kazimierz Kutz – Śmierć jak kromka chleba
- XXV LLF 1995: jury nie przyznało głównej nagrody
- XXVI LLF 1996: Ibolya Fekete – Bolse Vita (Węgry)
- XXVII LLF 1997: Sándor Sára – Oskarżenie
- XXVIII LLF 1998: Sławomir Kryński – Księga wielkich życzeń
- XXIX LLF 1999: Roman Vávra – Co znajdziesz w życie (Czechy)
- XXX LLF 2000: Jan Hřebejk – Pod jednym dachem (Czechy)
- XXXI LLF 2001: Martin Šulík – Pejzaż (Słowacja)
- XXXII LLF 2002: Ibolya Fekete – Chico
- XXXIII LLF 2003: Piotr Trzaskalski – Edi
- XXXIV LLF 2004: Michaela Pavlátová – Niewierne gry (Czechy)
- XXXV LLF 2005: Lajos Koltai – Los utracony (Węgry)
- XXXVI LLF 2006: jury nie przyznało głównej nagrody
- XXXVII LLF 2007: Pawieł Łungin – Wyspa (Rosja)
- 2008: festiwal nie odbył się
- XXXVIII LLF 2009: Valeriya Gai Germanika – Wszyscy umrą, a ja nie (Rosja)
- XXXIX LLF 2010: Paweł Borowski – Zero
- XL LLF 2011: Siergiej Łoznica – Szczęście ty moje
- XLI LLF 2012: Wojciech Smarzowski – Róża
- XLII LLF 2013: Andrzej Jakimowski – Imagine
- XLIII LLF 2014: Krzysztof Krauze – Papusza
- XLIV LLF 2015: Małgorzata Szumowska – Body/Ciało
- XLV LLF 2016: Petr Kazda oraz Tomáš Weinreb – Ja, Olga Hepnarová
- XLVI LLF 2017: Michał Rosa – Szczęście świata
- XLVII LLF 2018: Paweł Pawlikowski – Zimna wojna
- XLVIII LLF 2019: Árpád Bogdán – Genesis
- XLIX LLF 2020: Václav Marhoul – Malowany ptak[1]
- L LLF 2021: Ivan Ostrochovský – Słudzy[2]
- LI LLF 2022: Ołeh Sencow – Nosorożec[3]
- LII LLF 2023: Agnieszka Smoczyńska – Silent Twins[4]
Uzasadnienie niektórych nagród pochodzą z protokołu obrad jury.
Przypisy
- ↑ Werdykt Jury Konkursu Głównego 49. Lubuskiego Lata Filmowego – Łagów 2020. llf.pl, 2020-09-06. . (pol.).
- ↑ WWerdykt Jury Konkursu Głównego 50. Lubuskiego Lata Filmowego – Łagów 2021. llf.pl, 2020-09-04. . (pol.).
- ↑ 51. Lubuskie Lato Filmowe zwraca uwagę na wschód Europy. llf.pl, 2022-07-04. . (pol.).
- ↑ Wyniki Konkursu Głównego 52. Lubuskiego Lata Filmowego – Łagów 2023. llf.pl, 2023-07-01. . (pol.).