Liuda Purėnienė
W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Liuda Purėnienė. Na przestrzeni historii Liuda Purėnienė przyciągał uwagę milionów ludzi na całym świecie, budząc niekończące się emocje, opinie i debaty. Przez stulecia Liuda Purėnienė odgrywał kluczową rolę w różnych kulturach i społeczeństwach, wpływając na sposób, w jaki żyjemy, myślimy i odnosimy się do siebie. W tym artykule zbadamy wiele aspektów Liuda Purėnienė, od jego wpływu na społeczeństwo po ewolucję w czasie, w celu zaoferowania szerokiej i wzbogacającej wizji tego ekscytującego tematu.
 1922 | |
| Data i miejsce urodzenia |
25 października 1884 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
17 listopada 1972 |
| Poseł III kadencji Sejmu Litwy | |
| Okres |
od 10 maja 1926 |
| Przynależność polityczna | |
| Poseł II kadencji Sejmu Litwy | |
| Okres |
od 13 maja 1923 |
| Przynależność polityczna |
Litewska Partia Socjaldemokratyczna |
| Poseł I kadencji Sejmu Litwy | |
| Okres |
od 1 listopada 1922 |
| Przynależność polityczna |
Litewska Partia Socjaldemokratyczna |
Liuda Purėnienė-Vienožinskaitė (ur. 25 października 1884 w miejscowości Mataučizna koło Rakiszek, zm. 17 listopada 1972 w Kownie) – litewska prawnik, dziennikarka i działaczka polityczna.
Po ukończeniu gimnazjum w Mitawie (1904) zaangażowała się w działalność w ruchu rewolucyjnym. W 1914 została absolwentką wyższych kursów dla kobiet Bestużewa w Piotrogrodzie, później studiowała prawo na Uniwersytecie Piotrogrodzkim. W stolicy Rosji działała w tajnym zrzeszeniu litewskiej młodzieży studenckiej. Została również członkiem Litewskiej Partii Socjaldemokratycznej. W czasie I wojny światowej organizowała pomoc materialną dla rosyjskich Litwinom.
Po powrocie do kraju w 1918 pracowała jako adwokat w Kownie. Przez krótki okres była również sekretarzem sądu okręgowego w Rakiszkach. W 1922 wybrana po raz pierwszy w skład Sejmu – swój mandat odnawiała w latach 1923 i 1926.
Aktywna w ruchu lewicowym: od 1923 do 1931 zasiadała w KC Litewskiej Partii Socjaldemokratycznej jako sekretarz. W sierpniu 1928 i w lipcu 1931 brała udział w kongresach Międzynarodówki Socjalistycznej (odpowiednio: w Brukseli i w Wiedniu).
W latach 1925–1930 wydawała czasopismo „Darbo balsas”, a w 1933 „Lietuvos darbo balsas”. Współpracowała z gazetami „Kultūra” i „Lietuvos žinios”. W 1938 została redaktorką pisma „Mintis”.
Po II wojnie światowej za swą działalność była więziona przez władze radzieckie.