Lisiszki I
W dzisiejszym świecie Lisiszki I zyskał niespotykane dotąd znaczenie. Niezależnie od tego, czy chodzi o naukę, technologię, sztukę, politykę czy życie codzienne, Lisiszki I to temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Jego wpływ był znacząco odczuwalny w naszym życiu, wywołując debaty, kontrowersje i odkrycia, które zmieniły nasze postrzeganie i rozumienie Lisiszki I. W tym artykule szczegółowo zbadamy to zjawisko, analizując jego różne aspekty, historię, obecny wpływ i przyszły potencjał.
| Państwo | |
|---|---|
| Okręg | |
| Rejon | |
| Gmina |
Rymszany |
| Populacja (2011) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie Litwy  | |
Położenie na mapie Polski w 1939 r.  | |
 55°27′25″N 26°30′58″E/55,456944 26,516111
| |
Lisiszki I (lit. Lisiškė I) – wieś na Litwie, w okręgu uciańskim, w rejonie ignalińskim, w starostwie Rymszany.
Nazwa dawniej używana to Lesiszki a następnie Lisiszki[1].
Historia
W czasach zaborów zaścianek leżał w granicach Imperium Rosyjskiego.
W dwudziestoleciu międzywojennym zaścianek leżał w Polsce, w województwie nowogródzkim (od 1926 w województwie wileńskim), w powiecie brasławskim[2], w gminie Rymszany[3].
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 5 osób, wszystkie były wyznania rzymskokatolickiego i zadeklarowały polską przynależność narodową. Był tu 1 budynek mieszkalny[3]. W 1931 w 2 domach zamieszkiwało 15 osób[1].
Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Rymszanach. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w m. Turmont i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Rymszanach[4].
Przypisy
- ↑ a b Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 12.
- ↑ Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472
- ↑ a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 11.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 879.