Lis
W tym artykule poruszymy kwestię Lis, która stanowi dziś bardzo ważną kwestię. Od swoich początków do dzisiejszego znaczenia, Lis był przedmiotem debaty i analiz w różnych obszarach. W całej historii Lis odgrywał kluczową rolę w społeczeństwie, bezpośrednio lub pośrednio wpływając na życie milionów ludzi na całym świecie. W tym sensie istotne jest dogłębne zrozumienie jego wpływu i znaczenia, a także konsekwencji, jakie niesie ze sobą dla teraźniejszości i przyszłości. Poprzez wyczerpującą analizę staramy się rzucić światło na różne aspekty związane z Lis, zapewniając czytelnikowi kompleksową i szczegółową wizję tego bardzo istotnego tematu.
_(4).jpg)
Lis – nazwa zwyczajowa oznaczająca drapieżnego ssaka z rodzaju Vulpes, najczęściej stosowana w odniesieniu do gatunku Vulpes vulpes (w języku polskim zwanego lisem pospolitym, lisem rudym lub po prostu lisem), a także przedstawicieli innych gatunków, podobnych do lisa, a zaliczanych do rodzajów: Alopex, Dusicyon i Urocyon.
W klasyfikacji biologicznej nazwą lisy określane jest plemię Vulpini w rodzinie psowatych.
Lisie futro było i jest cenione ze względu na puszysty włos i kolor – w zależności od gatunku: od śnieżnobiałego, srebrzystego poprzez jasnorudy aż do czarnego.
Lis w literaturze
Lis często symbolizuje spryt i przebiegłość w wielu kulturach, występuje w licznych bajkach (Ezop, Krasicki, Mickiewicz, Collodi) i podaniach, przysłowiach i filmach, a także w kartach Lenormand (karta 14).
Lis pojawia się np. w traktacie Książę Niccolò Machiavellego w rozdziale XVIII Jak książęta powinni dotrzymywać słowa. W połączeniu z postacią lwa, stanowi element rozbudowanej porady, w jaki sposób władca powinien modelować swoje zachowanie w kontekście składania oraz dotrzymywania obietnic, jak również potencjalnego ich łamania i legitymizowania takiej decyzji[1].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Niccolò Machiavelli, Książę: cel uświęca środki: ponadczasowe dzieło traktujące o władzy, strategii i podstępie, tłum. Zdzisław Płoski i W. K. Marriott (Gliwice: Wydawnictwo Helion, 2016), s. 88–91, ISBN 9788328302389.
Bibliografia
- Barlow, J.J. „The Fox and The Lion: Machiavelli replies to Cicero”. History of Political Thought 20, nr 4 (1999): 627–645.
- Benner, Erica. Machiavelli’s Ethics. Princeton: Princeton University Press, 2009, ISBN 9780691141770..
- Bregni, Simone. „“Unarmed Prophets Have Always Been Destroyed, Whereas Armed Prophets Have Succeeded:” Machiavelli’s Portrayal in the Assassin’s Creed Series”. W Machiavelli in Contemporary Media, zredagowane przez Andrea Polegato i Fabio Benincasa, 29–52. Cham: Springer International Publishing, 2021.
- Colish, Marcia L. „Cicero’s De Officiis and Machiavelli’s Prince”. The Sixteenth Century Journal 9, nr 4 (1 grudnia 1978): 81–93.
- Machiavelli, Niccolò. Książę: cel uświęca środki : ponadczasowe dzieło traktujące o władzy, strategii i podstępie. Przetłumaczone przez Zdzisław Płoski i W. K. Marriott. Gliwice: Wydawnictwo Helion, 2016, ISBN 9788328302389.
- Major, Rafael. „A New Argument for Morality: Machiavelli and the Ancients”. Political Research Quarterly 60, nr 2 (2007): 171–179.
- Rebhorn, Wayne A. „Machiavelli’s Prince in the epic tradition”. W The Cambridge Companion to Machiavelli, 80–95. Cambridge: Cambridge University Press, 2010, ISBN 9780521678469.