Dzisiaj Li Peng jest tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum ludzi. Zarówno na polu akademickim, jak i w świecie pracy, Li Peng zyskał bezprecedensowe znaczenie ze względu na jego liczne implikacje w dzisiejszym społeczeństwie. Od wpływu na gospodarkę po wpływ na politykę i kulturę, Li Peng stał się tematem ciągłej debaty. W tym artykule zbadamy różne aspekty Li Peng i przeanalizujemy jego znaczenie w różnych kontekstach. Od swoich początków po przyszłe prognozy, Li Peng nadal budzi duże zainteresowanie i kontrowersje, dlatego istotne jest pogłębienie naszego zrozumienia, aby skutecznie stawić czoła wyzwaniom i możliwościom, jakie niesie ze sobą.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
20 października 1928 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
22 lipca 2019 |
Premier Chińskiej Republiki Ludowej | |
Okres |
od 25 marca 1988 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Wicepremier Chińskiej Republiki Ludowej | |
Okres |
od 6 czerwca 1983 |
Przynależność polityczna | |
Przewodniczący Stałego Komitetu Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych | |
Okres |
od 15 marca 1998 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Minister przemysłu elektrycznego | |
Okres |
od marca 1981 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
![]() |
Nazwisko chińskie | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
Li Peng, chiń. 李鹏 (ur. 20 października 1928 w Chengdu, zm. 22 lipca 2019 w Pekinie) – chiński inżynier i polityk komunistyczny. W latach 1983–1987 wicepremier, a w latach 1988–1998 premier Chińskiej Republiki Ludowej.
Był adoptowanym synem Zhou Enlaia[1].
Od 1945 roku członek Komunistycznej Partii Chin. W latach 1948–1954 studiował w ZSRR[1].
Od 1981 roku minister gospodarki wodnej; od 1983 roku wicepremier. W latach 1982–1983 minister energetyki. Członek Biura Politycznego od 1985 roku. W latach 1987–1998 premier ChRL (do 1988 roku jako p.o.[1]). W porozumieniu z Deng Xiaopingiem 3 czerwca 1989 rozkazał użyć wojsko w celu stłumienia demonstracji studenckich na placu Tian’anmen; fakt ten wykorzystał dla umocnienia swej władzy. Po zakończeniu kadencji premiera w latach 1998–2003 przewodniczący Stałego Komitetu OZPL.
Zmarł 22 lipca 2019[2].