Lew Galler

Mówiąc o Lew Galler, nie sposób nie być ciekawym, aby dowiedzieć się więcej na ten temat. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie historyczne, wpływ na dzisiejsze społeczeństwo czy wpływ na różne aspekty życia codziennego, Lew Galler przykuwa uwagę ludzi w każdym wieku i o każdym stylu życia. Od początków do dzisiejszego znaczenia, Lew Galler był przedmiotem badań i zainteresowania zarówno badaczy, naukowców, jak i ciekawskich. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Lew Galler, a także jego znaczenie i znaczenie w bieżącym kontekście.

Lew Galler
Лев Миха́йлович Га́ллер
ilustracja
admirał admirał
Data i miejsce urodzenia

29 listopada 1883
Petersburg

Data i miejsce śmierci

12 lipca 1950
Kazań

Przebieg służby
Lata służby

1905–1948

Siły zbrojne

 Rosyjska Carska MW
 Marynarka Wojenna ZSRR

Jednostki

Flota Bałtycka

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa;
wojna domowa w Rosji

Odznaczenia
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Uszakowa I klasy (ZSRR) Order Uszakowa I klasy (ZSRR) Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za obronę Moskwy” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal „Za zwycięstwo nad Japonią” Medal „Za ofiarną pracę w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej” Medal „W upamiętnieniu 800-lecia Moskwy” Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława II klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława III klasy (Imperium Rosyjskie)
Order Krzyża Grunwaldu I klasy

Lew Michajłowicz Galler (ros. Лев Миха́йлович Га́ллер; ur. 17 listopada?/29 listopada 1883 w Petersburgu, zm. 12 lipca 1950 w Kazaniu) – radziecki admirał.

Życiorys

Urodzony w luterańskiej rodzinie szlacheckiej. W 1902 ukończył gimnazjum w Tyflisie, w 1905 Morski Korpus Kadetów, a 1912 oficerską klasę artyleryjską, służył na okrętach Floty Bałtyckiej. Brał udział w I wojnie światowej jako flagowy artylerzysta brygady okrętów liniowych, starszy oficer okrętu liniowego „Sława” w stopniu kapitana 2 rangi, podczas rewolucji październikowej przeszedł na stronę bolszewików. Uczestniczył w lodowym pochodzie Floty Bałtyckiej w 1918, w czasie wojny domowej w Rosji dowodził krążownikiem i okrętem liniowym, dowódca – szef sztabu oddziału okrętów Floty Bałtyckiej i następnie dowódca dywizji, brał udział w operacjach przeciw wojskom Judenicza i brytyjskim interwentom i w stłumieniu buntów w kronsztadzkich fortach „Krasnaja Gorka” i „Sieraja Łoszadź”. W lutym 1921 został szefem sztabu Floty Bałtyckiej, 1926 ukończył kursy akademickie przy Akademii Wojskowo-Morskiej, od 1927 dowodził brygadą okrętów liniowych Morza Bałtyckiego, a 1932 został dowódcą Floty Bałtyckiej i członkiem partii komunistycznej. Od 1937 był zastępcą dowódcy sił morskich Ludowego Komisariatu Obrony ZSRR, od 1938 szefem Głównego Sztabu Morskiego, a od 1940 zastępcą ludowego komisarza Floty Wojskowo-Morskiej ZSRR ds. budowy okrętów i uzbrojenia. W okresie II wojny światowej kierował opracowaniem nowych okrętów, w latach 1947–1948 był naczelnikiem Wojskowo-Morskiej Akademii Budowy Okrętów i Uzbrojenia im. Kryłowa. W 1935 był członkiem Centralnego Komitetu Wykonawczego (CIK) ZSRR 7 kadencji.

Na początku 1948 popadł w niełaskę, został aresztowany i pozbawiony stopnia i odznaczeń. Zmarł w 1950 odbywając karę 4 lat pozbawienia wolności.

Odznaczenia

Oraz medale ZSRR i Order Krzyża Grunwaldu I klasy.

Bibliografia