Termin Leonard Frey zyskał na znaczeniu w ostatnich latach, ponieważ obejmuje szeroki zakres kontekstów i sytuacji. Od Leonard Frey w dziedzinie zdrowia po zastosowanie w świecie technologii, koncepcja ta wykazała swoją wszechstronność i zastosowanie w różnych dziedzinach. Jego wpływ rozprzestrzenił się na cały świat, wywołując znaczące dyskusje, badania i postępy. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty i zastosowania Leonard Frey, a także jego wpływ na różne aspekty współczesnego społeczeństwa.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
24 sierpnia 1988 |
| Zawód |
aktor |
| Lata aktywności |
1963–1987 |
Leonard Frey (ur. 4 września 1938 w Nowym Jorku, zm. 24 sierpnia 1988 tamże) – amerykański aktor teatralny, filmowy i telewizyjny.
Urodził się w Brooklynie[1][2] (miał brata Charlesa Freya Jr.) i uczęszczał do James Madison High School. Gdy miał 8 lat kierowany był w stronę kariery malarza, ale ostatecznie zdecydował się na aktorstwo. Porzucił Cooper Union i przeniósł się do Neighborhood Playhouse. Jego nowojorski profesjonalny debiut to rola Yellow Feather w off-broadwayowskim musicalu Little Mary Sunshine. Zdobył Vernon Rice Award za występ w późniejszejszej realizacji Autokar z sześcioma przypadkowymi muzykami (The Coach with Six Insides), adaptacji Jean Erdman Finneganów tren. Po niewielkiej roli w musicalu Skrzypek na dachu na Broadwayu (1964-72), postać Harolda w sztuce Marta Crowleya Chórzyści (The Boys in the Band) uczyniła jego teatralny przełom[3].
Kinowa kreacja krawca Motela Kamzoila w filmie Skrzypek na dachu (1971) przyniosła mu nominację do Oscara w kategorii najlepszy aktor drugoplanowy[4].
Jako aktor charakterystyczny, często grał role o charakterze komicznym. Pełnił szereg wiodących ról teatralnych z repertuaru Lincoln Center, w Czas twojego życia (The Time of Your Life, 1969), Beggar na koniu (Beggar on Horseback, 1970), Wieczór Trzech Króli (Twelfth Night, 1972) i Ludzie żyją tutaj (People Are Living There) Athola Fugarda. Grał również w sztukach Moliera i Ronalda Ribmana w The American Repertory Theatre w Cambridge i wystąpił na Broadwayu w spektaklu Petera Nicholsa NFZ. Występował w kilku operach, w tym Zemsta nietoperza z Beverly Sills i Joan Sutherland.
24 sierpnia 1988[5] w Beth Israel Hospital na Manhattanie zmarł na AIDS[6]. Miał 49 lat[7].