Leo Nucci
W dzisiejszym świecie Leo Nucci to temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne czy wpływ na codzienne życie ludzi, Leo Nucci stał się powracającym tematem w rozmowach, debatach i dyskusjach we wszystkich obszarach. Dzięki stałej obecności w mediach i sieciach społecznościowych Leo Nucci zdołał przekroczyć granice i kultury, wzbudzając zainteresowanie i niepokój u ludzi w każdym wieku i w każdym stanie. W tym artykule dokładnie zbadamy wpływ i znaczenie Leo Nucci, analizując jego implikacje i znaczenie we współczesnym społeczeństwie.
 Leo Nucci, 1986 | |
| Data i miejsce urodzenia |
16 kwietnia 1942 |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Leo Nucci (ur. 16 kwietnia 1942 w Castiglione dei Pepoli[1][2]) – włoski śpiewak operowy, baryton.
Życiorys
Studiował w Bolonii i Mediolanie u Giuseppe Marchesiego i Ottaviano Bizzarriego[1][2][3]. Zadebiutował jako śpiewak w 1967 roku w Teatro Lirico w Spoleto rolą Figara w Cyruliku sewilskim Rossiniego[1][2][3]. Rola ta stała się później jego partią popisową, kreował ją na różnych scenach ponad 100 razy[3]. W latach 1969–1975 był członkiem chóru mediolańskiej La Scali[1][3]. Sławę przyniosła mu kreacja Schaunarda w Cyganerii Pucciniego na deskach Teatro La Fenice w Wenecji w 1975 roku[1]. W tym samym roku został solistą La Scali, na scenie której kreował role m.in. Figara w Cyruliku sewilskim, Rodriga w Don Carlosie, Millera w Luizie Miller, Marcella w Cyganerii, Sharplessa w Madame Butterfly[1]. W 1978 roku debiutował w Covent Garden Theatre w Londynie oraz w Operze Wiedeńskiej[1]. W 1980 roku rolą Renata w Balu maskowym Verdiego debiutował w nowojorskiej Metropolitan Opera[1][2]. W 1981 roku wystąpił w Lyric Opera w Chicago i w Operze Paryskiej[1]. W latach 1989–1990 wcielał się w rolę Renata w Balu maskowym na festiwalu w Salzburgu[2]. W 1991 roku śpiewał partię Jagona w Otellu w trakcie koncertowych przedstawień tej opery w Chicago i Nowym Jorku[1][2]. Gościnnie występował w San Francisco, Berlinie, Rzymie, Hamburgu i Genewie[1].
Zasłynął jako odtwórca ról w operach Giuseppe Verdiego[3]. W 1987 roku wcielił się w rolę tytułową w filmowej wersji opery Makbet w reżyserii Claude’a d’Anny[3]. Wziął udział w nagraniach płytowych oper Maria de Rudenz, Falstaff, Podróż do Reims, Aida, Simon Boccanegra, Otello, Rigoletto, Adriana Lecouvreur[2].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2634. ISBN 0-02-865529-X.
- ↑ a b c d e f g International Who’s who in Music and Musicians’ Directory (in the Classical and Light Classical Fields). Wyd. 17. T. 1. Cambridge: International Biographical Centre/Melrose Press, 2000, s. 473–474. ISBN 0-948875-534.
- ↑ a b c d e f Giorgio Bagnoli: The La Scala Encyclopedia of the Opera. New York: Simon & Schuster, 1993, s. 271. ISBN 0-671-87042-4.