W dzisiejszym świecie Leo Geyr von Schweppenburg stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu wielu ludzi na całym świecie. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na społeczeństwo, wpływ na kulturę popularną, czy też na dzisiejsze znaczenie, Leo Geyr von Schweppenburg to temat, który nie pozostawia nikogo obojętnym. Od ekspertów w danej dziedzinie po ogół społeczeństwa, każdy ma coś do powiedzenia lub dowiedzenia się o Leo Geyr von Schweppenburg. W tym artykule zbadamy różne aspekty i perspektywy związane z Leo Geyr von Schweppenburg, aby zagłębić się w jego znaczenie i lepiej zrozumieć jego rolę w różnych kontekstach.
![]() Leo Geyr von Schweppenburg, 1935 | |
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
27 stycznia 1974 |
Przebieg służby | |
Lata służby | |
Siły zbrojne | |
Stanowiska | |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() |
Leo Geyr von Schweppenburg (ur. 2 marca 1886 w Poczdamie, zm. 27 stycznia 1974 w Irschenhausen) – niemiecki wojskowy, generał wojsk pancernych. Uczestnik I i II wojny światowej.
Do armii niemieckiej wstąpił w roku 1904, do 26 pułku dragonów jako zwykły szeregowy/dragon. Jeszcze tego samego roku awansował na gefreitera, a w 1905 na leutnanta. I wojnę światową zakończył w stopniu rotmistrza (Rittmeister). Po zakończeniu działań bojowych został żołnierzem Reichswehry. W latach '30 pełnił funkcję Attaché wojskowego w Londynie. W roku 1937 objął dowództwo nad 3 Dywizją Pancerną.
W czasie kampanii wrześniowej jego dywizja podlegała operacyjnie XIX korpusowi armijnemu generała Heinza Guderiana. W 1940 roku dowodził XXIV Korpusem Armijnym, walczącym w rejonie Alzacji i Lotaryngii. W roku 1941 wraz ze swoim korpusem uczestniczył w inwazji Niemiec na ZSRR. Następnie od 1942 roku dowodził XL Korpusem Pancernym w walkach na Ukrainie. Dnia 28 lipca 1943 roku objął dowództwo nad LVIII Korpusem Pancernym[1]. Od 1944 był dowódcą Grupy Pancernej "West". Na tym stanowisku starał się przeciwdziałać inwazji aliantów w Normandii. 10 czerwca 1944 jego sztab został zbombardowany i rozproszony, a on sam poniósł lekkie rany[2]. W związku z niepowodzeniami niemieckimi w Normandii zdymisjonowany przez Hitlera i zastąpiony przez generała Eberbacha. Po krótkim okresie pozbawienia dowództwa, w lipcu 1944 roku został mianowany Generalnym Inspektorem Wojsk Pancernych. Funkcję tę pełnił do końca wojny. W latach 1945–1947 przebywał w niewoli[3].