Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1976 – rzut dyskiem kobiet
W dzisiejszym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1976 – rzut dyskiem kobiet. Od wielu lat Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1976 – rzut dyskiem kobiet jest przedmiotem badań i dyskusji ekspertów z różnych dziedzin. Od wpływu na społeczeństwo po znaczenie w historii, Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1976 – rzut dyskiem kobiet fascynuje uczonych, badaczy i ciekawskich. W tym artykule omówimy różne aspekty, które sprawiają, że Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1976 – rzut dyskiem kobiet jest tematem wartym uwagi i refleksji. Od jego początków po dzisiejszą ewolucję, zanurzymy się w podróż pełną odkryć i uczenia się, która pozwoli nam lepiej zrozumieć znaczenie Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1976 – rzut dyskiem kobiet w naszym współczesnym świecie. Dołącz do nas w tej ekscytującej podróży!
Rzut dyskiem kobiet podczas XXI Letnich Igrzysk Olimpijskich w Montrealu rozegrano 28 (kwalifikacje) i 29 lipca 1976 (finał) na Stadionie Olimpijskim w Montrealu. Zwyciężczynią została reprezentantka Niemieckiej Republiki Demokratycznej Evelin Schlaak, która w finale ustanowiła nowy rekord olimpijski rezultatem 69,00 m[1].
Reprezentantka Polski Danuta Rosani pierwotnie zakwalifikowała się do finału. lecz nie została do niego dopuszczona, ponieważ zdyskwalifikowano ją z powodu dopingu (sterydów anabolicznych). Był to pierwszy oficjalnie stwierdzony przypadek dopingu podczas zawodów lekkoatletycznych na igrzyskach olimpijskich[2].
– rekord świata | – rekord krajowy | – rekord życiowy | = – wyrównany rekord życiowy | – najlepszy wynik w sezonie | = – wyrównany najlepszy wynik w sezonie | – rekord olimpijski
Fn – falstart | DNF – nie ukończył | DNS – nie wystartował | DSQ – zdyskwalifikowany
Kwalifikacje
Do finału awansowały zawodniczki, które osiągnęli minimum 55,00 m, względnie 12 najlepszych (gdyby mniej niż 12 zawodniczek osiągnęło minimum).
↑Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 318. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).