Larbi Ben Barek

Temat Larbi Ben Barek jest dziś niezwykle ważny, ponieważ wpływa na różne aspekty codziennego życia. W całej historii Larbi Ben Barek był przedmiotem debat i badań, ponieważ jego wpływ rozciąga się na różne obszary, od polityki po kulturę. W tym artykule zagłębimy się w znaczenie Larbi Ben Barek, jego ewolucję w czasie i jego znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Przeanalizujemy jego wpływ w różnych kontekstach i to, jak ukształtował sposób, w jaki wchodzimy w interakcję z otaczającym nas światem. Ponadto zbadamy możliwe przyszłe implikacje Larbi Ben Barek i to, w jaki sposób jego zrozumienie może przyczynić się do rozwoju społeczeństwa.

Larbi Benbarek
‏العربي بن مبارك‎
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

16 czerwca 1914
Casablanca

Data śmierci

16 września 1992

Wzrost

178 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1934–1935 Idéal Club Casablanca
1935–1938 US Marocaine
1938–1939 Olympique Marsylia
1940–1945 US Marocaine
1945–1948 Stade Français Paryż 69 (43)
1948–1953 Atletico Madryt 113 (56)
1953–1955 Olympique Marsylia 32 (13)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1935–1937  Maroko 3 (0)
1938–1954  Francja 19 (3)
W sumie: 22 (3)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1955–1956 USM Bel Abbès
1956–1958 FUS Rabat
1957 Maroko
1959–1960 AS FAR Rabat
1960 Maroko
1965 Raja Casablanca
1970–1972 Renaissance Settat
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Larbi Ben Barek lub Larbi Benbarek (ur. 16 czerwca 1914 w Casablance, zm. 16 września 1992) – francuski piłkarz pochodzący z Maroka. W trakcie swojej kariery grał w takich klubach jak: USM Casablanca, Olympique Marsylia, Stade Français Paryż, Atlético Madryt. Na Półwyspie Iberyjskim kibice nadali mu przydomek „Pie de Dios” (hiszp.: Boska Stopa)[1], nazywano go też "Czarną Perłą". 17-krotny reprezentant Francji.

Kariera

Jego grę wysłannik tygodnika sportowego „Raz, Dwa, Trzy” na mecz Polska-Francja (0:4), rozegrany 22 stycznia 1939 na paryskim Parc des Princes, opisywał następująco: 

"... Musimy podkreślić przede wszystkim niebywałą klasę Araba Ben Barka. Był on w ciągu całego meczu na wszystkich niemal pozycjach. Bez niego drużyna francuska i tak mecz by wygrała, lecz różnicą jednej bramki. Ben Barek nie tylko prowadził swój atak, lecz pilnował skuteczniej Wodarza, niż odkomenderowany specjalnie do tego pomocnik. Jego kombinacje z Astonem i Veitante należały do wielkiej klasy...".

Lata wojny sprawiły, że nie mógł on w pełni rozwinąć swojego talentu ani zyskać europejskiego rozgłosu, jednak później wrócił do futbolu. 7 kwietnia 1946 reprezentacja Francji wygrała z Czechosłowacją, a 19 maja zwyciężyła Anglię 2:1. Pokonani mieli w składzie takich zawodników, jak Matthews, Wright czy Lawton i reprezentowali światową czołówkę światową. Ben Barek był zawodnikiem bardzo szybkim, zwinnym, bardzo trudnym do zatrzymania. Znany był z opanowania piłki, potrafił stosować dokładne, kilkunastometrowe podania oraz przewidywać wypadki na boisku.

Występował w dobrych zespołach, jednak nigdy nie udało mu się wywalczyć mistrzostwa czy Pucharu Francji. W roku 1950 i 1951 wraz z Atlético Madryt zdobył mistrzostwo La Liga, a w 1951 także Superpuchar Hiszpanii[2]. Pod koniec kariery po długiej przerwie wystąpił w meczu, w którym Francja pokonała 3:1 ówczesnego mistrza świata, zespół RFN.

Zmarł w swoim domu 16 września 1992 roku. 8 czerwca 1998 roku FIFA przyznała mu pośmiertnie w Paryżu Medal Orderu Zasługi.

Po jego śmierci w 1992 roku Pelé powiedział o Benbarku: "Jeżeli ja byłem królem futbolu, to on był jego bogiem"[3].

Bibliografia

Przypisy

  1. ↑ Marcin Kornak, Pierwsza gwiazda z Czarnego Lądu: Larbi Benbarek, „Nigdy Więcej”, 20, 2012, ISSN 1428-0884.
  2. ↑ Marcin Kornak, Pierwsza gwiazda z Czarnego Lądu: Larbi Benbarek, „Nigdy Więcej”, 20, 2012, ISSN 1428-0884.
  3. ↑ Z cyklu 'Nieznani, a szkoda': Larbi Ben Barek, „Z czuba” (pol.).
Selekcjonerzy reprezentacji Maroka

Maroko