Laco Adamík

W dzisiejszym świecie Laco Adamík stał się powracającym tematem o niekwestionowanym znaczeniu. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, politykę czy codzienne życie ludzi, Laco Adamík zyskał dziś duże znaczenie. Jego wpływ nie ogranicza się do określonego obszaru, ale obejmuje różne aspekty, od technologii po kulturę. Wraz z postępem globalizacji Laco Adamík stał się wspólnym punktem zainteresowania we wszystkich zakątkach świata, generując debaty, refleksje i działania mające na celu zrozumienie i zajęcie się jego zakresem i wpływem. W tym artykule dokładnie zbadamy wpływ Laco Adamík i jego konsekwencje na różne aspekty współczesnego życia.

Laco Adamík
Ilustracja
Prawdziwe imię i nazwisko

Ladislav Adamík

Data i miejsce urodzenia

25 grudnia 1942
Malá Hradná

Zawód

reżyser, scenarzysta

Współmałżonek

Agnieszka Holland (rozwód)

Lata aktywności

od 1972

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi RP Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Cytaty w Wikicytatach

Laco Adamík, właśc. Ladislav Adamík (ur. 25 grudnia 1942 w Malej Hradnej) – słowacko-polski reżyser teatralny, filmowy i operowy.

Życiorys

Autor widowisk telewizyjnych. W Bratysławie studiował architekturę. Na Akademii Filmowej (FAMU) w Pradze ukończył w 1973 reżyserię. Od 1972 mieszka w Polsce i współpracuje z Telewizją Polską (był m.in. dyrektorem artystycznym Programu I), najpierw w Łodzi, później w Krakowie i Warszawie. Debiutował w 1973 w Teatrze Telewizji, dla której przygotował Białą zarazę Karela Čapka. Odtąd tworzył głównie widowiska na małym ekranie. Jako twórca filmowy w swojej pracy łączył zawsze reżyserię i realizację wizji. Stał się prekursorem stosowania najnowszych technik realizatorskich. Na przykład w Poczcie Rabindranatha Tagorego (1975) eksperymentował z dźwiękowymi efektami synchronicznymi, w Burzy Williama Szekspira (1991) wykorzystał zdjęcia trikowe w montowaniu obrazu, natomiast dla Don Carlosa Friedricha Schillera (1995) część scenografii przygotowana została jako grafika komputerowa. W dopracowanych, formalnie zdyscyplinowanych widowiskach telewizyjnych z wielką umiejętnością posługiwał się zarówno planem ogólnym, jak i zbliżeniami. Te wszystkie zabiegi służyły aktorom, w jego widowiskach powstawały wielkie aktorskie kreacje. 13 grudnia 2008 odbyła się premiera Diabłów z Loudun Krzysztofa Pendereckiego w jego reżyserii, która uświetniła otwarcie nowego gmachu Opery Krakowskiej.

16 października 2005, w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, za wybitne osiągnięcia w kulturze polskiej, został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej[1].

We wrześniu 2012 otrzymał Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[2].

Były mąż reżyserki Agnieszki Holland i ojciec reżyserki Kasi Adamik.

Przypisy

  1. ↑ M.P. z 2005 r. nr 61, poz. 830
  2. ↑ Opera Krakowska zainaugurowała nowy sezon artystyczny. malopolskie.pl, 25 września 2012. .

Linki zewnętrzne