Lachów Groń
W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Lachów Groń, badając jego pochodzenie, wpływ na dzisiejsze społeczeństwo i jego znaczenie w historii. Od swojego powstania do dnia dzisiejszego Lachów Groń wywarł znaczący wpływ na różne aspekty życia, od kultury po technologię. Przeanalizujemy jego ewolucję na przestrzeni czasu, a także wyzwania i kontrowersje, z jakimi borykała się na przestrzeni swojej kariery. Dzięki podejściu multidyscyplinarnemu zajmiemy się różnymi perspektywami Lachów Groń, zapewniając kompleksowy obraz jego znaczenia we współczesnym świecie. Artykuł ten ma na celu przedstawienie pełnego i wzbogacającego spojrzenia na Lachów Groń, w celu pogłębienia jego zrozumienia i jego konsekwencji dla teraźniejszości i przyszłości.
 Widok na Lachów Groń z polany pod Wytrzyszczoniem | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
1045 m n.p.m. |
Położenie na mapie gminy Koszarawa  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu żywieckiego  | |
 49°39′20,1″N 19°26′15,0″E/49,655583 19,437500
| |
Lachów Groń (1045 m)[1], także Buciorysz[2] – szczyt Pasma Jałowieckiego w Beskidzie Żywiecko-Orawskim[3].
Lachów Groń znajduje się w zakończeniu grzbietu odbiegającego od Czerniawej Suchej, od której oddziela go przełęcz o wysokości ok. 950 m. Posiada dwa wierzchołki o niemal jednakowej wysokości, leżące 280 m od siebie, oddzielone płytkim siodłem[1]. Od północy i zachodu szczyt jest opływany przez Koszarawę, a od południa przez jej dopływ – potok Bystra. Pola i zabudowania należącego do miejscowości Koszarawa osiedla Bystra wysoko wkraczają na południowe stoki[2].
Ze szczytu roztacza się szeroka panorama. Na wschód w kierunku południowo-wschodnim rozciąga się masyw Babiej Góry z Cylem i Pasmo Policy, w którym łatwo rozpoznać można Okrąglicę po wieży przekaźnika telekomunikacyjnego. W kierunku północno-wschodnim dobry widok na pobliski Jałowiec. Od strony południowej roztacza się widok na Pilsko. Widokowy, gdyż pokryty polami, jest również odcinek szlaku na podejściu od Koszarawy na Lachów Groń[4].
W partii podszczytowej oraz na szczycie rozpościera się Hala Janoszkowa. Na hali od strony wschodniej, znajduje się dawny szałas pasterski, obecnie służący turystom. Można w nim w razie potrzeby przenocować, jednak w dość prymitywnych warunkach[4].
Nazwa szczytu
Nazwa Lachów Groń wprowadzona została na mapy austriackie z końcem XIX wieku. Według B. Gustawicza, wybitnego znawcy Beskidów Zachodnich, pierwotna nazwa szczytu to Buciorysz. Nazwę tę podaje Słownik Geograficzny z 1883 r.: Między Koszarawą a Bystrą rozciąga się na obszarze gminy Koszarawa rozległy szczyt Buciorysz z licznymi polanami. Wzniesienie jego 1048 m. Również Władysław Midowicz uważa, że jest to pierwotna nazwa szczytu, a Aleksy Siemionow, że należy ją bezwzględnie przywrócić[5]. Nazwa Lachów Groń jednak utrzymała się i taką nazwę tego szczytu podaje państwowy rejestr nazw geograficznych[3].
Według regionalizacji Polski opracowanej przez Jerzego Kondrackiego Lachów Groń znajduje się w Paśmie Jałowieckim należącym do Beskidu Makowskiego[6]. Na mapach i w przewodnikach turystycznych Pasmo Jałowieckie zaliczane jest zazwyczaj do Beskidu Żywieckiego[4][2], w najnowszej regionalizacji z 2018 roku do Beskidu Żywiecko-Orawskiego[7]. Znajduje się w granicach wsi Koszarawa w województwie śląskim, w powiecie żywieckim, w gminie Koszarawa[3].
Szlaki turystyczne
Koszarawa – Lachów Groń – Czerniawa Sucha – przełęcz Sucha – Jałowiec
Przypisy
- ↑ a b Geoportal. Mapa topograficzna 1:10 000 , mapy.geoportal.gov.pl .
- ↑ a b c Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2011, s. 1, ISBN 978-83-7605-084-3.
- ↑ a b c Geoportal. Mapa lotnicza .
- ↑ a b c Stanisław Figiel, Urszula Janicka-Krzywda, Wojciech W. Wiśniewski Piotr Krzywda, Beskid Żywiecki: przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2012, s. 232, ISBN 978-83-62460-30-4.
- ↑ Aleksy Siemionow, Ziemia Wadowicka. Monografia turystyczno-krajoznawcza, Wadowice: Komisja Turystyki Górskiej Oddziału PTTK „Ziemia Wadowicka” w Wadowicach, 1984, s. 356.
- ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 318, 330–333, ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ J. Solon i inni, Physico-geographical mesoregions of Poland: Verification and adjustment of boundaries on the basis of contemporary spatial data, „Geographia Polonica”, 91 (2), 2018, s. 143–170.
