Kuk (kucharz)
W tym artykule przeanalizujemy Kuk (kucharz) z różnych perspektyw, aby zapewnić kompleksowy pogląd na ten temat. Kuk (kucharz) jest dziś tematem niezwykle aktualnym, a jego znaczenie rozciąga się na różne obszary, od sfery osobistej po zawodową. W tym tekście będziemy badać jego pochodzenie, ewolucję, wpływ i możliwe przyszłe konsekwencje. Ponadto zagłębimy się w jego najbardziej godne uwagi i kontrowersyjne aspekty, próbując rzucić światło na ten złożony i stale rozwijający się temat. Zwracając uwagę na różne podejścia i opinie istniejące wokół Kuk (kucharz), staramy się zaoferować czytelnikowi kompletną i wzbogacającą wizję.
Kuk, kok (z ang. chief cook), kucharz okrętowy – osoba gotująca dla załogi na jednostce pływającej. Na polskich jednostkach pływających wymaga się, by legitymował się świadectwem kwalifikacyjnym wydanym przez urząd morski. Do pomocy posiada tzw. wachtę gospodarczą. Do obowiązków kuka należy przygotowywanie posiłków (w miarę możliwości różnorodnych) oraz dbanie o to, by nie zabrakło składników do potraw i pitnej wody. W zakres obowiązków kucharza okrętowego nie wchodzi obsługa podczas posiłków i sprzątanie po nich. Stanowisko pracy kucharza nazywa się kambuz.
Świadectwa kwalifikacyjne
Wyróżnia się następujące świadectwa kwalifikacji kucharzy: świadectwo młodszego kucharza okrętowego, świadectwo kucharza okrętowego. Do uzyskania świadectwa młodszego kucharza okrętowego wymagane jest posiadanie zaświadczeń o przeszkoleniach w zakresie indywidualnych technik ratunkowych, ochrony przeciwpożarowej stopnia podstawowego, elementarnej pomocy medycznej, bezpieczeństwa osobistego i odpowiedzialności społecznej, ukończone 16 lat. Natomiast do uzyskania świadectwa kucharza okrętowego wymagane jest (opcjonalnie) posiadanie wykształcenia zasadniczego zawodowego w zawodzie kucharza lub średniego wykształcenia gastronomicznego, 12-miesięcznej praktyki pływania na statkach morskich w charakterze pomocnika kucharza oraz złożenie egzaminu na to stanowisko, posiadanie dyplomu mistrza kucharskiego oraz 3-miesięcznej praktyki pływania na statkach morskich w charakterze pomocnika kucharza, posiadanie 24-miesięcznej praktyki pływania na statkach morskich w charakterze pomocnika kucharza oraz złożenie egzaminu na to stanowisko[1].
Przypisy
- ↑ Rozporządzenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 7 sierpnia 2013 r. w sprawie wyszkolenia i kwalifikacji członków załóg statków morskich (Dz.U. z 2013 r. poz. 937, ze zm.) (zastąpione przez rozporządzenie Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej z dnia 23 kwietnia 2018 r. w sprawie wyszkolenia i kwalifikacji członków załóg statków morskich (Dz.U. z 2023 r. poz. 1383))