Dziś Księstwo halickie to temat, który budzi duże zainteresowanie i debatę w społeczeństwie. Od lat Księstwo halickie jest przedmiotem badań, analiz i refleksji ekspertów i naukowców z różnych dziedzin. Jego znaczenie znalazło odzwierciedlenie w licznych badaniach, konferencjach i publikacjach, które miały na celu zrozumienie jego wpływu i zakresu w różnych kontekstach. Księstwo halickie to temat, który przekracza granice i dociera do ludzi w różnym wieku, płci, kultur i narodowości, generując wzbogacający dialog, który pozwala zrozumieć go z różnych perspektyw. W tym artykule zagłębimy się w świat Księstwo halickie, badając jego pochodzenie, ewolucję i konsekwencje w dzisiejszym społeczeństwie. Poprzez wywiady, analizy i zeznania oddamy głos tym, na których wpływ Księstwo halickie wywarł, i zagłębimy się w jego globalne konsekwencje.
1144–1199 | |||
| |||
Stolica | |||
---|---|---|---|
Data powstania |
1144 | ||
Data likwidacji |
1199 | ||
Język urzędowy | |||
Religia dominująca | |||
Położenie na mapie świata ![]() | |||
![]() |
Księstwo halickie – ruskie księstwo dzielnicowe istniejące w XI–XII w. w dorzeczu górnego i środkowego Sanu i Dniestru oraz górnego Prutu i Seretu. Założone zostało przez potomków Rościsława, wnuka Jarosława Mądrego: Ruryka, Wasylkę i Wołodara[1].
Tereny dorzecza górnego i środkowego Sanu i Dniestru oraz górnego Prutu i Seretu weszły pod panowanie Rusi Kijowskiej w X wieku. Od 1141 roku księciem halickim był Władymirko, syn Wołodara Rościsławicza. Uniezależnienie od Kijowa wywalczyli stopniowo Włodzimierz Jarosławowicz i jego następcy. Stolicą księstwa był gród w Haliczu. Za Jarosława Ośmiomysła (1153-1187) księstwo sięgało do Morza Czarnego. W 1199 księstwo przejęte zostało przez Romana Mścisławowicza. Stopniowo księstwo halickie połączone zostało z księstwem włodzimiersko-wołyńskim, dając Ruś Halicko-Włodzimierską[2][3][4].