Księstwo halickie

Dziś Księstwo halickie to temat, który budzi duże zainteresowanie i debatę w społeczeństwie. Od lat Księstwo halickie jest przedmiotem badań, analiz i refleksji ekspertów i naukowców z różnych dziedzin. Jego znaczenie znalazło odzwierciedlenie w licznych badaniach, konferencjach i publikacjach, które miały na celu zrozumienie jego wpływu i zakresu w różnych kontekstach. Księstwo halickie to temat, który przekracza granice i dociera do ludzi w różnym wieku, płci, kultur i narodowości, generując wzbogacający dialog, który pozwala zrozumieć go z różnych perspektyw. W tym artykule zagłębimy się w świat Księstwo halickie, badając jego pochodzenie, ewolucję i konsekwencje w dzisiejszym społeczeństwie. Poprzez wywiady, analizy i zeznania oddamy głos tym, na których wpływ Księstwo halickie wywarł, i zagłębimy się w jego globalne konsekwencje.

Księstwo halickie
1144–1199
Herb
Herb
Stolica

Halicz

Data powstania

1144

Data likwidacji

1199

Język urzędowy

staroruski

Religia dominująca

prawosławie

Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata, u góry znajduje się punkt z opisem „Księstwo halickie”
Ziemia49°07′N 24°44′E/49,121581 24,730325

Księstwo halickieruskie księstwo dzielnicowe istniejące w XI–XII w. w dorzeczu górnego i środkowego Sanu i Dniestru oraz górnego Prutu i Seretu. Założone zostało przez potomków Rościsława, wnuka Jarosława Mądrego: Ruryka, Wasylkę i Wołodara[1].

Historia

Tereny dorzecza górnego i środkowego Sanu i Dniestru oraz górnego Prutu i Seretu weszły pod panowanie Rusi Kijowskiej w X wieku. Od 1141 roku księciem halickim był Władymirko, syn Wołodara Rościsławicza. Uniezależnienie od Kijowa wywalczyli stopniowo Włodzimierz Jarosławowicz i jego następcy. Stolicą księstwa był gród w Haliczu. Za Jarosława Ośmiomysła (1153-1187) księstwo sięgało do Morza Czarnego. W 1199 księstwo przejęte zostało przez Romana Mścisławowicza. Stopniowo księstwo halickie połączone zostało z księstwem włodzimiersko-wołyńskim, dając Ruś Halicko-Włodzimierską[2][3][4].

Zobacz też

Przypisy