Księstwo Pindosu

W dzisiejszym świecie Księstwo Pindosu to temat o coraz większym znaczeniu, który przyciąga uwagę osób w każdym wieku i o każdym zawodzie. Od momentu pojawienia się Księstwo Pindosu wywołał żarliwe debaty i wygenerował ciągły przepływ studiów i badań. Z biegiem czasu stał się centralnym elementem codziennego życia wielu ludzi, wpływając na sposób, w jaki myślą, działają i odnoszą się do otaczającego ich świata. W tym artykule zbadamy różne aspekty Księstwo Pindosu i jego wpływ na współczesne społeczeństwo, oferując szeroką i szczegółową wizję, która pozwala nam zrozumieć jego prawdziwe znaczenie.

Wikipedia:Weryfikowalność

Niektóre z zamieszczonych tu informacji wymagają weryfikacji.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Księstwo Pindosu
Printsipat di la Pind
1941–1944
Flaga
Flaga
Ustrój polityczny

księstwo zależne od faszystowskiego królestwa Włoch

Stolica

Metsowo, Kastoria

Data powstania

1941

Data likwidacji

1944

brak współrzędnych
Multimedia w Wikimedia Commons

Księstwo Pindosu – niezrealizowany projekt polityczny, w zamysłach jego twórców mający być zalążkiem autonomii Arumunów na Bałkanach podczas II wojny światowej.

Tło

Obszar Pindosu był przedmiotem sporu między Albanią, Rumunią i Grecją od początków XX wieku. Rumuni protestowali przeciw włączeniu ziem zamieszkanych przez Arumunów do Grecji w 1912. W 1918 arumuńscy nacjonaliści zadeklarowali w Konitsy utworzenie Księstwa Pindosu, ale przetrwało ono tylko jeden dzień[1]. W okresie dyktatorskiego panowania w Grecji Joanisa Metaksasa (lata 1936-1941) publiczne używanie języka arumuńskiego było zabronione, a dzieci zmuszone zostały do uczęszczania do greckich szkół[2].

Druga wojna światowa

Księstwo Pindosu utworzone zostało przez nacjonalistów arumuńskich w okupowanej przez Włochów Grecji w 1941 obejmując Macedonię, Epir i Tesalię. Założone zostało przez Alcybiadesa Diamandi – ekstremistę arumuńskiego. Włosi wspierali tę inicjatywę, także finansowo, wykorzystując przy tym przychylność mniejszości rumuńskiej do faszyzmu[3]. Arumuni tworzyli zbrojne oddziały, walczące zwłaszcza w Tesalii. Po wojnie kolaborujący z Włochami nacjonaliści arumuńscy byli sądzeni głównie przez sąd specjalny w Larisie, jedynie trzech trafiło przed sąd specjalny w Salonikach[4].

Rządzący Księstwem Pindosu[5]:

Przypisy

  1. ↑ Vasilēs G. Nitsiakos i in.: Balkan Border Crossings: Second Annual of the Konitsa Summer School. LIT Verlag Münster, 2011, s. 251.
  2. ↑ James Minahan: Ency Stateless Nations V1 A-C. Greenwood Publishing Group, 2002, s. 178.
  3. ↑ Hugh Poulton: Who Are the Macedonians?. C. Hurst & Co. Publishers, 2000, s. 111-112.
  4. ↑ Mark Mazower: After the War Was Over: Reconstructing the Family, Nation, and State in Greece, 1943-1960. Princeton University Press, 2000, s. 53.
  5. ↑ Ben Cahoon: Greece. worldstatesmen.org, 2000. . (ang.).